Το νεανικό κουιντέτο των Ανατολικογερμανών Motorowl, επιστρέφει σχεδόν δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο “Om Generator”του 2016. Επτά τραγούδια και 45 λεπτά νέας μουσικής εκφράζουν τη φιλοδοξία του τραγουδιστή/κιθαρίστα Max Hemmann, όταν το περιγράφει σαν “ένα βήμα μπροστά, δεν ξέρω προς ποια κατεύθυνση, αλλά μοιάζει σπουδαίο”.
Με πολλά στοιχεία που καταφέρνουν πετυχημένα να συγκεράσουν το παραδοσιακό με το σύγχρονο, οι Γερμανοί μοιάζουν να έχουν την εξέλιξη στο αίμα τους και, πέρα από τις αφετηρίες τους, οι εμφανίσεις με τους Hexvessel πιθανά διεύρυναν κι άλλο το μουσικό τους ορίζοντα.
Με τη συμπαγή βάση του παραδοσιακού doom των Black Sabbath και των Pentagram, οι Motorowl δεν διστάζουν να αφήσουν την περίφημη Γερμανική kraut rock σκηνή, αλλά και το post rock να εισχωρήσουν στις συνθετικές δομές τους. Είναι χαρακτηριστικό πως τα keys του Daniel Detlev ανοίγουν και χρωματίζουν χαρακτηριστικά τον ηχητικό τους ορίζοντα.
Σε ένα άλμπουμ με μια συγκροτημένη διαδοχή και χωρίς φλυαρίες στην εξέλιξη, η αίσθηση και η ατμόσφαιρα του “Atlas” οδηγείται σημαντικά από την ενδιαφέρουσα φωνή του Hemmann, η οποία πέρα από τη διαύγεια και την ιδιαίτερη μελωδικότητά της, μεταφέρει και μια ευγενική, εύθραυστη αγωνία. Στην κιθαριστική συνεργασία του με τον Vinzenz Steiniger θα ανακαλύψει κανείς στιγμές που περιέχουν μια αντήχηση από Iron Maiden. Αν προσπαθήσει κανείς, λοιπόν, να φανταστεί όλα τα παραπάνω στοιχεία, απόλυτα δαμασμένα και πειθαρχημένα στον σκελετό του ντράμερ Martin Scheibe και του μπασίστα Tim Camin, εμφανίζεται ένα ξεκούραστο ακουστικά μουσικό ταξίδι που περνάει από το doom, την ψυχεδέλεια, το κλασικό hard rock, αλλά με έναν φρέσκο αέρα και μια αίσθηση σύγχρονη.
Τα τραγούδια γρήγορα μεγαλώνουν μέσα σου με κάθε νέα ακρόαση, όπως υπάρχουν και αυτά που σε κερδίζουν άμεσα. Το εναρκτήριο “Infinite Logbook”, με την διαδρομή του μοιάζει να θέλει να αποκαλύψει όλα τα μυστικά χαρτιά των σημερινών Motorowl, αρπάζοντας τον ακροατή από το λαιμό, το ομότιτλο “Atlas”, μετά την καλοστημένη αναμονή του εισαγωγικού θέματος, μπαίνει με έναν επιβλητικό, σχεδόν μεγαλοπρεπή αέρα και –όπως παντού- εξαιρετικά φωνητικά που έχουν έμφυτα στη χροιά τους μια θαυμάσια αμφίσημη αίσθηση. Τα χαρακτηριστικά “To Give” και “To Take” ενισχύουν μια χαλαρή concept αίσθηση μυθολογικής θεματολογίας. Το αγωνιώδες και δραματικό “Cargo” έχει μια υπέροχη, σκοτεινή εσωτερικότητα και επιθετικές, ενισχυμένες αντηχήσεις που κρατούν την ένταση ως την τελευταία στιγμή. Το επικό “Norma Jean” θα σπρώξει με τον mid-tempo ρυθμό του το άλμπουμ στην έξοδο, ενώ και μετά την κορύφωσή του συνεχίζουν να ακούγονται στο μυαλό τα αγωνιώδη, διαυγή και μελαγχολικά φωνητικά του Hemmann.
Το “Atlas” καταφέρνει τελικά να αξιοποιήσει όλα αυτά τα πρωταρχικά υλικά των επιρροών των πέντε νεαρών μουσικών και να μορφοποιήσει ένα πολύχρωμο, λειτουργικό και εκφραστικό έργο που ισορροπεί ανάμεσα στην vintage λατρεία και τη σύγχρονη έκφραση. Η συνθετική του ευστοχία μπορεί να μην είναι και τόσο προφανής για ακροατές που δεν θα επιμείνουν, αλλά η αλήθεια είναι πως πέρα από ένα πολύ όμορφο και βαθύ άλμπουμ, οι Motorowl έδωσαν και μεγάλες υποσχέσεις.
1081 
