Για πόρνες τραγουδάει και ο λαϊκός αοιδός Βασίλης Τερλέγκας, αλλά οι πόρνες που μιλούν παρακάτω στον Δημήτρη Μαρσέλο, έχουν κάτι αληθινό να πουν. O Christian Lembach, τραγουδιστής και κιθαρίστας των Αμερικανών Whores, βγάζει τα σώψυχά του στο Rockway.gr, εν όψει της εμφάνισής τους στο Κύτταρο στις 4 Οκτωβρίου, παρέα με τους Last Rizzla (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).
-Καλησπέρα και σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου! Ξαφνικά όλοι γύρω μου άρχισαν να μιλούν για “πόρνες” (Whores). Ανησύχησα αρχικά πως όλοι μετατράπηκαν σε σεξιστές, αλλά μετά άκουσα τη μουσική σας. Θα ήθελες να μας ξεναγήσεις στα βάθη της ιστορίας σας; Πότε, πού και γιατί αποφασίσατε να ξεκινήσετε το group; Τί υπονοεί το όνομα για εσάς;
Ξεκινήσαμε πριν λίγα χρόνια στην Atlanta. Όπως πολλοί άλλοι, δεν είχαμε όνομα. Νιώθω υποχρεωμένος κάθε φορά που ερωτώμαι για το όνομα, να εξηγήσω: Δεν έχει, σε καμιά περίπτωση, σχέση με τον μισογυνισμό ή με όποια αντίθεση στα ερωτικά επαγγέλματα ή στην καλύτερη δεν ξέρουμε να παίζουμε. Είναι ένα επιτηδευμένο όνομα που έχει σκοπό να κάνει τους ανθρώπους να αμφισβητούν έναν κόσμο που καταπιέζει ασταμάτητα άτομα από όλα τα στρώματα της ζωής. Το χρήμα καταστρέφει τον σύγχρονο πολιτισμό. Είναι μία λέξη προσβλητική, το γνωρίζω αυτό! Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι προσβλητικός, όχι το όνομα μιας punk μπάντας. Επέλεξα το όνομα γιατί η πρώτη φουρνιά κομματιών, μιλούσαν για παρόμοια θέματα. Συνειδητοποίησα πως επέστρεφα σε θεματικές για το χρήμα και το πώς είναι η μεγαλύτερη δύναμη στον σύγχρονο κόσμο. Είναι περίεργο, είναι αισχρό, είναι ανθυγιεινό και αυτό με εκνευρίζει σε καθημερινή βάση. Υπάρχει ανώτερος νόμος. Η αγάπη, η οικογένεια, οι σχέσεις, η παιδεία, η υγεία… Θα μπορούσα να συνεχίσω μία ατελείωτη λίστα που είναι βαρέως σημαντικότερα από το χρήμα. Ο κόσμος μας όμως λειτουργεί με αυτόν τον τρόμο και το πιθανότερο είναι να μας σκοτώσει όλους. Μας πιέζει όλους να συμμορφωθούμε και να πουλήσουμε εαυτούς για λιγότερα από όσα αξίζουμε. Επιτρέπουμε στους έχοντες την εξουσία να μας χειραγωγούν, να μας χρησιμοποιούν και να μας καταχρώνται. Το γεγονός είναι πως οι δυσφημιστές δεν κατανοούν ότι εμείς, ως πολίτες του σύγχρονου κόσμου, είμαστε πόρνες. Δεν θέλουμε να είμαστε. Μας έχουν αναγκάσει να αναλάβουμε τούτον το ρόλο.
-Δύο χρόνια έχουν περάσει από το ντεμπούτο σας “Gold”. Απλό εξώφυλλο με έναν αινιγματικό χρυσό σκουπιδοτενεκέ να απεικονίζεται. Τί θέλει να μας πει; Είναι συνδεδεμένος με το εσωτερικό του δίσκου;
Όλες μας οι κυκλοφορίες έχουν παρόμοια αισθητική. Οι εικόνες έχουν σχέση με τους στίχους πάντα. Τα περισσότερα τραγούδια στο “Gold” μιλούν για απώλεια, το να μην καταφέρνεις να ικανοποιείς τις προσδοκίες των ανθρώπων και για εσωτερικά άσχημα συναισθήματα. Αποτυχία. Έφτασα σε οριακό σημείο με αυτά τα συναισθήματα και αυτές τις σκέψεις. Γι’ αυτό υπάρχει και ο σκουπιδοτενεκές. Μόλις τα αποδέχτηκα όλα αυτά, ξεκίνησα να συνειδητοποιώ πως όσα νόμιζα για ελλείψεις και ελαττώματα, ήταν στην πραγματικότητα τα μεγαλύτερα δώρα που έχω λάβει. Μου έδωσε δύναμη και με έκανε να νιώσω υπερήφανος. Για αυτόν τον λόγο είναι χρυσός!
-Υπάρχει κάποιο θέμα στο οποίο θα απέφευγες να αναφερθείς;
Τραγουδώ πολύ για την αποξένωση. Και για τα βάσανα. Όμως αλήθεια, προτιμώ να ακούτε τα τραγούδια μου και να βγάζετε δικά σας συμπεράσματα. Κανένα θέμα δεν αποκλείεται! Πιστεύω όμως πως πρέπει να πηγάζουν από προσωπικές εμπειρίες. Είναι η μόνη προϋπόθεση.
-Η παραγωγή του album είναι δυναμική και υπογραμμίζει το γεμάτο φασαρία sludge συναίσθημα, το οποίο καθώς φαίνεται βγάζετε προς τα έξω. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για την ολοκλήρωσή του;
Ευχαριστώ! Τα βασικά τα καλύψαμε μέσα σε μία εβδομάδα. Μετά ο Ryan (συμπαραγωγός και ηχολήπτης μας) και εγώ, πηγαίναμε αργά τα απογεύματα και καθόμαστε ως το βράδυ καθημερινά και προσθέταμε ότι άλλο χρειαζόταν. Γύρω στον ένα μήνα μας πήρε νομίζω.
-Όταν σας ακούω, σίγουρα μου έρχονται στο μυαλό οι Melvins, αλλά επίσης και οι Helmet. Ποιοί καλλιτέχνες σας ενέπνευσαν;
Είμαι σίγουρος πως δεν θα ξαφνιαστείς αν σου πω, πως λατρεύω και τις δύο μπάντες. Είχαμε την ευτυχία να παίξουμε δύο φορές με τους Melvins και στην προηγούμενη Ευρωπαϊκή μας περιοδεία ήμασταν με τους Big Business. Οι Jared και Coady από τους Big Biz, έπαιζαν πριν περίπου δέκα χρόνια στους Melvins. Θρύλοι. Τα μουσικά μου γούστα όμως ποικίλλουν. Αγαπώ μουσικές που ίσως παραξενέψουν κάποιους. Προφανώς γουστάρω όλα τα 90’s noise rock πράγματα, αλλά έχω παρόμοια αγάπη και για το 80’s New Wave και Post Punk, τα 90’s hip hop και υπάρχουν αρκετές μοντέρνες μπάντες τις οποίες λατρεύω. Αγοράζω τόνους δίσκων.
-Πολλοί συνάδελφοί σου, έχουν μιλήσει για την επιρροή της οικογένειάς τους στο μετέπειτα αυξημένο ενδιαφέρον τους στο Rock ‘n’ Roll και το Metal. Ισχύει και για σένα; Με τί μουσική μεγάλωσες;
Ο πατέρας μου ήταν μεγάλος μουσικόφιλος. Άκουγε B.B. King, Willie Nelson και παλιό Blues. Ο παππούς μου έπαιζε τρομπέτα. Δεν υπήρχε αληθινό Rock στην ιστορία μου. Ευτυχώς, γιατί σίγουρα θα είχα επαναστατήσει. Ανακάλυψα το Punk όμως, λόγω του skateboarding με τους φίλους μας και διαβάζοντας το περιοδικό Thrasher.
-Και τώρα τί; Υπάρχει νέο υλικό έτοιμο να ηχογραφηθεί;
Έχουμε ναι! Όταν θα τελειώσουμε με την Ευρώπη, θα επικεντρωθούμε στο νέο δίσκο. Παίξαμε 200 shows τους τελευταίους 18 μήνες και δεν είχαμε χρόνο για κάτι άλλο.
-Ξέρω από μένα, πως ένας από τους σημαντικότερους λόγους για να φτιάξεις μπάντα, είναι οι ζωντανές εμφανίσεις. Η σύνδεση που δημιουργείται με το κοινό, αξίζει τον κόπο και τον χρόνο που ξοδεύει ένας μουσικός;
Αν και γουστάρω πραγματικά το studio και τις πρόβες, για τα live γίνονται όλα! Εννοείται πως αξίζει. Το να συνδέομαι με άλλους ανθρώπους με έναν αληθινό και εσωτερικό τρόπο, είναι η καλύτερη εμπειρία ζωής για μένα!
-Κάποιες φορές, ζηλεύω τις μπάντες που περιοδεύουν λόγω της δυνατότητάς τους να ταξιδεύουν σε νέα μέρη συνεχώς. Αναρωτιέμαι όμως, αν βρίσκετε το χρόνο να νιώσετε τουρίστες ή απλά βλέπετε τα τοπία μέσα από το van ή το αεροπλάνο;
Όπως είπα και νωρίτερα, περιοδεύουμε αρκετά. Τα ταξίδια ήταν μία δυνατότητα που δεν πίστευα πως θα έχω πριν κάνω την μπάντα. Είναι απίστευτο. Συνήθως δεν έχουμε πολύ χρόνο, αλλά στο προηγούμενο tour βρήκαμε χρόνο. Πήγαμε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης και στο Smithsonian Air and Space Museum στη Washington D.C. . Ο περισσότερος χρόνος όμως, όντως ξοδεύεται κοιτώντας μέσα από ένα παράθυρο. Αλλά από μόνο του, μπορεί να είναι μία ανταμοιβή.
-Ελπίζω ειλικρινά να βρείτε λίγο χρόνο στην Αθήνα. Ως επίλογο, θα ήθελα να μας προσφέρεις λίγους στίχους σας, ως κάλεσμα στο Κύτταρο!
Βασικά, θα φτάσουμε στην Αθήνα μία μέρα νωρίτερα για να την δούμε. Δυστυχώς μετά το live πρέπει να πετάξουμε για Ελβετία, δεν παραπονιέμαι όμως. Δεν αντέχω να ζω τη ζωή μου στο ήμισυ. Καταλαβαίνεις ε; Ορίστε οι στίχοι:
“ALL THE GIRLS ARE PROFESSIONAL BY DESIGN. ALL THE MEN ARE DOGS. I’VE BEEN PLOTTING MY ESCAPE. RELEASE. STAND DOWN. WITHDRAW. I KNOW. I KNOW. I’VE GOT THAT FEELING TOO. WHAT GOALS? I’M OLD. YEAH, RIGHT. MY CURIOUS HANDS MADE PLANS FOR THE FUTURE. NOW MY SAD EYES ONLY SEE THE PAST. IT’S A LITTLE-KNOWN FACT THAT I MADE A PACT TO NEVER, EVER LET ANYTHING LAST. I SAW YOU RUNNING. I FELT YOUR BURNING HAND. NOW I REALIZE. NOW I UNDERSTAND.”
787 
