Πρώτη κυκλοφορία για τους Δουβλινέζους που αναδύθηκαν από τις στάχτες των Coldwar, και όπως οτιδήποτε μεταλλικό ξεπήδηξε από το νησί των ξωτικών, του catholic guilt και της πατάτας, ανήκει στην κατηγορία “ιτς μέταλ σερ, μπατ νοτ ας γουή νόου ιτ”.
Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μαυρισμένο death metal, στριφνό και, ευτυχώς για μένα, μακριά από “κοίτα πόσο brutal είμαι” αμερικανισμούς, που στηρίζεται σε ευφάνταστα αλλά όχι πολύπλοκα riff, πολλά στρώματα στις συνθέσεις και ζέχνει ένα ιντελέξουαλ πριμιτιβισμό, κάπως σαν τους συνοδοιπόρους τους Bolzer, Anaal Nathrakh κλπ (χωρίς να τους μοιάζει ιδιαίτερα ηχητικά πάντα), ενώ δεν λείπουν και οι απαραίτητοι πλέον για τον προοδευτικό ακραίο ήχο Voivod-ισμοί (κάποια φάση πρέπει να κάνουμε λίστα με τα Jung-ικού τύπου metal αρχέτυπα και οι Καναδοί θα είναι κάπου στην κορφή).
Με διάρκεια κάτω από μισή ώρα, το EP, που οι ίδιοι επιμένουν ότι έιναι χωρίς τίτλο και όχι ομώνυμο, είναι σχετικά χορταστικό αλλά σε αφήνει να θέλεις κι άλλο, και σε συνδυασμό με το πανέμορφο εξώφυλλο και τους (σπάνιους για το είδος) φιλοσοφικούς στίχους με κάνει να ελπίζω για το ιδίωμα death metal, το οποίο πέρα από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις κάπου είχε τελματώσει. Ελπίζω μόνο να συνεχίσουν εξίσου συναρπαστικά.
663 
