“Αλήτες” μουσικοί υπάρχουν πολλοί, αλλά κανείς δεν είναι τόσο όσο ο Blaine Cartwright, frontman των rock ‘n’ rollers Nashville Pussy! Ο άνθρωπος για τον οποίο ο συγχωρεμένος Θείος Lemmy είχε πει πως δεν μπορεί να τον ακολουθήσει στο πιόμα. Του οποίου οι στίχοι είναι καταπληκτικό παράδειγμα για το αυτοκόλλητο “Explicit Lyrics-Parental Advisory”. Αυτός λοιπόν, βρήκε το χρόνο να απαντήσει τις ερωτήσεις του Δημήτρη Μαρσέλου, λίγες μέρες πριν οι Nashville Pussy διαλύσουν το An Club (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).
-Καλησπέρα, Blaine και σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου! Καταρχάς, υποθέτω πως είστε σε περιοδεία ήδη. Που σας βρίσκω;
BLAINE: Γεια! Εγώ είμαι στο δρόμο. Μόλις έπαιξα στο Cleveland με την άλλη μου μπάντα, Nine Pound Hammer και επιστρέφουμε σπίτι. Μόλις περάσαμε ένα μέρος που λέγεται Grandpa’s Cheese Barn. Τσέκαρε τους Nine Pound Hammer, θα γουστάρεις.
-Οι Nashville Pussy υπάρχουν πάνω από 20 χρόνια.years. Θυμάσαι πως ένιωσες όταν κυκλοφόρησε το “Eat more pussy” EP;
BLAINE: Σαν περήφανος μπαμπάς. Τσέκαρε όμως το νέο μας CD. It especially kicks ass (σ.σ. χάνει η μετάφραση, δεν τα ακουμπάμε αυτά).
-Ήξερες πάντα πως θα γίνει rock ‘n’ roll μουσικός; Σε υποστήριξαν οι γονείς σου σε αυτή σου την απόφαση;
BLAINE: Οι γονείς μου ανησυχούσαν περισσότερο για την τεμπέλικη σχέση μου με την εργασία, παρά με το είδος του επαγγέλματος. Δεν τους άρεσε ιδιαίτερα να είμαι σε μπάντα, αλλά μου αγόρασαν κιθάρα. Τι νόμιζαν ότι θα συμβεί μετά; Όλοι οι ενήλικες στο Kentucky έλεγαν τότε πως “η κιθάρα είναι καλό χόμπυ”. Εγώ σκεφτόμουν “γάμα το αυτό”, η κιθάρα ήταν το εισιτήριο μου μακρυά από εκείνη την σκατότρυπα. Οι γονείς της Ruyter την μεγάλωσαν για να γίνει rock star. Πολύ διαφορετικές συνθήκες από τις δικές μου.
-Πως είναι να είσαι στο ίδιο συγκρότημα με τη σύζυγο σου; Έχεις αισθανθεί ποτέ περίεργα ή να βαριέσαι που είστε συνεχώς μαζί;
BLAINE: Η Ruyter δεν είναι ποτέ βαρετή. Εγώ είμαι λίγο τρελός. Αλλά έτσι πάει το πράγμα! Η μπάντα περιστρέφεται γύρω από το ταλέντο της και την προσωπικότητα μου. Το ταλέντο δεν γερνάει ποτέ! Από την άλλη όμως η προσωπικότητα… Θα ήταν καλύτερα να ρωτήσεις εκείνην όμως. Εγώ είμαι ο σπαστικός!
-Ok, ας πάμε στο νέο album τώρα! 4 χρόνια μετά το “Up the Dosage”, έχουμε το “Pleased to Eat you”. Γαμάτος τίτλος και πάλι! Γιατί σας πήρε τέσσερα χρόνια για νέο album;
BLAINE: Απλά συνέβη. Τα καλά τραγούδια θέλουν χρόνο. Επίσης, μεγάλωσα λατρεύοντας τον Bruce Springsteen στα 70’s. Αρνιόταν να κυκλοφορήσει album αν δεν ήταν όλα τέλεια. Οπότε έχω και εγώ την ίδια στάση. Το επόμενο όμως, θα έρθει πιο γρήγορα. Το υπόσχομαι! Μας έχουν περισσέψει αρκετά riffs, οπότε είμαστε ήδη ένα βήμα μπροστά!
-Μιας που ο δίσκος είναι ακόμη φρέσκος για εμάς, θα ήθελα να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες για όσους βοήθησαν στο αποτέλεσμα αυτό.
BLAINE: Την παραγωγή έκανε ο Daniel Rey. Έχει κάνει αρκετά Ramones και White Zombie. Επίσης, παίζει κιθάρα και κάνει ενορχηστρώσεις. Είναι ιδιοφυΐα. Είναι ο νέος Mick Ronson. Τημ ηχογράφηση έκανε ο David Barrick στο studio στην Glasgow του Kentucky. Γνωριζόμαστε 30 χρόνια. Επίσης ιδιοφυΐα! Συνεργάζεται και με τους Blackstone Cherry.
-Στιχουργικά συνήθως εμπνέεσαι από την καθημερινότητα σου και τις εμπειρίες ζωής σου. Έχεις βαρεθεί όλα εκείνα τα πολιτικά ορθά συγκροτήματα; Προτιμάς να γίνεσαι κομμάτια ακούγοντας rock ’n’ roll και να χορεύεις αντί να σκέφτεσαι;
BLAINE: Δεν λέω πως είμαστε πολιτικά μη ορθοί. Δεν είμαστε “πολιτικοποιημένοι”, αλλά είμαστε “μη ορθοί”. Θεωρώ τη μουσική γαμάτη και την πολιτική βαρετή. Και αυτά τα δύο δεν συνδυάζονται! Μόλις διάβασα κάτι που είπε η κωμικός Sarah Silverman, που συνήθως αγαπώ. “Αυτή τη στιγμή είναι απίθανο η τέχνη να μην είναι πολιτικοποιημένη”. Η τέχνη δεν έχει κανόνες. Πρέπει να έρθει να δει τους Nashville Pussy στην Ελλάδα! 100 % εγγύηση πως δεν θα μπλέξουμε την πολιτική! 100 % εγγύηση πως θα περάσουμε καλά!
-Τα δυο αγαπημένα μου κομμάτια σας είναι τα “I’m So high” και “Hate and Whisky”. Θα ήθελα να μάθω κάτω από ποιες συνθήκες γράφτηκαν.
BLAINE: Έγραψα το “I’m So High” οδηγώντας και σκέφτηκα πως ακούγεται σαν παλιό τραγούδι των Temptations. Για αυτό ζήτησα από τον Danko Jones να κάνουμε ντουέτο. Βασικά, καπνίζω πολύ χόρτο! Το “Hate And Whiskey” ήταν ένας νότιος αυτοσχεδιασμός χωρίς στίχους. Κοίταξα τον Daniel Rey, ο οποίος είπε “αυτό είναι ένα οργισμένο νότιο τραγούδι”. Μου είπε “γράψε στίχους σαν να είναι ένα βλάχικο Springsteen τραγούδι”. Δεν είχα κανένα πρόβλημα!
-Έχετε νέο κορίτσι στο μπάσο! Πως σας έπεισε για να την δεχτείτε στους Nashville Pussy;
BLAINE: Είχε περάσει και παλιότερα audition, αλλά ήταν πολύ μικρή. Τώρα είναι ότι πρέπει και γαμάει.
-Κρατάτε ευλαβικά την ισότητα μεταξύ φύλων. Πάντα 2 προς 2. Γίνεται επί τούτου ή απλά συμβαίνει;
BLAINE: Ήταν ένα ευτυχές ατύχημα αρχικά. Το συνεχίσαμε επίτηδες έτσι όμως και λειτουργεί υπέροχα.
-Ποιο είναι το καλύτερο live που έχει παίξει και ποιο το καλύτερο που έχεις δει;
BLAINE: Έχω μια ροπή προς τα μεγάλα live. Πριν 3 χρόνια παίξαμε στην Ισπανία μπροστά από 50,000 άτομα και ήταν φοβερά!
Το αγαπημένο που έχω δει ήταν Ιggy Pop στην Atlanta το 1990! Απίστευτος! Ήταν η πρώτη περιοδεία που είχε παίξει ξανά Stooges τραγούδια! Δύσκολο να ανταγωνιστείς κάτι τέτοιο.
-Υπάρχουν περίεργες ιστορίες που θα μπορούσες να μοιραστείς μαζί μας;
BLAINE: Θα δημοσιευτεί video από παλιά παρασκηνιακά αποσπάσματα. Μια φορά παρίστανα το κοτόπουλο και έπεσα από κάτι σκαλοπάτια. Δεν το θυμάμαι όμως.
-Δεν είναι η πρώτη σας φορά στην Ελλάδα! Θυμάσαι κάτι από την προηγούμενη σας επίσκεψη;
BLAINE: Πολύ ωραίο φαγητό την πρώτη φορά! Θυμάμαι ψημένο τυρί (σ.σ. σαγανάκι προφανώς)! Εξαρετικό! Θυμάμαι πως ήμουν πολύ μεθυσμένος τη δεύτερη.
-Ως επίλογο, θα ήθελα μερικούς στίχους σαν teaser της εμφάνισης σας.
BLAINE: “She makes God mad/ He wants to fuck her so bad/ It’s the best pussy that he’s never had.”
324 
