Οι Έλληνες rockers τους γνωρίζουν, τους εμπιστεύονται και τους αγαπούν, οπότε ό,τι και να γράψεις ίσως είναι περιττό, αφού ήδη όλοι τους έχουν ξεψαχνίσει τα τέσσερα singles του “Book of Bad Decisions”.
Οι Clutch εδώ και 25 χρόνια δισκογραφούν και προσπαθούν να αφήσουν το αποτύπωμα τους τόσο σε αμερικάνικο όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, με την Ευρώπη να είναι αυτή που αγκαλιάζει με μεγαλύτερη θέρμη τον ήχο τους. Και δη, η Ελλάδα που την τελευταία δεκαετία τους ανταμείβει με συναυλίες υψηλής προσέλευσης που ανοίγει χώρπ για μια πρώτη open air εμφάνιση τους στη χώρα μας.
Μετά από το μπαμ του “Earth Rocker” του 2013 όπου επανεμφανίστηκε ο The Machine στην παραγωγή, μετά από το εκπληκτικό τους breakthrough με το “Blast tyrant” το 2004, και την συνέχεια της ανάδειξης νέων αγαπημένων τραγουδιών για τα ξενυχτισμένα DJ sets στα “Earth Rocker” (2013) και “Psychic Warfare” (2015), επιστρέφουν με το δωδέκατο τους ολοκληρωμένο album “Book of Bad Decisions”, το οποίο ναι μεν, ακολουθεί την επιτυχημένη πεπατημένη των τελευταίων πέντε δίσκων τους, αλλά έχει πάει ίσως και ένα βήμα παραπέρα προς την εξόρυξη πολύτιμων λίθων από τις θαμμένες, στην ψυχή των τεσσάρων gringos, επιρροές.
Χωρίς να υποχωρεί η live αίσθηση της πλειοψηφίας των συνθέσεων τους με γνώμονα το γκρουβάτο hard rock που υπηρετούν εδώ και πολλά χρόνια, που χτίζεται επάνω σε μια τεράστια blues κληρονομιά που είναι ποτισμένη με southern μελωδίες, οι Clutch του “Book of Bad Decisions” έχουν πέσει στην παγίδα του funk, η οποία ενισχύει το groove και τους αναγκάζει να γίνουν λίγο πιο χορευτικοί. Η σύνθεση των Fallon, Sult, Maines και Gaster έχει σφίξει σα γροθιά και με τη βοήθεια του βραβευμένου με Grammy, παραγωγού Vance Powel (Buddy Guy, Jack White μεταξύ άλλων), δημιουργεί ένα ακόμη album, το οποίο περιέχει 15 κομμάτια τα οποία το καθένα από μόνο του έχουν κάτι διαφορετικό να προσφέρουν. Βέβαια, η ανωτερότητα κάποιων κομματιών σαν τα “In Walks Barbarella”, “Hot Bottom Feeder”, “Emily Dickinson”, “H.B. is in Control” και “Lorelei”, κάνει κάποια άλλα να μοιάζουν νωθρά και ανέμπνευστα, όμως μια πιο προσεκτική ακρόαση τους θα πείσει πως συνθετικά, στιχουργικά και εκτελεστικά, αποτελούν το καθένα ένα ξεχωριστό και αναγκαίο κομμάτι του συνόλου.
Η ήσυχη και ψυχεδελική εισαγωγή του “Gimme The Keys” φέρνει ένα κομμάτι σήμα κατατεθέν των Clutch και ιδανικό για να συνεχίσει το έργο από εκεί που είχε μείνει προ τριετίας. Το “Spirit of ’76” ακολουθεί τα πρότυπα του προηγουμένου με έναν κρυμμένο σαμπαθικό ρυθμό, ενώ το ομώνυμο τραγούδι που ακολουθεί είναι το πρώτο hit που συναντάει το αυτί μας στο album. Από κει και πέρα, τα πράγματα παίρνουν την ανιούσα με το πολιτικά καυστικό “How to Shake Hands” (“I don’t need the Secret Service I know how to work a room”, “First thing I’m gonna do is disclose all those UFO’sPut Jimi Hendrix on the 20 dollar bill and Bill Hick on a five note”). To “In Walks Barbarella” είναι το πιο funky κομμάτι του δίσκου (και με υπέροχο video clip) με τα πνευστά να του δίνουν μια άλλη αρχοντιά (“Defcon tractor beams, weaponized Funk, In Walks Barbarella, set to stun”), ενώ και το “Vision Quest” με την βοήθεια του ροκενρολικού πιάνου ανεβάζει και άλλο τον ρυθμό. “Weird Times” με κλασικό Clutch μοτίβο που σίγουρα θα λειτουργεί τελεία και σε live, το πιο αγαπημένο μου “Emily Dickinson” (υποθέτω εμπνευσμένο από την ομώνυμη αμερικανίδα ποιήτρια του 19ου αιώνα) που φέρει την δυνατότερη ερμηνεία του Fallon στον παρόν δίσκο, “Sonic Counselor” δυναμικό και αυτό με τη σειρά του, αλλά ίσως το κομμάτι που ίσως να πέσει σε κάποια χαραμάδα και να χαθεί ανάμεσα σε πολύ καλύτερα του, “A Good Fire” με μια πολύ 70s αρχή και δομή που αναδεικνύει τις φοβερές φωνητικές ικανότητες του Fallon και το “Ghoul Wrangler” είναι το κομμάτι που αποτυπώνει την ενέργεια του Nashville (όπου ηχογραφήθηκε το album) όσο κανένα άλλο. Άλλο ένα highlight του album είναι το “Η.Β. is in control” (H.B. είναι τα αρχικά του Ολλανδου ζωγράφου Hieronymus Bosch) που μαζί με το “Hot Bottom Feeder” που ξεκινάει με κιθαριστικό slide, αποδεικνύουν πως οι Clutch ξέρουν να συνθέτουν έξυπνα και να σε κρατούν άγρυπνο. Ακολουθεί το “Paper & Strife”, ένα ακόμη δυναμικό και γκρουβάτο κομμάτι και το “Book of Bad Decisions” κλείνει εμφατικά. Εκεί που νομίζεις πως όλα έχουν τελειώσει, το 6-λεπτο “Lorelei” σε αποτελειώνει. Η ένταση και ο ρυθμός κλιμακώνονται στο ρεφρέν με μια ακόμη φοβερή ερμηνεία του Neil Fallon και ένα κομμάτι που θα μου μείνει για καιρό στο μυαλό!
Το “Book of Bad Decisions” είναι ένα ακόμη εξαιρετικό album, κατά τη γνώμη καλύτερο από το “Psychic Warfare”, με δική του ζωή και ελαφρώς αλλαγμένη αισθητική (λιγότερο μεταλική), που πολλές φορές νιώθω πως η καμπύλη δυναμικότητας του, σε ένα αόρατο γράφημα, κονταροχτυπιέται με το “Earth Rocker”.
Οι Clutch τα κατάφεραν πάλι. Κυκλοφόρησαν ένα album με αρκετά κομμάτια που θα σταθούν στο χρόνο και θα ανανεώσουν την, ολοένα αυξημένη, δημοτικότητα τους!
Y.Γ. Κάθε φορά που ακούω τους Clutch, βγάζω το συμπέρασμα πως το σχήμα από το Maryland έχει μεγάλη τύχη να έχει στις τάξεις τους ένα frontman με ιδιαίτερη χροιά και μοναδική εκφραστικότητα και έναν ανεπανάληπτο χειριστή τυμπάνων που κάποιοι θα σκότωναν για να τον έχουν στην μπάντα τους.
802 
