Δέκα χρόνια διαδρομής συμπληρώνει το επιδέξιο τρίο από το Zagreb της Κροατίας. Με την αφετηρία ενός solo project του κιθαρίστα/τραγουδιστή Ivan Mihaljevic, αλλά και με τη δισκογραφική δράση ήδη τριών άλμπουμ, οι Side Effects συμπληρώνονται πια από τον ντράμερ και βασικό συνοδοιπόρο του Mihaljevic, Alen Frljak, και τον μπασίστα Marko Karacic Karo, και κυκλοφορούν πάνοπλοι το τέταρτο άλμπουμ τους.
Με πέντε χρόνια απόσταση από το “Counterclockwise” του 2012, οι Κροάτες επιστρέφουν με ένα μπουκέτο έντεκα νέων τραγουδιών που βασίζονται στην παραδοσιακή δράση του ενεργητικού hard, heavy rock και στην δεινότητα των δημιουργών του. Με βάση την κιθάρα του Mihaljevic, που μοιράζεται ανάμεσα στον απαιτητικό σεβασμό των επιδράσεων από κορυφές όπως οι Satriani, Kotzen, και Gilbert, και την αποτελεσματικότητα του ρυθμού των ριφ που στοχεύουν στην άμεση διασκέδαση, οι Side Effects διατηρούν μέσα από μια πολυμορφία την αμεσότητα της προσέγγισης του ακροατή.
Πολλές εντυπώσεις παραλληλισμών συναντά κανείς καθώς προχωρά στο “DRH”. Από το επιμεταλλωμένο εναλλακτικό, αμερικάνικο rock των Alter Bridge, στο μακροσκελές, τεχνικό και βασισμένο στα 70’s προοδευτικό hard των Spock’s Beard, από το ρυθμικό, επιτακτικό, bluesy, αλήτικο rock των Winery Dogs, στις φωτεινές, αυτάρεσκες μελωδίες των Mr. Big, οι Κροάτες καταφέρνουν να ξεπεράσουν τον φτηνό μιμητισμό και να μας αφήσουν ένα άλμπουμ ενδιαφέρουσας τραγουδοποιίας.
Το εύρος των ακουσμάτων και επιρροών τους φανερώνεται ξεκάθαρα σε απαιτητικά και λεπτομερώς συναρμολογημένα τραγούδια όπως χαρακτηριστικά είναι το “The Siren Song”, που θα κάνει και τον δύσπιστο progster να ρουφήξει με χαμόγελο τη μπύρα του. Αμέσως μετά βέβαια, δεν διστάζουν να καταφύγουν στη ραδιοφωνική ελαφρότητα του “Hideout”.
Η πολυμορφία του άλμπουμ μπορεί να συμφιλιώσει το funky hard του “Colorblind” με το πολυπρόσωπο αλλά ιδανικά δεμένο “In The Shadow Of A Crumbled Fort”. Άλλωστε, πέρα από τα εξαιρετικά δομημένα, ιδανικά εκτελεσμένα και με φουλ ενέργεια δείγματα σύγχρονου hard (όπως το εναρκτήριο “Don’t Contradict The Facts”), οι ίδιοι αποφασίζουν να αφήσουν την τελευταία εντύπωση του “DRH” σε ένα τραγούδι με μεγαλύτερο βάθος, λιγότερο φωτεινό, και με ταιριαστά τεχνάσματα όπως το “Recoil”.
Οι ακροατές που αισθάνονται πιο βολικά με τους βιρτουόζους που φροντίζουν πρώτα από όλα να είναι διασκεδαστές, αλλά δεν παραμελούν και το στοιχείο της έκπληξης, ας μην σταματήσουν στο άγνωστο όνομα των “Side Effects”. Δοκιμάζοντας, το πιθανότερο είναι να δικαιωθούν πολύ περισσότερο από ανάλογες απόπειρες που έχουν κάνει υψηλόβαθμες ντίβες του χώρου.
662 
