Ένα από τα πιο επιδραστικά συγκροτήματα της Desert/Stoner rock σκηνής, οι Yawning Man, επιστρέφουν με ένα νέο άλμπουμ. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το “The Revolt Agains Tired Noises”, που κυκλοφόρησε στις 6 Ιουλίου με την υπογραφή της Heavy Psych Records.
Μετά από 32 χρόνια παρουσίας στο μουσικό στερέωμα, οι Yawning Man, ίσως να δημιούργησαν το πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ της μέχρι τώρα πορείας τους. Με τον progressive ήχο που διακρίνει κάθε δημιουργία του συγκροτήματος, το “The Revolt Against Tired Noises” είναι κυρίως ορχηστρικό με δύο μόλις κομμάτια να περιέχουν φωνητικά.
Το εναρκτήριο “Black Kite”, πιστό στον ήχο της μπάντας, μοιάζει μ’ένα ψυχεδελικό Desert/Post-Rock ταξίδι στην έρημο και στρώνει το έδαφος για τα επόμενα τριάντα περίπου λεπτά που θα ακολουθήσουν.
Ακολουθεί το ομώνυμο “The Revolt Against Tired Noises”, που έχει την ίδια σχεδόν δομή με το προηγούμενο: Μελωδικά κιθαριστικά riff και καθαρές μπασογραμμές συνοδευόμενα από τα αργά τύμπανα του Bill Stinson. Ο Gary Arce αποφασίζει να μας μεταφέρει σε ένα κόσμο γεμάτο αντηχήσεις και μας προετοιμάζει για το “Skyline Pressure”, το μεγαλύτερο σε μάκρος τραγούδι του δίσκου, στο οποίο ο ίδιος βυθίζεται σε μια ρυθμική μονοτονία προτού να καταλήξει σε ένα εντυπωσιακό κρεσέντο όπου πλέον συνηδητοποιούμε ότι έχουμε μεταφερθεί σε μια άλλη πραγματικότητα.
Στο “Grant’s Heart” ο μπασίστας Mario Lalli, γνωστός και από τους Fatso Jetson, αποφασίζει με τη φωνή του να δώσει πνοή στις ψυχεδελικές μελωδίες που χαρακτηρίζουν το γκρουπ και προσδίδει μια πιο ανεβαστική διάθεση στο δίσκο.
Το “Violent Lights” λειτουργεί ως ένα μουσικό ιντερλούδιο για την έκπληξη που ακολουθεί, το “Catamaran”, το οποίο μας έγινε γνωστό το 1995 από τους Kyuss στο “And the Circus Leaves Town”. Είναι αλήθεια πως η φωνή του Mario Lalli μπορεί να μην πιάνει τις δυναμικές του John Garcia, ωστόσο έχει τρομερό ενδιαφέρον να ακούμε μια πιο γήινη εκτέλεση του κομματιού.
Οι ρυθμοί ξαναγίνονται αργοί και ψυχεδελικοί στο “Misfortune Cookies”, αυτή τη φορά με ακόμα πιο trippy διάθεση. Ο δισκος ολοκληρώνεται με το “Ghost Beach”, το οποίο αποτελεί τον τέλειο επίλογο όπου το μπάσο και τα τύμπανα ακολουθούν το ίδιο μελωδικό πρότυπο σχεδόν καθόλη τη διάρκεια του κομματιού δίνοντας έτσι έμφαση στη κιθάρα που σε κάνει να ίπτασαι σε μια space ατμόσφαιρα.
Ακούγοντας ξανά και ξανά το “The Revolt Against Tired Noises”, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο δίσκος χωρίζεται σε δύο μέρη: Το πρώτο μέρος είναι πιο σκληρό ενώ σταδιακά, καθώς προχωράμε προς τα τέσσερα τελευταία κομμάτια, οι μελωδίες γίνονται πιο αέρινες και ψυχεδελικές. Οι Yawning Man, παραμένοντας ενεργοί από τα τέλη της δεκαετίας του 80, έχουν καταφέρει να δώσουν μια δική τους διάσταση στη Desert Rock σκηνή. Σήμερα, ο ήχος τους πλησιάζει αρκετά εκείνον των Explosion in the Sky, με τη μουσική τους να πλάθει κινηματογραφικές εικόνες μέσα από dreamy αισθήσεις και αιθέριες μελωδίες.
658 
