To όνομα Ευθύμης Καραδήμας είναι συνυφασμένο με την ένδοξη ιστορία του σκληρού ελληνικού metal, με την πορεία που έχει κάνει επί δυο δεκαετίες με τους Nightfall. Οι The Slayerking είναι το νέο του μουσικό ταξίδι και με το ντεμπούτο τους “Sanatana Dharma” βροντοφώναξε πως έχει ακόμα πράγματα να πει. Ο Δημήτρης Μαρσέλος συνομιλεί μαζί του για χάρη του Rockway.gr εν όψει της εμφάνισης της μπάντας στο πλευρό των Batushka στο Gagarin 205 (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).
-Καλησπέρα και καλωσήρθες στο Rockway! Έχουν περάσει δυο χρόνια από το “Sanatana Dharma” και αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι καινούργιο να περιμένουμε.
Έχουμε ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις του νέου άλμπουμ με τον Marcus Jidell (Soen, Avatarium) στην παραγωγή και παίζουμε κομμάτια του ζωντανά.
-Όταν έμαθα για το σχηματισμό των The Slayerking φοβήθηκα για το μέλλον των Nightfall, αλλά ακούγοντας το ντεμπούτο σας κατάλαβα πως μάλλον επιδιώκεις να βγάλεις κάτι διαφορετικό από μέσα σου. Ποια ήταν η αφορμή που σε έκανε να δημιουργήσεις ένα νέο project;
Όλα άρχισαν παίζοντας σε ένα στούντιο σε περίοδο έντονης ψυχολογικής πίεσης. Κάποια riffs γίνανε κομμάτια, κάποιες λέξεις γίνανε στίχοι και πάρθηκε η απόφαση να γίνει μια μπάντα για να μη μείνουν στον αέρα. Το ύφος είναι σκοτεινό, οι ρυθμοί αργοί και η εικόνα υποτονική με μία έντονη θεατρικότητα. Γενικά όταν στα σκάει η νταρκίλα μέσα σου έντονα, τη βγάζεις γρήγορα πριν σε φάει.
-Η ατμόσφαιρα που θύμισε τις πρώτες δουλειές των Paradise Lost, Anathema, My dying Bride, με την πλάστιγγα να γέρνει στο doom στοιχείο, αλλά το αποτέλεσμα βγάζει τόση προσωπικότητα που αμέσως αποτυπώνεται στο μυαλό σου σαν κάτι καινούργιο. Είχες κάτι το συγκεκριμένο στο μυαλό σου κατά τη διάρκεια της παραγωγής του “Sanatana Dharma” ή όλα έγιναν από μόνα τους;
Βγήκε όλο παίζοντας ζωντανά στο στούντιο. Η προσπάθεια που κάναμε στην ηχογράφηση ήταν να αποτυπωθεί το vibe του live σωστά. Οι The Slayerking είναι live μπάντα.
-Οι στίχοι σου περιβάλλονται από θρησκεία, μυθολογία και μυστικισμό, αλλά έχω την εντύπωση πως έχουν και αυτοβιογραφικό χαρακτήρα σε κάποια σημεία. Από που αντλείς την έμπνευση σου για να γράφεις;
Η πίστη σε κάτι που δεν υπάρχει για να αντιμετωπίσεις πράγματα που υπάρχουν στη ζωή είναι η μεγαλύτερη έμπνευση.
-Γράφεις μουσική και στίχους παράλληλα ή στήνεις το ένα πάνω στο άλλο;
Οπως κάτσει.
-Αυτός ο μυστικισμός και το στοιχείο του μυστηρίου βγαίνει και πάνω στη σκηνή, όπου επικρατεί το σκοτάδι και εσύ κρύβοντας το πρόσωπο σου από το κοινό, το υπογραμμίζεις ακόμη παραπάνω. Πιστεύεις πως η μουσική πάει χέρι χέρι με την κατά κάποιον τρόπο θεατρική, σκηνική παρουσία; Πρέπει ένα συγκρότημα να δουλεύει και αυτόν τον τομέα για μια ολοκληρωμένη εμφάνιση;
Το μόνο “πρέπει” για μία μπάντα είναι να μην κάνει εκπτώσεις. Αν το οπτικό είναι μέρος της παράστασής σου βρες τρόπο να το κάνεις. Το “δεν πειράζει παίζουμε και έτσι” απο πλευράς μπάντας συνήθως οδηγεί στο “δεν πειράζει, δεν έχασα και τίποτα που δεν τους είδα” από πλευράς κοινού.
-Τον Φεβρουάριο στο Piraeus Academy υπήρξαν και κάποιες χορογραφίες, οι οποίες κατά τη γνώμη μου, είχαν θετικό πρόσημο. Είναι ένα κομμάτι της ζωντανής σας εμφάνισης ή ήταν one night stand;
Προσπαθούμε να δώσουμε βάθος στην παρουσία μας με μικρές συμβολικές κινήσεις. Το χορευτικό είναι μία από αυτές. Θα το συνεχίσουμε.
-Σε λίγες μέρες θα σας απολαύσουμε και πάλι σε μια μεγάλη σκηνή, αυτή τη φορά στο Gagarin, όπου θα συνοδεύσετε τους Batushka. Θα αλλάξετε τον τρόπο που στήνεστε στη σκηνή για να ταιριάξετε στην τελετουργία των Πολωνών;
Η κάθε μπάντα θα κάνει αυτό που ξέρει. Δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει κάποιος κάτι για να ταιριάξει με τους άλλους.
-Υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε νέο υλικό εκείνο το βράδυ; Για όσους δεν σας έχουν δει ζωντανά πως θα περιέγραφες μια συναυλία σας;
Υπάρχουν 5 νέα κομμάτια στο σετ. Δεν μπορώ να κάνω περιγραφή της παρουσίας μας. Αλλά θα κάνω τα πάντα για να σας ταξιδέψω στη διάρκειά του show μας. Ο στόχος είναι ακριβώς αυτός: να κρυφτούμε λίγο όλοι από την σκληρή πραγματικότητα.
-Για τέλος, θα ήθελα να σου ζητήσω να αφιερώσεις λίγους στίχους σας στους αναγνώστες μας, εν είδει πρόσκλησης για την 15η Σεπτεμβρίου.
“FIRE!”
-Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου!
Να’ σαι καλά, Δημήτρη. Ό,τι καλύτερο στο Rockway.
414 
