Μια νύχτα πολυδιαφημισμένη στους μεταλικούς κύκλους. Μια νύχτα πολυαναμενόμενη από αρκετούς, εκ των οποίων και “αλλόθρησκοι” που πείστηκαν από τα καλά λόγια του παγκόσμιου τύπου για τις ζωντανές εμφανίσεις των Πολωνών ιερέων Batushka (το οποίο μάλιστα σημαίνει πατέρας). Είχαν άδικο; Θα καταλάβετε παρακάτω.
Ας τα πάρουμε πρώτα από την αρχή. Φτάνοντας στο χώρο λίγο πριν την άνοδο των Karma Violens στη σκηνή του αγαπημένου χώρου, αντίκρισα στο ταμείο μακριά ουρά. Μου φάνηκε περίεργο και όπως πληροφορήθηκα, όσοι είχαν προμηθευτεί την είσοδο τους από το διαδίκτυο και ήθελαν να ανταλλάξουν το άχαρο χαρτί με παραδοσιακής μορφής εισιτήριο, θα έπρεπε να σταθούν στην ουρά. Σχεδόν όλοι δηλαδή! Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει κάπως αλλιώς για να γλιτώσει το κοινό την όποια ταλαιπωρία, θεωρώ πάντως πως ήδη αυτό συζητιέται για να μην επαναληφθεί.
Η εξτρεμιστική metal πεντάδα των Karma Violens με πολλά χιλιόμετρα πια γραμμένα στο κοντέρ τους και με το τρίτο τους album “Serpent God” στην κωλότσεπη, εμφανίστηκαν μπροστά μας δυναμικοί και αεράτοι, σε ένα Gagarin που ολοένα γέμιζε και περισσότερο. Ο ήχος τους καλός, η παρουσία τους ξεσηκωτική, με αποτέλεσμα οι παρευρισκόμενοι να δυναμώνουν συνεχώς το χειροκρότημα τους. Οι μουσικοί έμοιαζε να το απολαμβάνουν όσο και εμείς και πορωνόντουσαν σαν να είχαν βάλει τρίποντο, ρίχνοντας λάδι στην ήδη αναμμένη φωτιά. Πολύ καλή επιλογή για το άνοιγμα της βραδιάς κατά τη γνώμη μου, γιατί είναι μια από τις μπάντες του είδους που αξίζουν πραγματικά προσοχής.
Στη συνέχεια, σειρά είχαν οι The Slayerking με έναν ήχο που θα προϊδέαζε ατμοσφαιρικά για τους headliners της νύχτας αυτής. Με καλό ήχο και αυτοί, περισσότερο πειστικοί από ότι ήταν τον περασμένο χειμώνα και με τις χορεύτριες να δίνουν τα δικά τους ρέστα σε κάποια κομμάτια, κέρδισαν την προσοχή του κόσμου. Με έναν πελώριο σταυρό στο φόντο και με το καπέλο με τα κρόσια που καλύπτει/σκιάζει το πρόσωπο του Ευθύμη Καραδήμα (ναι, εκείνου των Nightfall), συν τις εμφανίσεις των καλλίπυγων κορασίδων, με αποκορύφωμα εκείνη που κρατούσε την άσαρκη βουβαλοκεφαλή, έστησαν ένα όμορφο show που γλυκά σε παρέσυρε και σε προετοίμαζε για τους Batushka. Βέβαια, για να είμαστε ξεκάθαροι, έτσι κάνουν πάντα και δεν έγινε επί τούτου!
Αυτή τη φορά, απόλαυσα πολύ καλύτερα τους Slayerking, που απέδωσαν όμορφα, κομμάτια από το ντεμπoύτο τους “Sanatana Dharma” (με αποκορύφωμα το “Southern Gate of the Sun”) και νέα κομμάτια που σύντομα θα ακούσουμε σε νέα ολοκληρωμένη δουλειά.
H στιγμή πλησίαζε και ώρα πέρασε αρκετή με εργασίες επί σκηνής, για να ετοιμαστεί ιδανικά ο χώρος που θα φιλοξενούσε τους Batushka.
23:30 όπως έγραφε το πρόγραμμα της διοργανώτριας Made of Stone Productions, η μουσική του dj σίγησε και τα φώτα χαμήλωσαν. Η ήρεμη εκκλησιαστική εισαγωγή ξεκίνησε και ένας ρασοφόρος έφερε τη φλόγα στα μανουάλια. Ένα πανό με αγιογραφίες κάλυπτε το πίσω μέρος της σκηνής, στα άκρα της οποίας υπήρχαν banners με Παναγία και Ιησού. Στη μέση αυτής, ένα podium σκεπασμένο με ιερατικά υφάσματα, αριστερά μια νεκροκεφαλή και δεξιά χάλκινο σκεύος, αμφότερα σε τρίποδα. Ένας ένας άρχισαν να μπαίνουν οι ιερείς, με πρώτους τους τρείς ψάλτες που ακροβολίστηκαν αριστερά, έχοντας στα δεξιά τους, έναν κιθαρίστα, τον μπασίστα και τον drummer, κρυμμένο πίσω από ένα παραπέτασμα plexiglas πάνω στο οποίο ήταν κολλημένα θρησκευτικά σύμβολα. Μπροστά του ο έχων πολύχορδη κιθάρα και τελευταίος με μια εικόνα υψωμένη στα χέρια μπήκε ο αρχιερέας της μπάντας, που αφού την ακούμπησε στο podium, πήρε την αγιαστούρα και κοινώνησε λιβάνι. Μετά μουσική.
Μελωδία και καταιγιστικοί black metal ρυθμοί εναλλάσσονταν παρέα με σημεία έντονης θρησκευτικής κατάνυξης, κατά τη διάρκεια των οποίων ο πατήρ Βαρθολομαίος ζητούσε ησυχία, η οποία με μεγάλη έκπληξη, τηρούταν με ευλάβεια.
Ψαλμοί, blast beats, ουρλιαχτά, γρηγοριανή μουσική, χορωδιακά μέρη, μια αληθινή λειτουργία, που ούτε βλασφημία μου μυρίζει εμένα, ούτε ειρωνεία. Πολύ καλός ήχος (είχαν φέρει και δική τους κονσόλα, στημένη στο ισόγειο), πολύ καλά οργανωμένο show, τα μέλη της μπάντα με καλυμμένα πρόσωπα με κάτι που έμοιαζε λινάρι, ένα κοινό να κοιτάει με ανοικτό το στόμα για 50 λεπτά και τα μηχανήματα καπνού να δουλεύουν ανεξάντλητα.
Όσοι τους αποκαλούν Ghost του black metal, επιβεβαιώνονται! Από πλευράς μάρκετινγκ και επαγγελματικής προσήλωσης στο σχέδιο του show, είναι ακριβώς έτσι. Οι κινήσεις του Βαρθολομαίου μελετημένες και σε στιγμές πραγματικά νιώθεις σαν να είσαι στην εκκλησία. Στο τελευταίο κομμάτι μάλιστα, πήρε κάτι που έμοιαζε με σκούπα μάγισσας, το βούτηξε μέσα στο σκεύος που είχε στο πλάι του και ράντισε τους από κάτω, κάνοντας έναν άτυπο αγιασμό και στον χώρο (άντε καλή σεζόν να έχουμε!).
Και το highlight; Στο τέλος της συναυλίας, έβγαλαν τα σβησμένα κεριά από τα μανουάλια και τα μοίρασαν στο κοινό. Όχι πένες και μπακέτες! Εκκλησιαστικά κεριά…
Η εμφάνιση των Batushka είναι ένα από τα πιο πρωτότυπα πράγματα που έχω δει σε μουσική σκηνή και μάλιστα, έχει και το αντίστοιχο μουσικό υπόβαθρο. Βέβαια, αν δεν είχαν αναπτύξει τόσο το θεατράλε της υπόθεσης, δεν ξέρω αν μόνο η μουσική θα στεκόταν τόσο καλά σε έναν χώρο σαν το Gagarin και αν θα μπορούσε να φέρει έστω τον μισό κόσμο. Παρόλα αυτά, ΣΟΥΠΕΡ!
Χριστιανικό black metal ή μια καλοστημένη φάρσα; Ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα. Ένα μόνο είναι σίγουρο, αξίζει να τους δεις και να τους ακούσεις!
712 
