Από το 2002 με το ντεμπούτο “Sevas Tra”, η Otep Shamaya και οι μουσικοί της συνεργάτες προσφέρουν θυμωμένο κοινωνικοπολιτικό nu metal (πες το rap metal, rap core ή όπως αλλιώς θέλεις)
H frontwoman είναι επίσης ενεργή ακτιβίστρια υπέρ των ζώων (μέλος της PETA), φεμινίστρια και υπέρ των δικαιωμάτων των gay (δηλωμένη ομοφυλόφιλη η ίδια) και μαχητικά αντιφασίστρια. Όπερ σημαίνει πως όσα τραγουδάει τα νιώθει πραγματικά και δεν τα λέει εκ του ασφαλούς.
Για όσους δεν γνωρίζουν που κινείται μουσικά, σε γενικές γραμμές αλλά ειδικά στο όγδοο album της “Kult 45”, να πω πως αν σας αρέσουν οι Body Count (σημαντική επιρροή του nu metal κινήματος), Slipknot, Limp Bizkit, Rage Against the Machine και κατ’ επέκταση οι Prophets of Rage, τότε θα αγαπήσετε τα μάλα ετούτο το δισκάκι.
Για μια ακόμη φορά, η Otep δεν χαρίζει κάστανα και επιτίθεται φραστικά σε όποιο κακώς κείμενο. Στο “Halt Right” (“When was America greater?/ When it was criminal for women to vote?/ When was America greater?/ When slaves were bought and sold?”) τα χώνει στην κυβέρνηση Τραμπ χρησιμοποιώντας το βασικό σλόγκαν της προεκλογικής εκστρατείας του Αμερικανού προέδρου, ενώ στο “Molotov” υπογραμμίζει τον συσχετισμό του με ακροδεξιούς Ναζί (“Throw a molotov and let ’em play catch with it/ Nazi scum, watch ’em run/ Throw a molotov and let ’em play catch with it/ Traitor Trump set us up, fuck ’em up/ Throw a molotov and let ’em play catch/ With a fist to the face of the superior race”) .
Τάσσεται κατά του πολέμου στο “Said The Snake” (“The dead have names like biblical verses/ Matthew 19/ Mark 21/ John 33/ Sent to war to fight for…/ I don’t think anyone knows anymore”), το “Undefeated” είναι ένα δυνατό spoken word σε hip hop ρυθμό, με πιο προσωπικό στίχο (“I was fighting giants/ Before I could speak/ I was born to raise hell/ So swells of fire comforts me”), ενώ το “Trigger Warning” είναι μια ιστορία βιασμού και εκδίκησης (“He raped her cause the way that her/ Dress shaped her/ While she fell asleep/ But he opened her and said/ Bitch/ You get what you deserve”).
Δεν την γλιτώνει ούτε η θρησκεία στο “Cross Contamination” (“False prophets/ With sermons counterfeit/ Preaching hate/ So you’ll obey/ These rancid hypocrites/ Cause flies don’t fly/ Too far from piles of shit/ But this is my nation/ Light the fuse/ And wait for detonation”) και η δυνατότερη στιγμή του album είναι το “Shelter in Place”, στο οποίο στόχος είναι οι National Rifle Association και όλη η κουλτούρα οπλοκατοχής στις ΗΠΑ (“Hey, hey, NRA/ How many kids did you kill today?”). Κόντρα στον σεξισμό στην μουσική βιομηχανία στο “Boss” (“I been fighting stereotypes since I burst on the scene/ I been breaking glass ceilings like iPhone screens/ To the critics, the cynics, the drones and the clones/ I kept my fist raised even when I was alone”), στην οικονομικο-πολιτική δικτατορία στο “To The Gallows” (“Blood on your hands/ Blood on your suit/ Does your necktie/ Feel like a noose”) και για να μην μακρυγορώ, έτσι πάει ως το τέλος (με εξαίρεση την μπαλάντα “Be brave”) όταν και διασκευάζει το “Wake Up” των Rage Against the Machine, το οποίο δεν αλλάζει ιδιαίτερα αλλά νομίζω πως η ύπαρξη του στο “Kult 45” είναι συμβολική.
Αν πάρεις το cd, θα έχει ένα έξτρα σύντομο κομμάτι trip-hop χαρακτήρα και ένα μισάωρο βλογάω-τα-γένια-μου track με voicemail αγάπης από οπαδούς της κυρίας.
Το hip-hop έχει κερδίσει εξ ολοκλήρου την ψυχή της Otep, η οποία ριμάρει ανεξάντλητα και θυμίζει πολλές φορές είτε θρύλους της hip hop σκηνής, όπως o Ice-T, οι Public Enemy και οι Wu Tang Clan, άλλες φορές ουρλιάζει σαν τον Corey Taylor στις αρχές του, ή γκρουβάρει σαν τον Fred Durst, αλλά πάντα με ένα δικό της τσαμπουκαλίδικο τρόπο που θα κερδίσει όσους δεν είναι μουσικά κολλημένοι ή θίγονται από τα λεγόμενα της.
Η παραγωγή είναι ογκώδης και δυναμική, όπως αρμόζει στα πύρινα λόγια της καλλιτέχνιδος που υποστηρίζει, το εξώφυλλο είναι γεμάτο συμβολισμούς για την σύγχρονη Αμερική και πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι αφού η Otep είναι ένα πολύπλευρο ταλέντο που εκφράζεται με κάθε μορφή τέχνης. Ποιήτρια, συγγραφέας, ζωγράφος και ό,τι φανταστείς είναι η τύπισσα!
Το “Kult 45” έχει ηχογραφηθεί με τον ίδιο εξοπλισμό που είχε ηχογραφηθεί το “Seva Tra” και συνεχίζει από κει που είχε μείνει το εξίσου εκρηκτικό “Generation Doom” (2016). Μετά από αρκετούς πειραματισμούς επιστρέφει στο θυμωμένο στυλ του παρελθόντος και σου παίρνει, όχι μόνο τα σώβρακα, αλλά και τις κάλτσες!
Keep it true, sista!
703 
