IRON HUNTER: “Mankind Resistance”

Oι Iron Hunter είναι ένα φρέσκο συγκρότημα από την Ισπανία που παίζει Heavy Metal και με το “Mankind Resistance” θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο.

Όλα ξεκίνησαν το 2015 όταν ο κιθαρίστας Alex Sixstrings και ο τραγουδιστής Emi Ramirez αποφάσισαν να κάνουν ένα project μαζί, κάτι σε στυλ Riot, Helloween, Running Wild, Iron Maiden. Έκτοτε τα πράγματα πήραν το δρόμο τους και το 2017 κυκλοφόρησαν το EP “Killing Machine” από τη γερμανική Undergrown Power και φέτος το ντεμπούτο τους από την ισπανική Fighter Records. Βασική τους επιρροή οι Iron Maiden, ενώ μπορείς να ακούσεις σε σημεία Riot, Iron Savior, Judas Priest ή ακόμα και νεώτερες μπάντες όπως White Wizzard και Enforcer.

Στο “Mankind Resistance” υπάρχουν θετικά, αλλά και αρνητικά σημεία για  να σταθείς. Καταρχάς το ότι λατρεύουν τους Maiden, τη μεγαλύτερη Heavy Metal μπάντα του πλανήτη, είναι από μόνο του θετικό. Οι Iron Hunter είναι σαν group δεμένοι όσο δεν γίνεται, οι κιθάρες ξεχειλίζουν από ενέργεια και τα drums τα σπάνε. Στα αρνητικά είναι η παραγωγή που θα μπορούσε να είναι λιγότερο γυαλισμένη από ότι είναι. Δυστυχώς αγκάθι στον δίσκο αποτελούν τα φωνητικά του τραγουδιστή, ο οποίος στην προσπάθεια του να τραγουδήσει ψηλές νότες κάπου το χάνει, ενώ η προφορά του προδίδει ελαφρώς την χώρα προέλευσης του.

Οι Iron Hunter έχουν καλές ιδέες και αυτό φαίνεται στα ανθεμικά “In the Heat of the Night”, “Save the World” και στο γρήγορο “Beyond the Black Hole”. Καλύτερη σύνθεση του δίσκου είναι το instrumental “Star Chaser”. Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι ναι μεν καλοπαιγμένα, αλλά η ακρόαση τους δεν μου άφησε κάτι δε.

Είναι παρήγορο ότι το underground είναι γεμάτο από groups που παίζουν Heavy Metal, αλλά για να ξεχωρίσεις πέρα από εκτελεστική δεινότητα και πάθος, χρειάζεται να έχεις προσωπικότητα, κάτι στο οποίο υπολείπεται το ντεμπούτο των Iron Hunter. Το “Mankind Resistance” δεν είναι κακός δίσκος και αφήνει ελπίδες για το μέλλον. Αν δουλέψουν περισσότερο στο songwriting και βρουν ένα πιο ραφιναρισμένο τραγουδιστή ή έστω περιορίσουν τα άτσαλα, σε σημεία, φωνητικά έχουν σίγουρα ελπίδες για κάτι καλύτερο στο μέλλον.

585
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.