Ok, η αλήθεια είναι πως όσοι ακούγαμε τους Νορβηγούς κατά την 90s περίοδο τους δεν πολύ-ανησυχούσαμε για την απουσία του Abbath, μιας και ξέραμε πως ο Demonaz ήταν πάντα παρών συνθετικά, ακόμα και όταν για λόγους υγείας αναγκάστηκε να αφήσει την εξάχορδη.
Ναι, ο βλάχος frontman ήταν η χαρακτηριστική μασκότ, σαν μαυρομεταλλικό muppet show, αλλά μουσικά δεν ήταν η μόνη κολώνα του γκρουπ.
Πως ακούγεται λοιπόν το “Northern Chaos Gods”; Σας αρέσει το Stranger Things; Ε, αυτό σε Immortal, ένα νοσταλγικό ποτ-πουρί από μουσική που παραπέμπει κυρίως στην περίοδο μεταξύ “Pure Holocaust” και “At the Heart of Winter”, άψογα παιγμένο, με επανειλημμένα wink wink, nudge nudge στους στίχους και τίτλους, όλο ravens και ice και mountains και blashyrkh, έτσι για να κτυπήσει κόκκινο το Immortal-meter.
Αυτό βέβαια είναι δίκοπο μαχαίρι, από τη μια ικανοποιεί τις προσδοκίες πολλών αλλά είναι θέμα χρόνου να αρχίσουν να κράζουν οι trve orthodox chaotic edgelords (που κατά τα άλλα δεν έχουν θέμα να προσκυνάνε κλώνους των Dissection), αλλά ποιος τους χέζει αυτούς. Εγώ πάντως δηλώνω πλήρως ικανοποιημένος, μπορεί να μην είναι δίσκος της χρονιάς αλλά πατάει ότι έχουνε βγάλει από το “Damned in Black” και μετά, και το “Mighty Ravendark” είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους γενικότερα. Ακόμα και χωρίς τον Abbath λοιπόν παραμένουν απλοί μεν, αξιόπιστοι δε, σαν καλό συνοικιακό σουβλατζίδικο.
660 
