Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα συναντηθήκαμε με τον Γιώργο στο υπέροχο, “κουκλίστικο”, ευρωπαϊκών προδιαγραφών στούντιο (N.U.R.V.” the ROCK studio) που βρίσκεται σ’ ένα γραφικό δρόμο των Άνω Πετραλώνων και θυμίζει ταινία του Αγγελόπουλου.
Χειμαρρώδης, προσηνής και φιλόξενος μας μίλησε για όλους και για όλα: για τον δάσκαλο και συνεργάτη πλέον Δημήτρη Παπαδημητρίου, για σχέσεις ανθρώπινες κι επαγγελματικές, για τα όνειρά του, για …τον Καζαντζίδη, για την ανερχόμενη ελληνίδα που κάνει καριέρα στην Αμερική, την Ηλέκτρα Μπαράκος, για ταξίδια και κατέληξε αυτή η τρίωρη και βάλε κουβέντα , στην εξής ομολογία: “Πραγματικά, είχα πολλά πράγματα να πω για τους Raw Silk ακόμη….είχες δίκιο είναι μεγάλο κεφάλαιο τελικά….”.
RAW SILK – ΦΛΩΡΑΚΗΣ
Rockway: Μελετώντας συνεντεύξεις σου αλλά συνομιλώντας μαζί στο τηλέφωνο ή στα e-mails διαπίστωσα ίσως μία αχνή δυσπιστία για το αν υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελαν να ακούσουν πράγματα για τους RAW SILK μετά από 21 χρόνια κυκλοφορίας του δίσκου ή κατά πόσο έχεις εσύ να πεις πράγματα σχετικά με την περίοδο αυτή .Τελικά τί αποτελεί για σένα το κεφάλαιο RAW SILK;
Γιώργος Φλωράκης: Νομίζω ότι έχω πει τα πάντα αλλά κάτι θα έχω ξεχάσει οπότε για πάμε.
Rockway: Από τις μέρες του support στους Saxon, τα live στα Βobby’s, τη συναυλία στη Χίο, το live στο Ζάππειο και αυτά στην Αργυρούπολη, το γκρουπ με τον Παναγιώτη Λάλη – Magna Carta, με τον Μάνο Μανουσέλη στην κιθάρα , τον Λάκη (σ.σ. Nigel Foxxe) και το live σαν Censored στο ΑΝ , τι εικόνες θυμάσαι;
Γιώργος Φλωράκης: Θυμάμαι σχεδόν τα πάντα. Μέχρι και ότι με τον Lalis κάναμε πρόβες στο υπόγειο ενός φίλου του στο Καστρί και για αντάλλαγμα ο ντράμερ μας, ο Βαγγέλης Παπαχριστόπουλος, έκανε μαθήματα στο παιδί που είχε το υπόγειο, που δεν ήταν άλλο από τον Φοίβο!!! Με τον Nigel Fox (Λάκης) ήταν απίθανος ο τρόπος γνωριμίας μας. Συγκεκριμένα, ήμουν ήδη στους Raw Silk, και μία μέρα που ήμουν στη πλατεία της Νέας Σμύρνης αγοράζω από το περίπτερο το πανάκριβο τότε Kerrang και πηγαίνω στο «Γαλαξία» να πιω καφέ. Και ενώ περιμένω τα παιδιά από τη μπάντα, ξαφνικά περνάει ένας τύπος γεμάτος βραχιόλια και αλυσίδες, βουτάει το περιοδικό σκίζει δύο σελίδες και φεύγει. Σοκαρισμένος και αιφνιδιασμένος από το γεγονός προσπαθώ να μάθω αργότερα ποιος είναι αυτός ο παλαβός και ο Λογγινίδης (Spitfire) που ήρθε πιο μετά,
μου έλυσε την απορία, τι εστί Nigel Fox. Έπειτα αφού γνωριστήκαμε καλύτερα και γίναμε φίλοι, μου ζήτησε να τον βοηθήσω στους CENSORED για ένα live (τραγουδιστής ήταν ο Β. Αξιώτης) μια και έπαιζε εμπορικό ήχο αυτή η μπάντα και πίστευε ότι η δική του φωνή (του Λάκη δηλ.)δεν ταίριαζε. Στις πρόβες που ακολούθησαν επικράτησε πολύ γέλιο σε σημείο να μη θέλουμε να έρθει η μέρα του live. Για τη συναυλία στη Χίο αυτό που θυμάμαι είναι πως έγινε σε κλειστό γήπεδο μπάσκετ με τον διοργανωτή να είναι οπαδός μας. Είχε έρθει πολύς κόσμος και γενικά περάσαμε υπέροχα. Για τη συναυλία του Ζαππείου, θυμάμαι ότι παίξαμε ένα αποκριάτικο πρωινό, σερί μετά από το live που είχαμε δώσει το προηγούμενο βράδυ στα Βobby’ s. Το είχε κανονίσει ο τότε μάνατζερ μας Γ. Κουτουβός σε συνεργασία με το Δήμο της Αθήνας. Ήμασταν, όπως καταλαβαίνεις , πολύ ξενυχτισμένοι και εκεί είπα την ατάκα που με κοροϊδεύουν ακόμη οι φίλοι μου για την ημερομηνία κυκλοφορίας του άλμπουμ. “Κυκλοφορεί ακριβώς εεε… περίπου σ΄ ένα μήνα ο δίσκος μας”. Για τις βραδιές στα Bobby’s έχω να πω, ότι έκανε πολύ καλό στο γκρουπ, διότι παίζαμε τρεις φορές την εβδομάδα , τόσο τις διασκευές όσο και τα κομμάτια του άλμπουμ και ήταν μία χρήσιμη εμπειρία για εμάς. Ο δίσκος μας αδικεί αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς το άλμπουμ είναι που μένει. Υπάρχουν βίντεο από εκείνα τα ιστορικά live, τα έχει όμως ο Γ. Κουτουβός. Γινόταν, όποτε παίζαμε , ένας μικρός πανικός που θύμιζε μεγάλο live σε μικρό χώρο. Όταν τελειώναμε ήμασταν “κομμάτια” από την κούραση. Όσο για τον δίσκο, ούτε ο Καλημέρης, ούτε η ΕΜΙ είχε σε καλή κατάσταση το πρωτογενές υλικό για να μπορέσουμε να το ξαναρεμιξάρουμε.
Rockway: Διαβάζω σε μία παλαιότερη συνέντευξη σου: “Όταν βγήκε ο δίσκος δεν υπήρχαν χρήματα. Αν εξαιρέσεις τον Κώστα, οι υπόλοιποι τέσσερις δεν είχαμε φράγκο. Άλλοι στην ηλικία μας είχαν και ένα παπί. Εμείς δεν είχαμε τίποτα. Κανένας μας. Για να κάνουμε πρόβα έπρεπε να πάρουμε λεωφορείο, τρόλεϊ… να πάμε με τα πόδια’’. Είναι πικρία αυτό;
Γιώργος Φλωράκης: ‘Όχι, αντίθετα είναι μία πολύ ωραία ανάμνηση. Ξεκίναγα από την Κυψέλη με τρόλεϊ και έφτανα στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Εκεί είχα ραντεβού με τον Ρόρυ που είχε βρεθεί νωρίτερα με τον Διακουμάκο που ερχόταν από το Δαφνί και μετά παίρναμε τρόλεϊ για να πάμε στη Νέα Σμύρνη για πρόβα. Όταν τελειώναμε την πρόβα είχαν περάσει μεσάνυχτα και είχαν σταμάτησε οι συγκοινωνίες και τότε γυρνούσαμε με τα πόδια σπίτι μας. Έχω γυρίσει και από τα Bobby’s (Γλυφάδα) με τα πόδια!!!
Rockway: Τι συνέβη και σταμάτησε η μπάντα;
Γιώργος Φλωράκης: Όταν σταματήσαμε από τα Bobby’s για να κάνουμε το δεύτερο δίσκο, άρχισαν οι τσακωμοί, διότι ο Κυριακίδης μας έλεγε ότι έπρεπε να είμαστε συγκεντρωμένοι για να γράψουμε το δεύτερο άλμπουμ και έπρεπε να σταματήσουμε (σ.σ. από τα Bobby’s) ενώ εμείς δεν θέλαμε γιατί είχαμε ανάγκη τα χρήματα (παίρναμε πάρα πολύ καλά λεφτά τότε) αλλά μας ήθελε πολύ και το μαγαζί, με συνέπεια να έρθει η ρήξη. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, κακώς το χρεώσαμε εγώ με τον Κώστα στα υπόλοιπα παιδιά που έφυγαν από το σχήμα για να βρουν μια δουλειά για να ζήσουν (ειδικά ο Ρόρυ και ο Μάριος). Έπειτα η μπάντα προσπάθησε να βρει αντικαταστάτες χωρίς να συμβεί τίποτα ουσιαστικό , με συνέπεια να διαλύσει μόνο του.
Rockway: Τι έγινε με τη συναυλία των Scorpions το 1990 και δεν παίξατε;
Γιώργος Φλωράκης: Καταρχάς, δεν το είχαμε σίγουρο απλά λόγω Κουτουβού που ήξερε τους Scorpions , έπαιζε το ενδεχόμενο να βγούμε πρώτοι αλλά τελικά έπαιξαν οι Winger και ομολογώ πως δεν μας στεναχώρησε και ιδιαίτερα, γιατί τότε μας άρεσαν πολύ και οι Winger. μουσική δεν είναι πρωταθλητισμός, δεν είναι 100 μέτρα, και οι εμπειρίες του καθένα μας είναι διαφορετικές και δεν υπάρχουν καλύτεροι. Είναι προς τιμήν του Πάνου να πάει να στηρίξει τους παιδικούς του φίλους ενώ ο ίδιος δεν τραγουδά εδώ και πολλά χρόνια η φωνή του είναι καταπληκτική και δυστυχώς τον έκραξαν με υποτιμητικά σχόλια. Υπήρχαν και οι δικαιολογίες του Κώστα, ότι έπαιζε μαζί τους ο original τραγουδιστής των Raw Silk ενώ όλοι γνωρίζουν ότι στο άλμπουμ τραγουδώ εγώ, οπότε τα κριτήρια του original τραγουδιστή είναι λάθος και έπρεπε να ειπωθεί η αλήθεια.
Rockway: Το τραγούδι “Journey of no Return” έχει αναφορές στη Δευτέρα Παρουσία;
Γιώργος Φλωράκης: Για το “Journey of no return” , πρέπει να το συνδυάσεις με τα χιόνια και τη μπάλα στο στούντιο. Η εισαγωγή είναι από ταινία, κόπηκε το ρεύμα, βροχές, καταιγίδες, έπεφτε η τάση συνεχώς και δεν μπορούσαμε να το ολοκληρώσουμε το τραγούδι με τίποτα σε σημείο που ο Κυριακίδης απεγνωσμένα είπε: “αν δεν μας κάψει ο θεός”. Επίσης τα δευτέρα φωνητικά θυμάμαι πως τα έκανα εγώ με κάποιον άλλον.
Rockway: Διαβάζω «με είχε πάρει τηλέφωνο ο Κώστας, γιατί είχε ένα καινούργιο project και ετοίμαζε καινούργια τραγούδια». Μου λέει: Τι κάνεις; Αν θες να τα κάνουμε μαζί. Φέρε μου πράγματα που κάνεις αυτή την περίοδο… Ε, του πήγα κι εγώ διάφορα, ακούω και κάποια τραγούδια που είχε κάνει. Τα κάνουμε demo σπίτι του. Ύφος A Perfect Circle, 30 seconds to Mars, Tool. Ψήνομαι εγώ, γιατί μου άρεσαν τα τραγούδια». Aλήθεια, θυμάσαι τι του είχες πάει; το demo υπάρχει;
Γιώργος Φλωράκης: Ναι, του είχα πάει ένα τραγούδι-ενορχήστρωση που είχα γράψει για μία τραγουδίστρια το 2002 , το ηχόχρωμα του άρεσε… στο στυλ Nickelback, κάτι σε μετεξέλιξη RAW SILK.Αυτό ήταν ένα δείγμα μόνο…Αργότερα κυκλοφόρησε ο Κώστας τις συνθέσεις του σε digital σαν Nostalgia for a Belief με άλλο τραγουδιστή(τον Β.Αξιώτη).
Rockway: Ξαφνικά Raw Silk, Jeff Scott Soto, Pink Cream 69 , live στο Club 22 – 10/09/05 και τρελαινόμαστε ή μήπως όχι τόσο ξαφνικά; το πριν ,το κατά τη διάρκεια και το μετά της συναυλίας; Τι συνέβη πραγματικά;
Γιώργος Φλωράκης: Πάθαμε την πλάκα μας, σοκαριστήκαμε, όλος ο κόσμος τραγούδαγε τα κομμάτια μας. Είδα ανθρώπους από τα παλιά, από τα ροκ κλαμπ που συχνάζαμε και παίζαμε live και ήταν από κάτω και τραγουδούσαν από το κουπλέ. Η εισαγωγή ήταν από το Journey Of No Return και υπάρχουν αποσπάσματα στο YouTube. Καλώς η κακώς , το YouTube είναι ο τρόπος που ακούει όλος ο κόσμος μουσική. Είναι για να μοιραστείς τη μουσική. Από εκεί σε βρίσκουν πλέον όσοι ασχολούνται σοβαρά με τη μουσική. Αυτό το live ήθελα να το ηχογραφήσω επαγγελματικά μαζί με τη βοήθεια του Καλημέρη και του συνεταίρου μου με ειδικά μηχανήματα, όμως δεν τα καταφέραμε και κρατήσαμε την εξωτερική βιντεοσκόπηση. Υπάρχουν ηχογραφήσεις από τα Bobby’s και video……..Με τους Raw Silk είναι κλασικός δίσκος όπως και εκείνος των το Spitfire. Θυμάμαι μου έλεγε φίλος “εσύ μπορεί να γελάς όταν ακούς το άλμπουμ που κυκλοφόρησες τότε και να λες, τι φάλτσα είναι αυτά στη φωνή μου ή τι λάθη έγιναν σε πλήκτρα , κιθάρες, φωνές αλλά από την άλλη θα υπάρχουν οι οπαδοί που θα αποθεώνουν τα άλμπουμ εκείνης της εποχής”. Είναι η παρακαταθήκη μου… Πραγματικά, είχα πολλά πράγματα να πω για τους Raw Silk…είχες δίκιο είναι μεγάλο κεφάλαιο τελικά….”.
Rockway: Πολλοί σε γνωρίζουν τον Γιώργο από τις ένδοξες ημέρες και τα έργα των RAW SILK, οι φανατικότεροι της ομάδας με θυρεό τον δικέφαλο αετό, τον γνωρίσατε από την συμμετοχή του ως κύριο τραγουδιστή στον ύμνο αυτής της ομάδας, οι τηλεθεατές των φωνητικών reality-shows ως τη φωνή στο σήμα της έναρξης του Fame Story, οι θαμώνες και οπαδοί της Δέσποινας Βανδή ως τον άνθρωπο που επί μία δεκαετία στέκει στο πλάι της σε δεύτερα φωνητικά ή ανοίγει το πρόγραμμα στα μαγαζιά που εμφανίζεται σε Ελλάδα και στο εξωτερικό…TV persona και τα τελευταία 2 χρόνια στην τηλεοπτική εκπομπή AMSTEL LIVE. Ίσως οι περισσότεροι “ψαγμένοι” έχουν την καλή συγκυρία να τον βλέπουν σε εμφανίσεις με τους Δημήτρη Παπαδημητρίου και με τη Φωτεινή Δάρρα ανά την Ελλάδα. Τελικά, ποιο είναι το πρόσωπο του καλλιτέχνη Γιώργου Φλωράκη τον 21ο αιώνα;
Γιώργος Φλωράκης: Είναι όλα αυτά που έχεις περιγράψει και έχουν περάσει αν και κάποια δυστυχώς δεν συνεχίζουν να υπάρχουν, όπως οι Raw Silk. Όμως αυτή τη στιγμή το κεφάλαιο Raw Silk αποτελεί ένα εφαλτήριο για το στούντιο που έχω δημιουργήσει μαζί με τον συνεταίρο μου (N.U.R.V.” the ROCK studio). Εννοώ , ότι την περίοδο που ξεκινήσαμε το γκρουπ είχαμε τα γνωστά προβλήματα σε θέματα ηχολήπτη , μίξης, χρημάτων και όλων όσων βασανίζουν ένα ελληνικό γκρουπ. Τώρα με την ασχολία μου στο στούντιο επιθυμώ να επικρατεί η λογική των καλών παραγωγών σε όλους τους τομείς και αυτό φυσικά προϋποθέτει αρκετή κούραση και ξενύχτια. Tην εποχή των Raw Silk είμαστε τυχεροί που είχαμε στη παραγωγή τον Κ. Καλημέρη και ήταν θαύμα που είχε την διάθεση να κάνει αυτή τη δισκογραφική δουλειά μαζί μας. Πολλά παιδιά όπως και εμείς τότε νεαροί και άπειροι, αν και έχουν πολλές και καλές συνθέσεις , δεν ξέρουν στο στούντιο πώς να τις “βγάλουν”, με συνέπεια η συμβολή ενός έμπειρου παραγωγού ή ηχολήπτη να βοηθάει . Με αφορμή λοιπόν αυτή την εμπειρία και την περιπέτεια που είχαμε με επαγγελματίες του χώρου, θέλαμε με τη δημιουργία ενός στούντιο, να δώσουμε τα απαραίτητα εφόδια στους νέους μουσικούς και συνθέτες και έχουμε δώσει μεγάλη βαρύτητα στον rock ήχο αλλά και τις ανεξάρτητες παραγωγές. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει αυτή την στιγμή , είναι να βοηθήσω πίσω από την κονσόλα κάποια καλά γκρουπ και εγώ βέβαια να αμείβομαι από αυτό πρώτα σε ψυχικό και μετά σε οικονομικό επίπεδο. Φυσικά, πολλά συγκροτήματα που έρχονται εδώ μου ζητάνε να τους βοηθήσω στα φωνητικά και ήδη συμμετείχα σε μία ηχογράφηση των Dream Weaver.
Rockway: Είχες ποτέ στο μυαλό σου την επαγγελματική συνέχεια τον καιρό των Raw Silk;
Γιώργος Φλωράκης: Θα ήθελα να απαντήσω διαφορετικά, αν μπορούσα να αλλάξω κάτι από το παρελθόν, είναι να μην ασχολούμουν επαγγελματικά με το τραγούδι και απλά θα ήθελα να είμαι σε μία κονσόλα και να δημιουργώ…
Rockway: Τί μουσική άκουγες παλαιότερα και ποια είναι τα σημερινά ακούσματα σου;
Γιώργος Φλωράκης: Ακούω όλα τα είδη μουσικής από μικρός άκουγα από Λένα Πλάτωνος μέχρι και hard rock, όσο για το metal, τώρα ακούω συγκροτήματα αρκετά πιο σκληρά όπως οι MESUGGAH, SCARS OF BROADWAY και άλλα. Επίσης όμως θα ακούσω και μου αρέσουν πολύ η Τοri Amos και οι RADIOHEAD.
Rockway: “Δάνεισες” τη φωνή σου για το Fame Story. Αν γινόταν τη δεκαετία του 90 κάτι ανάλογο, θα λάμβανες μέρος;
Γιώργος Φλωράκης: “Όχι δε θα μπορούσα να λάβω ποτέ. Θεωρώ ότι τους κοροϊδεύουν και εγώ προσωπικά δεν είμαι διατιθέμενος να κάνω αυτό που θέλει η τηλεόραση, Και για να το πω πιο σκληρά , εάν αύριο τα media αποφασίσουν, ότι πρέπει να βγάλω το παντελόνι μου στην Πλατεία Συντάγματος, πρέπει και να το κάνω;;; Θέλω να βγάλω ένα cd με τον τρόπο που εγώ επιθυμώ αλλιώς δεν το κυκλοφορώ. Κάνουν και το κόλπο να κρατάμε ένα “χοντρούλη” μέσα στο παιχνίδι και να τον βγάζουμε λίγο πριν το τελικό στη συνέχεια κρατάμε στο παιχνίδι μία ωραία κοπέλα χωρίς φωνή που δεν θα βγει πρώτη αλλά σε αυτή θα βγάλουν δίσκο και έπειτα θα ανακηρύξουν ένα νικητή αμφιβόλου φωνής και ταλέντου και δε θα είναι ωραίος ώστε έτσι να δώσουμε “άφεση αμαρτιών” στο κανάλι. Στα δύο τελευταία X-FACTOR δε θυμάται κανένας τους νικητές, διότι πίσω από αυτό υπάρχουν πολλοί managers. Επιμένω, δε θα πήγαινα ποτέ και για κανένα λόγο, γιατί δεν έχει να κάνει με την μουσική.
Rockway: Μια και η προηγούμενη ερώτηση ανέφερε για “δανεισμό” , την εποχή που ηχογραφούσες οδηγούς-φωνητικά για το άλμπουμ του Ρουβά, παρέα με τον Φοίβο, αισθάνθηκες ποτέ ως “πληρωμένο πιστόλι’’; Συγκεκριμένα από όσα γνωρίζω, είχε στείλει ο Φοίβος ένα demo με τη δική σου φωνή και απάντησαν στον Φοίβο ότι ακούγεται πολύ metal και ανταπαντάς: “ποιος εγώ metal;”.
Γιώργος Φλωράκης: Για το δίσκο που αναφέρεσαι με τον Ρουβά , αυτός δεν έγινε τελικά εξ ολοκλήρου με το Φοίβο –μόνο σε τρεις συνθέσεις, διότι ήταν προσυμφωνημένο να τον έκανε με τον Desmond Child(Aerosmith, Cher, Alice Cooper, Βοn Jovi, Kiss κ.α.) στο Μαϊάμι. Εγώ είχα γράψει κάποιους οδηγούς. Βέβαια στην Αμερική τον καθοδήγησαν πως πρέπει να είναι το ύφος, οι νότες και το στυλ αλλά το θέμα είναι , ότι αν δεν ακούσουν στα ελληνικά πως το θέλει ο συνθέτης (προφορά, feeling), τότε υπάρχει ζήτημα. Επίσης, ήταν η αφορμή να ξανασυναντηθώ με τον Φοίβο , μετά από εκείνες τις πρόβες που κάναμε σπίτι του στο Καστρί.
Rockway: Αναφέραμε το όνομα του Φοίβου τη μέρα της συναυλίας στο Club 22 (10/09/05), συζητώντας με έναν καλό φίλο μου ανέφερε , ότι σε συζήτηση με τον συγκεκριμένο-διακεκριμένο συνθέτη του είπε πως σου ετοίμαζε δίσκο. Τί συνέβη τελικά;
Γιώργος Φλωράκης: Με τον Φοίβο έχουμε κάνει πολλά πράγματα μαζί, έχουμε ηχογραφήσει πολλά
τραγούδια αλλά δεν θέλουμε να συνδυάσουμε ξένη μουσική με ελληνικό στίχο.
Rockway: Τελικά ισχύει η φήμη ότι είναι μεταλάς ο Φοίβος;
Γιώργος Φλωράκης: Είναι “κολλημένος” μεταλάς σε σημείο να “υποχρεώνει” (γέλια…) τους συνεργάτες του να βλέπουμε μαζί του πολλές metal συναυλίες και πρέπει να ξέρετε ότι έχει μεγάλο “κόλλημα” με τους IRON MAIDEN.
Rockway: “Κεφάλαιο ΑΕΚ” συνδέεται πάλι με το Φοίβο. Πες μας τί σε ώθησε και τι θυμάσαι…
Γιώργος Φλωράκης: Τον ύμνο τον άκουσα πρώτη φορά στο στούντιο μέσω του ηχολήπτη. Δεν ασχολούμαι με τα αθλητικά. Το βίντεο με τους παίκτες έγινε μετά την ηχογράφηση και η καλύτερη ατάκα ειπώθηκε από τον Ντέμη, που μου είπε “ότι είχα ντυθεί σαν παοκτζής για την ηχογράφηση”.
Rockway: Ήσουν 19 χρονών στο Silk Under the Skin κι όμως η φωνή σου ακούγεται αρκετά ώριμη. Ποια ήταν η σχέση σου γενικά με τη μουσική , ώστε να αναλάβεις τα φωνητικά; Σήμερα πώς καταφέρνεις και τη διατηρείς σε υψηλό επίπεδο-ποιοτικό;
Γιώργος Φλωράκης: Ο δίσκος των Raw Silk στην ουσία είναι η πρώτη φορά που ακούω την φωνή μου. Ούτε σε demo δεν την είχα ηχογραφήσει. Είχα άλλη εικόνα για τη φωνή μου και μόνο από κάτι πρόβες. . .Είμαι τενόρος σε ό,τι αφορά τη φωνητική έκταση , έχω κάνει σπουδές για κλασικό τραγούδι,αλλά δεν είμαι τραγουδιστής όπερας(γέλια). Οι στίχοι και η μουσική είναι του Κώστα Κυριακίδη αλλ’ όμως μου παραχώρησε συνθετικά δικαιώματα , παρόλο που ουσιαστικά δεν άλλαξα τίποτα στο δίσκο και τον ευχαριστώ πολύ γι’αυτό.
Rockway: Η “ευλογία’’ να συνεργάζεσαι με τον συνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου και την σύζυγο του Φωτεινή Δάρρα, είναι καινούργια “μουσικά μονοπάτια’’ ή πάντοτε ήθελες να “περπατήσεις και σε τέτοιους δρόμους’’;
Γιώργος Φλωράκης: Την περίοδο που ηχογραφούσαμε το Heroes Don’t Cry, μας άκουγε από το διπλανό στούντιο και είπε στον Καλημέρη να έρθει να με βρει ο τραγουδιστής. Ο Δημ. Παπαδημητρίου έγραφε τα σήματα του Mega. Μου έδωσε λοιπόν να πω ένα τραγούδι, που ο τόνος ήταν στα έγκατα της γης δηλαδή πολύ χαμηλά και είναι εξίσου δύσκολο με το να τραγουδάς ψηλά. Δεν είχα τεχνική εμπειρία ήμουν τότε με ξανθά μαλλιά, βαμμένα παπούτσια δηλαδή σε αρκετά άλλη φάση και ο Δημ. Παπαδημητρίου με έβαλε να πω ένα ποίημα του Καρυωτάκη. Κάνω ένα πρόχειρο δοκιμαστικό …εγώ επέμεινα, ότι το ξέρω το ποίημα αλλά δεν με πίστευε μάλλον λόγω της εμφάνισης και δεν πίστευε ότι το ξέρω!!! Όμως, όπως σου είπα και νωρίτερα, λόγω του πατέρα μου γνώριζα πολύ λογοτεχνία και διάβαζα , οπότε ήξερα και αρκετά ποιήματα και τελικά τραγούδησα τρία τραγούδια στον δίσκο του με τίτλο “Βίος Ελληνικός” και μάλιστα ο δίσκος αυτός βγήκε πριν από το άλμπουμ των Raw Silk. Με τον Δ. Παπαδημητρίου είναι τύχη όχι μόνο, να συνεργάζεσαι αλλά είναι μοναδική εμπειρία μόνο και να μιλάς. Μαζί του έχω ερμηνεύσει Καβάφη, Ελύτη και έχω παίξει στο Ηρώδειο και στο Μέγαρο. Εμφανιστήκαμε στην Ξάνθη στη “Γιορτή της Παλαιάς Πόλης’’…. καταπληκτικά, όπως και στην Αρχαία Αγορά ,στην Πλάκα. Μεγάλος δάσκαλος κι απλός άνθρωπος χωρίς μουσικές παρωπίδες.
Rockway: Μεγάλο και αφιλεγόμενο κεφάλαιο: Δέσποινα Βανδή. Ο Τόνυ Κονταξάκης (Douglas) ήταν το δέλεαρ;
Γιώργος Φλωράκης: Ο Τόνυ με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και ήδη τον γνωρίζω δέκα χρόνια όσο και τη Δ.Βανδή, αφού χάρη σε αυτόν
έγινε η γνωριμία και η μετέπειτα συνεργασία. Συγκεκριμένα, η επαφή μας έγινε, όταν με είχε στείλει σε ένα μαγαζί για να τραγουδώ τα ξένα του προγράμματος και όταν ο μαέστρος μου ζήτησε να πω το “My Sharona”(Knack), εγώ το τραγούδησα αρκετά δυνατά και έπειτα με έκοψε γιατί το είπα πολύ ροκ(!!!). Με βοήθησε αρκετά ο Τόνυ και μάλιστα πρέπει να ξέρετε ότι ο Τόνυ είναι εξαιρετικός συνθέτης , αλλά δεν έχει κάτσει να ασχοληθεί , αν και προσαρμόζεται άμεσα ενώ είναι και μεγάλος θαυμαστής του Gary Moore.
Rockway: Ο Αγγλικός στίχος έχει τελειώσει για σένα;
Γιώργος Φλωράκης: Δεν έχει τελειώσει, αν και με έχουν κουράσει οι διασκευές διότι από τότε που έχω αρχίσει να παίζω μουσική, συνήθως παίζω διασκευές. . .Επίσης προσπαθώ να κάνω ένα νέο ξεκίνημα με μία μπάντα και έχω κομμάτια τύπου SURVIVOR και ίσως βγει ένα σινγκλάκι τον Σεπτέμβρη, σε ’80 ύφος. Αλλά , αν κάτι τελικά κυκλοφορήσει ολοκληρωμένο, μάλλον θα αργήσει. Επίσης δεν μπορώ και δεν ήθελα ποτέ να κάνω λαϊκό δίσκο, μου προσφέρθηκε και το αρνήθηκα και δεν με αφορούσε, διότι απλά δεν είμαι λαϊκός τραγουδιστής, δεν το ζήλευα αυτό και δεν το ήθελα καν.
Rockway: Τελευταίο κεφάλαιο; Πώς θα ήθελες να σε θυμούνται ή να σε περιγράφουν;
Γιώργος Φλωράκης: Θα ήθελα να με θυμούνται ως καταλύτη σχέσεων , προσωπικών αλλά και ως δημιουργικών στουντιακών παραγωγών που θα βοηθήσει να ολοκληρωθούν τα όνειρα των μουσικών. Ως καταλύτη , ώστε να μπει αληθινή ψυχή σε δισκογραφικές δουλειές με πολλή ενεργεία και δεν χρειάζεται να ξέρουν ότι συμμετέχω σε κάποιες από αυτές. Δε νομίζω ότι έχω κάνει τίποτα σημαντικό καλλιτεχνικά, όμως θα ήθελα να είμαι συνεπής και νομίζω ότι είμαι με ό, τι καταπιάνομαι…
Συνέντευξη: Νότης Γκιλλανίδης
Επιμέλεια: Φώτης Μελέτης
RAW SILK – Πάνος Κονδυλός
Η χρονολογική συνάφεια “φέρνει’’ τον Πάνο Κονδυλό να “ανοίγει’’ και να “κλείνει’’ έναν κύκλο: από τα πρώτα demos στην τελευταία –μέχρι στιγμής- εμφάνιση της μπάντας το 2006.Πώς θυμάται άραγε τα χρόνια αυτά; πώς βίωσε τα γεγονότα; Στην πραγματικότητα οι Raw Silk ξεκινώντας ως Watergate ήταν το όνειρο ενός παιδιού (Κώστας Κυριακίδης) από τη Νέα Σμύρνη, όταν σε μία κουβέντα της “πλατείας”, παροτρύνθηκε από το βοηθό (τότε) ήχου Κώστα Καλημέρη να του παρουσιάσει ένα demo για να πάνε σε ηχογράφηση. Το “θράσος” που ενισχύονταν από τη σφοδρή επιθυμία της επιτυχίας, έδωσε ο ίδιος την απάντηση: “Στην πλατεία, κι εκείνος κι εγώ και μου λέει γουστάρω, να πάμε να το κάνουμε μόνοι μας”. Του λέω “πάμε”. Μου λέει κομμάτια έχεις; Του λέω “έχω κάποια”. Δεν είχα. Είχα ένα -δύο. “Θα κάτσω, του λέω, να γράψω”. Μου λέει “άντε ξεκίνα και γράφε”. Κάθισα και έγραψα τα κομμάτια σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, κι ίσως ένας από τους λόγους ενδεχομένως που έχει αυτή την απήχηση είναι ότι ήταν τόσο αυθόρμητα φτιαγμένα”. Αυτός που υπηρέτησε το demo ήταν ο παιδικός φίλος του, Κώστα, ο Πάνος(φωνή) θείο χάρισμα”, πλην όμως αδούλευτη, δύο τραγούδια και όχι μόνο. Η συνέχεια δεν περιλαμβάνει τον Πάνο ο οποίος καλείται να υπηρετήσει τη “μητέρα πατρίδα’’, ο χρόνος τρέχει, η έμπνευση βράζει και ο Ρόρυ συστήνει το Γιώργο. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…. Θα ήταν αντιδεοντολογικό και ανιστόρητο όμως αυτή η παρουσίαση να μην περιλαμβάνει και τον ιχνηλάτη ή τέλος πάντων, ένα από αυτούς, όταν κάνοντας κύκλους η ιστορία συναντά “καρμικά’’ στα 2006 τον Πάνο Κονδυλό, τους Raw Silk και τους Winger:
Rockway: Ποια η σύνδεση σου με τον Κώστα Κυριακίδη και τη Raw Silk φάση στις demo καταστάσεις;
Πάνος Κονδυλός: Κοίταξε, με τον Κώστα είμαστε παιδικοί φίλοι και από την ηλικία των 14-15, όταν φτιάξαμε το γκρουπάκι των Drowned και εμφανίστηκε με άλλες μπάντες και παίξαμε 2 διασκευές :το “With a Little help from my friends” από Beatles και ακόμη ένα που δεν το θυμάμαι. Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια και δύο δικές μας συνθέσεις που τις έχει σε κασέτες ή σε “18’’ μπομπίνες ο Κώστας. Σχολικό γκρουπάκι, καταλαβαίνεις στο κλειστό του Μίλωνα ήταν η συναυλία στη Νέα Σμύρνη. Και μετά προέκυψαν οι Baldas άλλη μία μπάντα , που περιλάμβανε και τον Ηλία Αγγελόπουλο, ο οποίος είναι γιός του Μανώλη του Αγγελόπουλου και αδελφός του Στάθη του Αγγελόπουλου και μάλιστα εμφανιστήκαμε στην εκπομπή της ΕΡΤ “Να η ευκαιρία”, με σοβαρή κριτική επιτροπή πχ ο μουσικοσυνθέτης Γιώργος Κατσαρός, ο σκηνοθέτης Γρηγόρης Γρηγορίου, η κριτικός Ροζίτα Σώκου, ο στιχουργός-ποιητής Λευτέρης Παπαδόπουλος και οι οποίοι μας βαθμολόγησαν με 10άρι, δεν ξέρω εάν μερολήπτησαν λόγω Αγγελόπουλου αλλά υπάρχει και σχετικό βίντεο. Ο Κώστας ούτε να το βλέπει δε θέλει (γέλια). Και μετά πάλι ο Νεοσμυρνιώτης Κώστας Καλημέρης η συνομωσία των Νεοσμυρνιωτών που λες, μας άκουσε ένα βράδυ εκεί στην αλάνα της Νέας Σμύρνης, που γίνεται τώρα το παρκινγκ, στο “βοσκοτόπι’’ που το λέγαμε τότε και παίζαμε το βραδάκι κιθάρα και τραγουδούσαμε. Εκεί έγιναν οι πρώτες κουβέντες και μετά, όπως σου είπε κι ο Κώστας συζήτησαν οι δυο τους στην πλατεία και κανόνισαν την συνέχεια.
Rockway: Κάπου εκεί εμφανίζεσαι ενεργά και συ;
Πάνος Κονδυλός: Ναι, ο Κώστας γράφει δύο κομμάτια, τον σκελετό, τα γράφουμε σε demo και τα παρουσιάζει στον Καλημέρη. Το Street Girl και το Irene όμως έπειτα γράφουμε και άλλα 4-5 τα οποία υπάρχουν στο αρχείο του Κώστα σε στυλ τύμπανα-φωνή. Θυμάμαι είχαμε δώσει 10.000 δραχμές ο καθένας για να γράψουμε το Street Girl σε demo μορφή, ο Κώστας Κυριακίδης, ο Μάκης Κόλιας, ο Μπακόπουλος και εγώ. Ίσως ο Κώστας να έβαλε παραπάνω για κάποιον που δεν είχε. Μια και το αναφέρουμε να κάνω δύο παρενθέσεις: εξαιρετικός και αδικημένος από την ελληνική μουσική σκηνή είναι ο Αποστόλης Μπακόπουλος, φοβερός κιθαρίστας. Και μια ιστορία άγνωστη σε πολλούς: το Street Girl , μας προτάθηκε να γίνει ο ύμνος του μπασκετικού Άρη Θες/νίκης την εποχή που μεσουρανούσε σε Ελλάδα κι Ευρώπη. Συζητήσαμε τις λεπτομέρειες , αλλά μόλις αντιληφθήκαμε ότι τα λαμόγια θα μας την πέσουν στα χρηματικά, την “κάναμε’’. Μας έταζαν κυκλοφορία δίσκου συν κάποιο χρηματικό ποσό από δικαιώματα κτλ…..
Rockway: Συναυλίες γίνονται; συμμετέχεις κάπου εσύ;
Πάνος Κονδυλός: Θυμάμαι μία στην Αργυρούπολη κι άλλες 4-5, όμως αποφασίζω να πάω στρατιώτης και η μπάντα για να μη μπει στον “πάγο”, βρίσκει άλλον τραγουδιστή, το Γιώργο Φλωράκη.Εξαιρετική φωνή όμως άλλο στυλ από το δικό μου. Εγώ αρέσκομαι περισσότερο σε hard rock δρόμους στυλ Coverdale με γρέζι και λόγω καπνίσματος, το δε φαλτσέτο που τραγουδάνε οι περισσότεροι της σκηνής δεν το είχα ή μάλλον το είχα αλλά δεν το καλλιέργησα και χάθηκε με τα χρόνια, και τελικά το μετάνιωσα. Δεν πήγα στρατό αλλά δε μπορούσα πλέον να πω “γυρίζω πίσω τώρα. Το θεωρώ ξευτίλα να είσαι κάπου και να γυρίζεις όποτε σε βολεύει. Πήγα αργότερα και το 1991 με τους Ριφιφί, κάναμε το “Αμετανόητα Τρελλός’’ τελείως άλλη φάση μου άρεσε πολύ αλλά τελείως διαφορετικά όλα.
Rockway: Άλμα στο χρόνο: Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να παρουσιαστείς το 2006 ; Είναι καρμικό, ότι πολλά χρόνια μετά παίξατε οι Raw Silk support στους WINGER;
Πάνος Κονδυλός: Τραγουδιστικά, εάν σκεφτείς ότι πλέον ήμουν εκτός αρκετά χρόνια και εργαζόμουν πλέον ως μηχανικός, υπήρχε η ικανότητα και το μεράκι από την άλλη δε μπορούσα να αρνηθώ στο κάλεσμα του φίλου μου Κώστα Κυριακίδη. Άλλωστε εάν δε προστρέξεις στη δυσκολία τον φίλο σου τότε τι φίλος είσαι. Έτσι όταν ο Κώστας μου είπε ότι ο Βασίλης Αξιώτης είχε μία υποχρέωση θεατρική και δε μπορούσε να αναβάλλει, δεν το σκέφτηκα καθόλου ήμουν εκεί και με 5-6 πρόβες ήμουν έτοιμος. Άλλωστε, ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος της πρόβας. Πρώτη φορά το λέω: δεν ήμουν ποτέ στη λογική του τραγουδιστή-μετρονόμου να δίνω τη βάση τραγουδώντας για να μπορέσουν τα υπόλοιπα όργανα να πάρουν τη βάση και να παίξουν το κομμάτι. Κουραζόμουν και βαριόμουν εύκολα τα τραγούδια τόσο στην πρόβα, όσο και στην εμφάνιση ήταν στη λογική των demo. Είπαμε , “πάμε να παίξουμε σαν παρέα που τζαμάρει” γιαυτό και μας βγήκε αυθόρμητα και ίσως να ήμαστε περισσότερο παρεΐστικοι και λιγότερο στημένοι επαγγελματικά. Ίσως αυτό να μην άρεσε σε ορισμένους, που περίμεναν τα τραγούδια να ακουστούν όπως στο cd. Μέγα λάθος και όταν γνωρίζεις ότι δεν εμφανίζεται ο τραγουδιστής του δίσκου (σ.σ ο Γιώργος Φλωράκης) αλλά ο τραγουδιστής των demo, είσαι λιγότερο επικριτικός άλλωστε και οι αναφορές του Κώστα (σ.σ Κυριακίδη), ότι τραγουδά ο αρχικός τραγουδιστής είχε αυτήν την έννοια σεβασμός στη δουλειά την εξαιρετική του Γιώργου, κατανόηση σε αυτό που έβλεπαν και άκουγαν την ώρα εκείνη…
Rockway: Αισθάνθηκες δικαιωμένος ή αδικημένος από την συμπεριφορά ορισμένων εκείνο το βράδυ;
Πάνος Κονδυλός: Σε καμία περίπτωση δεν αισθάνθηκα αδικημένος ή προσβεβλημένος από κανέναν και ξέρεις γιατί; το ξαναείπα: κάναμε το κέφι μας διότι βοήθησα το φίλο μου. Επίσης, το γεγονός ότι είχα την ευκαιρία να πω ένα αγαπημένο μου τραγούδι όπως το “Mistreated’’ των Purple, ήταν από τις ευτυχέστερες στιγμές μου. Ίσως μοναδικό λάθος μας ήταν οι εκτεταμένες εκτελέσεις των τραγουδιών αλλιώς και λάθη μουσικά σίγουρα έγιναν, αλλά είπαμε: οι εκτελέσεις ήταν στη demo εκτέλεση και το ύφος τζαμάρισμα παρέας. Τώρα κάποιες κουβέντες όπως “τα μπαλάκια’’, ήταν στα πλαίσια του χαβαλέ και της χαλάρωσης πάνω στην σκηνή.
Rockway: Γιατί ανέφερες διαρκώς ότι “ετοιμάζουμε καινούργιο υλικό για κυκλοφορία”;
Πάνος Κονδυλός: Διότι πραγματικά τα παιδιά ετοίμαζαν νέο υλικό ήταν οι συνθέσεις που εμφανίστηκαν στο project Nostalgia For A Belief και υπάρχουν και άλλες για μία full length κυκλοφορία….
Rockway: Σε ενόχλησαν οι κριτικές των επομένων ημερών;
Πάνος Κονδυλός: Το τονίζω ξανά: σε καμία περίπτωση και ασχολήθηκε δικαιολογημένα, ως leader μόνο ο Κώστας.
Rockway: Τελικά, τι ήταν για σένα οι Raw Silk, ποια η σημερινή σχέση σου και θα φανταζόσουν κάτι ως ανεκπλήρωτη επιθυμία μαζί τους; Πάνος Κονδυλός: Σίγουρα μία πολλή όμορφη περίοδος, με πολλή μουσική, γούστα και κέφι φιλικές σχέσεις υπάρχουν κύρια με τον Κώστα , τον Τάκη. Με τους υπόλοιπους έχουμε λίγο χαθεί λόγω επαγγελματικών ενασχολήσεων. Ανεκπλήρωτες επιθυμίες δεν υπάρχουν ίσως εάν ξαναγυρνούσε ο χρόνος πίσω, να μην έφευγα τότε από τη μπάντα….
Rockway: Σε ένα πιθανόν on-off reunion ποια θα ήταν η στάση σου;
Πάνος Κονδυλός: Σίγουρα θα γούσταρα να βρισκόμουνα στην ίδια σκηνή με όλα τα παιδιά και να παίζαμε τα κομμάτια του δίσκου και άλλα πολλά ελπίζω η μέρα αυτή να μην είναι μακριά…..
1271 
