Χλευασμός ή περιφρόνηση; Όλεθρος ή καταστροφή; Το τσιγάρο ή εγώ; Μια συνέντευξη των Mock The Mankind στον Δημήτρη Μαρσέλο, για νέο δίσκο, αλλά και για τον παλιό και τα live, για τον Brad Boatright και το Πλανητάριο. Όλα αυτά λίγες ημέρες πριν συναντήσουν τους Acid King στη σκηνή του An Club. (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)
-Καλησπέρα! Καλωσήρθατε στο rockway.gr και μιας και είναι η πρώτη σας επαφή μαζί μας, ζητώ να με συγχωρέσετε για τις κλασικές κλισέ ερωτήσεις στο ξεκίνημα. Ποιοι είναι οι Mock The Mankind; Πότε ξεκινήσατε να παίζετε παρέα και γιατί διαλέξατε να μην χρησιμοποιείτε τις φωνές σας;
Καλησπέρα, Δημήτρη και rockway.gr και καλώς σας βρίσκουμε! Θα σε συγχωρέσουμε, κομμάτια να γίνει! Οι Mock the Mankind είναι μία παρέα φίλων που ξεκίνησε να παίζει μουσική στα τέλη του 2012. Η απόφαση να ακολουθήσουμε το instrumental μονοπάτι πάρθηκε από την πρώτη μέρα ύπαρξης και θεωρούμε ότι μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας και τα πιστεύω μας χωρίς λόγια. Δεν λέμε ποτέ όχι στο να υπάρξουν guest φωνητικά στο μέλλον, αλλά σίγουρα ο κορμός θα παραμείνει instrumental.
-Το όνομα σας είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον για φιλοσοφική συζήτηση. Όντως έχετε επιλέξει να περιφρονείτε την ανθρωπότητα, τουλάχιστον ως μουσικοί; Τι σας οδήγησε σε μια τόσο βαρυσήμαντη δήλωση;
Το όνομα υποδηλώνει περισσότερο χλευασμό παρά περιφρόνηση προς την ανθρωπότητα. Σαν ένας παρατηρητής που βλέπει τι συμβαίνει σε αυτό τον πλανήτη, τα δεινά που προκαλεί το ανθρώπινο είδος και γελά με απαξίωση. Εμείς δεν είμαστε αυτοί που θα το χλευάσουμε γιατί καλώς ή κακώς ανήκουμε στο ανθρώπινο είδος και σίγουρα είμαστε ένα γρανάζι αυτής της κατάστασης. Είμαστε όμως αυτοί που ντύνουμε με τη μουσική μας την κατάσταση αυτή.
-O τίτλος του ντεμπούτου σας, “Ruination” έχει τόσο την έννοια του όλεθρου, όσο και του αφανισμού. Προσπαθήσατε να γράψετε ένα τύποις soundtrack για την καταστροφική πορεία της ανθρωπότητας;
Ακριβώς. Αν έπρεπε να ορίσουμε έναν γενικό τίτλο για το που οδεύουμε σαν ανθρωπότητα θα ήταν το “Ruination”. Και αν πάρουμε τα κομμάτια ένα προς ένα, είναι κάποιοι από τους λόγους που οδηγούν προς αυτό τον αφανισμό. Ο οποίος έχει ξεκινήσει ήδη αργά αλλά σταθερά. Αρκεί κάποιος να δει ειδήσεις για να καταλάβει. Ή ακόμα καλύτερα να ανοίξει τα μάτια του.
-Αν κανείς κοιτάξει προσεκτικά τους τίτλους των τραγουδιών μπορεί να διακρίνει ένα θεματικό concept που παρόλο που δεν φέρει στίχους, ο ακροατής παράλληλα με την μουσική μπορεί να σχεδιάσει τη δική του ιστορία. Τελειώνει μάλιστα με το αισιόδοξο “Lytrosis”. Είχατε κάτι το συγκεκριμένο στο μυαλό σας που σας φόρτιζε συναισθηματικά κατά τη διάρκεια της σύνθεσης;
Οποιοδήποτε concept και να έχουμε στο μυαλό μας, ο ακροατής είναι ελεύθερος να χτίσει την δική του ιστορία με βάση τα συναισθήματα και τις σκέψεις που θα του προκαλέσει η μουσική μας. Και αυτή είναι η μαγεία της μουσικής άλλωστε. Συγκεκριμένα στο “ruination” υπάρχει ένα concept όπως εξηγήσαμε και πιο πάνω. Κατά τη διάρκεια της σύνθεσης του δίσκου συνέβαιναν κάποια άσχημα πράγματα γύρω μας που μας επηρέαζαν είτε άμεσα είτε έμμεσα και αυτό αποτυπώθηκε τόσο στη σύνθεση όσο και στην ηχογράφηση. Δεν ξεκινήσαμε να γράφουμε ηθελημένα κάτι ευχάριστο ή δυσάρεστο. Οι καταστάσεις μας οδήγησαν σε αυτό και έτσι γεννήθηκε το “ruination”.
-Η μουσική σας θα μπορούσε να συνοδεύει κάποια προβολή στο Πλανητάριο. Θα δίνατε τη μουσική σας για να ντυθεί ένα επιστημονικό ντοκιμαντέρ;
Αν μας ακούει κάποιος υπεύθυνος, παραχωρούμε τη μουσική μας στο Πλανητάριο σήμερα κιόλας! Θα μας άρεσε η ιδέα να ακούγεται η μουσική μας σαν soundtrack σε μία ταινία, ένα ντοκιμαντέρ και γενικά στο να αποτελεί το ακουστικό κομμάτι σε κάτι οπτικό. Υπάρχει και αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μας και είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις.
-Πόσο χρόνο πήρε το “Ruination” από την πρώτη ηχογράφηση ως και την παραλαβή του από mastering του Brad Boatright; Πιστεύετε πως αποτυπώθηκε το ακριβές συναίσθημα που είχατε όσο το ηχογραφούσατε;
Η συνεργασία με τον Brad Boatright ήταν άκρως ευχάριστη και επαγγελματική οπότε δεν μεσολάβησε μεγάλο διάστημα μέχρι την παραλαβή του mastering. Έχει περάσει τόση μουσική από τα χέρια αυτού του ανθρώπου που του είναι πλέον εύκολο να κατανοήσει αυτό που ζητάει μία μπάντα. Στην περίπτωσή μας βρήκε αμέσως τον ήχο μας σε βαθμό που να μας εκπλήξει με την πρώτη ακρόαση. Οπότε σίγουρα το συναίσθημα και ο ήχος είναι ακριβώς αυτό που θέλαμε και αποτυπώνει την κατάσταση της μπάντας την συγκεκριμένη περίοδο που ηχογραφήθηκε ο δίσκος. Η συνεργασία μας με τον Brad Boatright συνεχίζεται, καθώς ανέλαβε και το mastering του επερχόμενου full length album μας.
-Το “Ruination” κυκλοφόρησε σε cd σε μόνο 100 κόπιες, αλλά και σε εκπληκτικό χρωματιστό βινύλιο (περήφανος κάτοχος του και εγώ). Νομίζετε πως πλέον κόβουμε cds μόνο από συνήθεια; Έχουμε ψηφιοποιηθεί και ως καταναλωτές πλέον; Γιατί επιλέξατε το χρωματιστό βινύλιο; Για να είναι πιο θελκτικό στον αγοραστή ή πιστέψατε πως ταίριαζε καλύτερα στο περιεχόμενο;
Κακά τα ψέματα, το cd ποτέ δεν αγαπήθηκε από τους μουσικόφιλους. Και ειδικά από τη γενιά μας που μεγάλωσε στα 90s. Αλλά στην Ελλάδα του 2018 είναι οικονομικά ασύμφορο για μια μπάντα της underground σκηνής να κυκλοφορήσει τη μουσική της σε βινύλιο χωρίς την βοήθεια κάποιου label. Προκειμένου να μην γίνει αποκλειστικά μια ψηφιακή κυκλοφορία σε ένα bandcamp αλλά να υπάρχει κάτι χειροπιαστό, το cd είναι η επόμενη λύση. Εμείς είχαμε την τύχη να κυκλοφορήσουμε τη δουλειά μας και στα δύο format. Όσον αφορά το χρώμα του βινυλίου σίγουρα το κλασικό μαύρο πάντα θα είναι όμορφο αλλά ποιος μπορεί να πει όχι σε ένα χρωματιστό. Στην περίπτωση του “ruination” επιλέξαμε το red splatter κυρίως για οπτικούς λόγους, συν ότι το κόκκινο χρώμα υπάρχει σε λεπτομέρειες στην cd έκδοση.
-Εδώ και αρκετό καιρό ψιθυρίζεται πως ετοιμάζετε νέο album! Μπορείτε να μας πείτε δυο κουβέντες για αυτό; Πότε έρχεται; Θα ακούσουμε κάτι νέο στο An;
Οι ψίθυροι έχουν αλήθεια μέσα τους καθώς το νέο album είναι ήδη έτοιμο και το έχουμε στα χέρια μας. Μένει να βρεθεί ο τρόπος να το κυκλοφορήσουμε αλλά σε λίγους μήνες θα έχουμε νέα. Ηχογραφήθηκε με την ίδια συνταγή, στο ίδιο στούντιο με τον ίδιο παραγωγό και mastering και πάλι στην Αμερική. Ηχητικά όμως το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό σε σχέση με το “ruination” και γενικά είμαστε πολύ χαρούμενοι με το τελικό προϊόν!
-Λοιπόν ας περάσουμε στο φάση του τηλεπαιχνιδιού. Αν είχα γενέθλια και θελατε να μου κάνεις δώρο ένα βιβλίο που θα με συνόδευε στην ακρόαση του “Ruination”, ποιο θα ήταν αυτό;
Η στιγμή που πάντα περιμέναμε! Το πρώτο βιβλίο που έρχεται στο μυαλό είναι ο “Ξένος” του Albert Camus και όχι αδικαιολόγητα. Όποιος διαβάσει τις τελευταίες 10 σειρές του συγκεκριμένου βιβλίου θα καταλάβει. Δικό σου λοιπόν και να τα εκατοστήσεις!
-Όταν θα πρέπει να εποικήσουμε κάποιον άλλον πλανήτη, αφού θα έχουμε ισοπεδώσει τούτον, ποιους τρεις δίσκους θα παίρνατε μαζί;
Η δυσκολότερη ερώτηση του σύμπαντος. Γιατί θα πρέπει να είναι μόνο τρεις. Σίγουρα θα ήταν κάποιοι δίσκοι πάνω στους οποίους πάτησε η μουσική που ακούμε σήμερα. Ας πούμε Black Sabbath το ομώνυμο, Led Zeppelin το “IV” και το “Α Night at the Opera” των Queen. Αν μας ρωτήσεις σε 5 λεπτά πιθανόν να σου πούμε κάτι άλλο.
-Ποιους διάσημους μουσικούς θα θέλατε κάποια μέρα να δείτε στην πρώτη σειρά κάποιου live σας;
Αν και θα είχαμε μεγάλο άγχος σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα λέγαμε για αρχή τον Ozzy να χοροπηδάει χτυπώντας παλαμάκια, τον Matt Pike topless (το μόνο εύκολο), τον Fenriz να πίνει μπύρες κρατώντας τη γάτα του, τον Brent Hinds να τσακώνεται με τον ηχολήπτη, την Liz Buckingham να μας κάνει μάγια και τον Σάκη από Rotting Christ να φωνάζει ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ!
-Για να σας αφήσω ήσυχους επιτέλους, θα ήθελα μια φράση που θα χρησιμοποιούσατε για να πείσετε τον κόσμο της Αθήνας να έρθει στο live σας με τους θρυλικούς Acid King.
Ελάτε στην υπόγα του Αν να ενισχύσουμε τον κλάδο των ΩΡΛ γιατί θα χαθούν ποσοστά ακοής, να θαυμάσουμε όλοι μαζί Αcid King και από την πλευρά μας υποσχόμαστε καινούρια ακυκλοφόρητα κομμάτια!
-Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας!
Cheers! Σαπόρτ την ελληνική σκηνή γκαντέαμν!
407 
