Judas Priest/ Whitesnake/ Opeth/ Firewind/ Karma Violens (05/07/11) Πλατεία Νερού

Πόσο τέλειος ήταν ο χώρος της συναυλίας; Δεν ξέρω για εσάς, εμένα μου άρεσε πάντως. Και μάλιστα το αεράκι που προερχόταν από τη θάλασσα δίπλα μας καταλάγιασε λιγάκι το ψήσιμο του σβέρκου μας.

Οι Karma Violens εμφανίστηκαν ακριβώς στην ώρα τους, όπως κι έγινε και με τα υπόλοιπα ονόματα. Ήταν αρκετά ξεθαρρεμένοι και αυτό ψάρωσε το λιγοστό αλλά ήδη ορεξάτο κοινό. Ακόμα και wall of death υπήρξε. Επίσης, οι Karma Violens είχαν τον πιο χαμηλό ήχο, ο οποίος στην πορεία, μεγάλωνε ανά group.

Έτσι λοιπόν, πιο δυνατά ακόμα, βγήκαν στη σκηνή οι Firewind. Πολλοί από το κοινό τους είχαν άχτι αφού δεν τους είχαν ξαναδεί και τους λάτρευαν. Ε, λοιπόν τώρα είχαν την ευκαιρία να το δείξουν κι όλας. Ο χαμός στο “World On Fire” τα λέει όλα μόνος του. Αλλά και η παράνοια όλων στο κάθε solo του Gus κάτι μπορεί να πει.

Οι Opeth εμφανίζονταν για πολλοστή φορά στη χώρα μας όμως απ’ ότι φάνηκε ο ήλιος μας δεν τους έμεινε και ανεξίτηλη εμπειρία αφού ακολούθησαν μερικά μικροπαραπονάκια ανακατεμένα στο συνηθισμένο κυνικό χιούμορ του Michael. Με highlight στιγμές τα “Lotus Eater” και το “Face of Melinda” οι Opeth αν και σε παράξενη – για τις μπάντες που θα ακολουθούσαν – θέση στάθηκαν τουλάχιστον αρκετά καλά για όση ώρα βρέθηκαν στη σκηνή. Τώρα μένει το headlining show που μας υποσχέθηκαν για τον χειμώνα.

Τα δύο μεγάλα ονόματα της βραδιάς ήταν πλέον πολύ κοντά και όσοι είχαν έρθει από νωρίς ήταν υπερβολικά ενθουσιασμένοι. Τόσο ήταν και οι υπόλοιποι που όμως άραζαν στις πιο πίσω σειρές. Ένα ευτυχές γεγονός συνέβη σ’ αυτό το διάλειμμα: Ο ήλιος σταμάτησε να μας λούζει με τις καυτές του ακτίνες και μείναμε μόνο με ένα δροσερό αεράκι. Κανένα παράπονο.

Με την αρένα σχεδόν γεμάτη και τις κερκίδες φίσκα, οι Whitesnake έκαναν την εμφάνισή τους με το “Best Years” και η best στιγμή της βραδιάς μέχρι εκείνη την ώρα είχε φανεί και με το παραπάνω. Ποιος κράζει τέτοιες μπάντες χρησιμοποιώντας τις λέξεις “Γέρος”, “Ραμολής” κλπ κλπ; Να του υπενθυμίσουμε πως χωρίς αυτές θα άκουγε Κιάμο και θα πέταγε λουλούδια στην παραλιακή.

Solo από τρία μέλη του group – Doug Aldrich, Reb Beach, Brian Tichy – ευτυχήσαμε να παρακολουθήσουμε ενδιάμεσα σε κομμάτια ύμνους (βλέπε “Love Will Set You Free”, “Slide It In” κα) αν και δεν περιμέναμε αυτά ώστε να έχουμε υπ’ όψιν τη μαεστρία των εξ Αγγλίας μουσικών που αγκάλιαζαν τα μάτια μας (και τα αυτιά μας). Έτσι πρέπει και πολλά μπράβο που έρχονται και ξανάρχονται. Πραγματικά έχω την περιέργεια για το πια επιχειρήματα έχει να μου υποβάλλει αυτός που τους βαριέται.

Whitesnake Setlist:

Best Years
Give Me All Your Love
Love Ain’t No Stranger
Is This Love
Steal Your Heart Away
Forevermore
Love Will Set You Free
Slide It In
Fool For Your Loving
Here I Go Again
Still of the Night
Soldier of Fortune

Η μεγάλη στιγμή έφτασε και το πέπλο με την επιγραφή “Epitaph” που έκρυψε τη σκηνή είχαν μόλις φτάσει. Ο κόσμος αναμενόμενα λιγόστευε αφού ουκ ολίγοι παρευρέθηκαν για τον όχι και λίγο ερωτομανή Coverdale. Η βραδιά είχε ήδη πέσει, δεν ήταν όμως καθόλου κοντά στο τέλος της. Ήδη προηγήθηκε ένας τυφώνας.

Και έφτασε ο δεύτερος… εκείνος των Judas Priest, οι οποίοι ξεκίνησαν με ένα κρυσταλλένιο (μέχρι το κόκκαλο όμως) “Rapid Fire” και άλλος ένας ήταν αυτός που δημιούργησε το κοινό σχεδόν αυτόματα. Σπουδαία λεπτά αφού για πάρα πολλούς πραγματοποιούνταν ένα όνειρο εκείνη τη στιγμή. Και πραγματικά το μόνο που έλειπε ήταν τα πυροτεχνήματα, όχι βέβαια πως δεν βρισκόμασταν ήδη στη καλύτερη γιορτή. Οι φωτιές πάντως που ακολούθησαν “άναψαν ακόμα περισσότερο το κοινό.

Η φωνή αυτή μοιάζει να βγαίνει από ένα πολύ μικρό γι’ αυτή σώμα. Ο Rob όμως είναι τόσο… “τούμπανο” πάνω αλλά και κάτω απ’ τη σκηνή. Αν όντως αυτή ήταν η τελευταία επί Ελληνικού εδάφους εμφάνισή τους τότε μπορούμε να πούμε πως είναι έτσι κι αλλιώς μια από τις μεγαλύτερες μορφάρες της περασμένης γενιάς του τιμημένου heavy metal.

Ναι, κι όμως, δύο encore. Εσύ δηλαδή θα τους άφηνες να φύγουν έτσι απλά; Εν τέλη ολόκληρο το set τους πιστεύω δύσκολα θα απογοήτευσε, ειδικά αυτούς που τους έβλεπαν για πρώτη φορά, μαζί με ‘μένα. “Judas Rising”, “Prophecy”, “Turbo Lover”, “Breaking the Law”, “Painkiller” και πάει λέγοντας.