Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να προσδιορίσεις, το τι παίζει ένα συγκρότημα! Τα σύνορα έχουν πέσει και το ίδιο και τα ταμπού, μεταξύ διαφορετικών (;) ήχων και ακουσμάτων! Το αν αυτό είναι καλό ή κακό, η ιστορία θα το δείξει, αν και κατά τη γνώμη μου είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, μιας και χωρίς ταυτότητα, τι είναι κάποιος ή κάτι; Ίσως όμως να δημιουργήσουμε καινούριες ταυτότητες/ταμπέλες, γιατί το έχουμε στη φύση μας να κατηγοριοποιούμε τα πάντα! Για ασφάλεια..!
Μετά από το σύντομο υπαρξιακό σοκ που βρέθηκα και σας επέβαλα να το ζήσετε κι εσείς μαζί μου, σας ζητώ συγγνώμη, αλλά τούτοι οι Γερμανοί στη προκειμένη περίπτωση, με έκαναν να σκεφτώ αρκετά! Γιατί πέρα από το πιασάρικο όνομα τους, το οποίο μου έκανε εντύπωση, μετά από πολλά, πολλά.. πολλά ακούσματα του ντεμπούτου τους, βρήκα τον εαυτό μου να το διασκεδάζει αρκετά! Δε μπορείς να πεις ότι τους ονομάζεις melodic death, όπως δηλώνουν οι ίδιοι, γιατί περιορίζεσαι.. χμ.. είναι heavy και power(όχι με τη κλασική έννοια) και death, θυμίζοντας μου αρκετές μπάντες, όπως Sonic Syndicate, Arch Enemy κ.α.!
Το “See you on the Ground” είναι σαν να ακούς In Flames ή Children of Bodom και μαζί με τα trendy γκαρίσματα, να ακούς και μια αρκετά σκοτεινή, gothic, θηλυκή φωνή, που όμως δε συμμετέχει και κατέχει β’ ρόλο, αλλά παίρνει πάνω της, ολόκληρα κομμάτια! Η AnnabelKlein, είναι πολύ καλή σε αυτό που κάνει και αντιμάχεται στα ίσα τα ουρλιαχτά του ChristianLitzba! Οι κιθάρες των TimSchimdtke και Kevin Klein πρωταγωνιστούν θυμίζοντας στο άκουσμα και στο τρόπο παιξίματος, παλιές heavy μπάντες. Ούτε λόγος για death παίξιμο δηλαδή!
Το αποτέλεσμα ωστόσο για πρώτη προσπάθεια, κρίνεται άνω του μετρίου, μιας και μεταξύ των 9 κομματιών υπάρχουν αρκετά ενδιαφέρων σημεία, με highlight τα “Long Way Home”, “LastChances”, “Dirty Little Princess”, κομμάτια που κάλλιστα θα μπορούσαν να βρίσκονται σε δουλειές γνωστότερων συγκροτημάτων!
Για την ώρα λοιπόν, αυτό είναι μια καλή αρχή… για να δούμε τι μας επιφυλάσσουν στο μέλλον οι Deadend in Venice!
Μιχάλης Κανακουσάκης
551 
