“Ένας άνθρωπος ανακαλύπτει ξαφνικά, προς μεγάλη του έκπληξη, πως υπάρχει, ύστερα από χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια ανυπαρξίας”, έτσι περιγράφει το δεύτερο ολοκληρωμένο εγχείρημά του “.existence”, ο Ηλίας Κακάνης, δια μέσου του one-man project του “Once Upon A Winter” και αναμφισβήτητα, η ανακάλυψη όπως αποκαλύφτηκε στον καλλιτέχνη, ξεδιπλώνεται με χαρισματικό τρόπο σε κάθε βήμα της ακρόασης.
Αναμφίβολα post rock ο ευρύτερος καμβάς έκφρασης, σίγουρα κιθαριστικό θα θέλαμε να χαρακτηρίσουμε το “.existence”, όμως τα στοιχεία που το περιβάλλουν, αποσυνθέτουν τις πρώιμες ταμπέλες νωρίς νωρίς. Δεν είναι ότι μεγάλωσε με τους StereoNova, ή ότι οι Les Discrets, οι Alcest, ή ακόμα κι οι Anathema εγκολπώνονται στον ήχο του, αλλά πρόκειται για μία εντελώς προσωπική προοπτική και ένα αυθεντικό μουσικό αποτύπωμα.
Δεν θα αναλωθούμε που προσομοιάζει το “.existence”, αναμφισβήτητα θα καρπωθούμε από κάθε σημείο της ακρόασης. Ένα σαγηνευτικό album, απλό στη ροή του, με λίγες αναπάντεχες εξάρσεις/αναταραχές. Για ακόμα μία φορά, ένα πολύ δυνατό artwork στο εξώφυλλο, να συμπληρώνει την εξαιρετική αυτή δουλειά.
Ο Ηλίας Κακάνης, δούλεψε εξ’ ολοκλήρου όλες τις πτυχές του έργου του, τη σύνθεση, την ενορχήστρωση και την εκτέλεση όλων των μουσικών οργάνων που το απαρτίζουν, ολοκληρώνοντας ένα προσωπικό project, στο οποίο αποτυπώνει με μοναδική ευχέρεια, όσα δε μπορούν αρκετοί να εκφράσουν με το λόγο, γραπτό ή προφορικό και πιο σημαντικά, να τα μεταδώσουν και να τα μοιραστούν.
Η νοσταλγική ambient ατμόσφαιρα, τα black metal περάσματα, το πάντρεμα μιας 90’s μελαγχολίας με διακριτικά acid ψήγματα, πιανιστικά riffs και γέφυρες, να χαλιναγωγούν άρτια μουσικά θέματα, που πλέκουν ένα μεστό θεματολογικά album, μία μουσική για το τωρινό και το παντοτινό, ένα “soundtrack” για τη ζωή, το πνεύμα, την ακινησία του και τη συνεχή ροή του.
1162 
