Είκοσι plus χρόνια στην πιάτσα για τους Καναδούς death metallers οι οποίοι μάλλον απογοήτευσαν με το προ τριετίας “Of Ghosts and Gods” το οποίο δεν άντεξε στο χρόνο.
Στο νέο, 13ο πλέον, album “Meditations”, οι Kataklysm επανέρχονται σε πρακτικές που δείχνουν ότι αυτή τη φορά οι deathsters απόφάσισαν να κινηθούν εκ του ασφαλούς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το υλικό είναι σίγουρα λιγότερο brutal (αν και καθαρά στο χώρο του death metal), και κινείται σε “συμβατικό” υλικό, παντρεύοντας την αμερικανική συνθετική λογική με τη σκανδιναβική τεχνοτροπία.
Κιθάρες με μαλακό ήχο, εξαιρετικό ρυθμικό υπόβαθρο μοιρασμένο ανάμεσα σε mid tempo και speed θέματα και ένας ωριμότατος πίσω από το μικρόφωνο Maurizio Iacono που απέχει πλήρως από φλύαρες εξαλλοσύνες και ο οποίος δίνει τον death χαρακτήρα της μουσικής των Kataklysm.
Πολλά στοιχεία από τη μελωδική οπτική των σύγχρονων (του “At The War With Reality”) At The Gates στα “Guillotine” και “The Last Breath I’ll Take is Yours”, εκλεπτυσμένο Dismember-ικό metal στο “Born to Kill and Destined to Die”, δόσεις από Pantera (με ’90s Kreator πνεύμα) στα “Outsider” και “Achilles Heel”, κοφτό, στακάτο thrash / death κοπής Sodom / Sepultura στα “Narcissist” και “What Doesn’t Break Doesn’t Heal” ενώ ξεχώρισα τα “And Then I Saw Blood” και “Bend the Arc, Cut the Cord” τα οποία με παρέπεμψαν κυρίως στους Insomnium και τους Amon Amarth και το (μάλλον καλύτερο κομμάτι του album) καθαρό melodic death σκανδιναβικής κοπής “In Limbic Resonance”. Ο ήχος είναι πολύ καλός και διαυγής.
Σίγουρα το “Meditations” είναι ένας αξιόλογος δίσκος αλλά δεν είναι ικανός να προκαλέσει κάποια μεγάλη αναταραχή. Είναι ένα σύνολο από κομμάτια τα οποία μεν ακούς ευχάριστα, υλικό που το συμπαθείς, αλλά μέχρι εκεί. Οι φίλοι του μελωδικού death metal θα το διασκεδάσουν αλλά υπάρχουν πολύ καλύτερα πράγματα σε μια ουδέτερη θα έλεγα δισκογραφική χρονιά. Για μια ακόμη φορά, ούτε κρύο ούτε ζέστη.
https://www.facebook.com/kataklysm
592 
