Αρκετός καιρός πέρασε από το debut full length “Seven Deadly Blessings” των Αθηναίων deathsters Alterself, οι οποίοι επανέρχονται με τη δεύτερη δουλειά τους “Frost” και για να δούμε πως επέδρασε ο χρόνος πάνω στο φιλόδοξο αυτό trio.
Αν και είναι αρκετά δύσκολο να τους χαρακτηρίσεις, εντούτοις το σίγουρο είναι ότι η μπάντα ανήκει σε έναν υβριδικό χώρο που ορίζουν το πολύ τεχνικό thrash (μέσω του αφλύαρου, φρενήρους και εντυπωσιακού riffing που διανθίζει με πανέξυπνες λεπτομέρειες τις κύριες μελωδικές γραμμές των κομματιών, με μικρής διάρκειας “λαμαρινάτες” post παρεμβολές και μελωδικά όσο και απρόβλεπτα solos του κιθαρίστα / growler Ανδρέα Γεωργιλαδάκη), η death συνιστώσα που προέρχεται από τα φωνητικά (πανίσχυρα και δυναμικά) και η πανέμορφη black blastbeat επιταχυντική νοοτροπία από το απολαυστικό ρυθμικό δίδυμο των Dom Antouera (drums) και Γιάννη Μαρινάτου (μπάσου). Η δε χρήση κάποιων διάσπαρτων εμφανίσεων των πλήκτρων του Διονύση Χριστοδουλάτου (Sorrowful Angels) είναι απολύτως διακριτική, χωρίς να καπελώνει επ’ ουδενί τον μεταλλικό χαρακτήρα των Alterself.
Η ροή είναι άνετη και συνολικά το “Frost” εμπεριέχει αξιοπρεπέστατο και πολύ ενδιαφέρον υλικό. Αντιπροσωπευτικό intro που ταιριάζει απόλυτα σε μια thrash / death metal μπάντα και εξαιρετικό μπάσιμο με το “Inside They Crawl”, το οποίο μαζί με το επίσης θυελλώδες “If The Dead Could Speak” με παρέπεμψαν στους γερμανούς Dew-Scented. Από εκεί και πέρα, πολύ καλό το “Blood Axiom” (που προσεγγίζει το ύφος των Bio-Cancer), το doomy, βαρύ και ασήκωτο “Breathing With Shadows (A Sane End)”, το οποίο μου θύμισε τους θεούς του Νορβηγικού prog Ansur με περιπετειώδη death εξέλιξη στη συνέχεια (κάτι ανάμεσα σε Emperor, Nile και Coroner), εξαιρετικό το μελωδικό, σκανδιναβικής κοπής “A Dream Within A Nightmare” (ανεπαίσθητη επιρροή πιθανόν να είναι οι Insomnium και οι Dark Tranquillity) με τα άψογα φωνητικά της Μίνας Γιαννοπούλου (των, The Rain I Bleed), μου άρεσε το Slayer-ικό δομικό πνεύμα των “Burial Dawn” και “Feeding the Flames” όπως επίσης και το “The Inmost Winter”, ένα κομμάτι που θεωρώ ότι οι αφετηρίες του είναι οι Nevermore / Sanctuary μαζί με τους Skyclad και τους Amon Amarth, με ρυθμικά στακάτο, επικό riff και solo από τον Ω (Once Them Edens, RandomWalk).
Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα η συνθετική οπτική τους, οι εικαστικές επιμιξίες που επιχειρούν είναι άκρως επιτυχημένες. Ο ήχος είναι καθαρότατος και αναδεικνύει πλήρως τις εκτελεστικές δεξιότητες των Alterself αλλά προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι το ύφος της μουσικής τους θα μπορούσε να σηκώσει και έναν πιο πολυφωνικό ήχο (δίκοπο μαχαίρι πάντα αυτό το ζήτημα με κύριο ρίσκο που διακυβεύεται να είναι η αξιομνημονευτική αμεσότητα και η “νέτη”, καθαρή μουσική αξία κάθε κυκλοφορίας κάθε μπάντας), χωρίς φυσικά αυτό το γεγονός να μειώνει τις πολύ καλές ιδέες της μπάντας στο χώρο του (τύποις και ουσία) προοδευτικού death metal. Είναι ικανοί για μεγάλα πράγματα, εύχομαι να τους δω να υποστηρίζονται με κάποιο υψηλό budget για την πραγμάτωση του επόμενου βήματός τους.
https://www.facebook.com/alterselfgr
681 
