Μερικές φορές από αλλού το περιμένεις και από αλλού σου έρχεται.
Σε αυτή τη κατηγορία υπάγονται και οι rockers Space Elevator με το “II”. Αυτό είναι, όπως υποδηλώνει ο τίτλος, το δεύτερο album τους, τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους “I”. Ξεπερνώντας τον αρχικό μου σκεπτικισμό (δεν γνώριζα κάτι για το group), μπορώ να πω ότι ήταν απολαυστική η ακρόαση του “II”.
Οι Space Elevator, εκ του Ηνωμένου Βασιλείου ορμώμενοι, ιδρύθηκαν από τον κιθαρίστα David Young και την τραγουδίστρια Duchess. Το παίξιμο του Young είναι επηρεασμένο από τον Brian May των Queen και η φωνή της Duchess είναι μια μίξη Fredie Mercury με Kate Bush. To line up συμπληρώνεται από τον μπασίστα Chas Maguire και τον Brian Greene στα τύμπανα. Η προφανής επιρροή λοιπόν, είναι οι Queen, ενώ μερικά τραγούδια έχουν μια πιο AOR προσέγγιση.
Το “II ” ξεκινάει με τον rock δυναμίτη “Take The Pain”, ακολουθεί το funky “Talk Talk” και το πιο ραδιοφωνικό “World Of Possibilities” με τους Space Elevator να σε κερδίζουν από την αρχή. Το “The One That Got Away” μοιάζει να έχει βγει κατευθείαν από τη δεκαετία του 80 και το “Crazies (Take Me Home)” είναι φτιαγμένο για να παίζει από το πρωί μέχρι το βράδυ στα ραδιόφωνα. Το ανεβαστικό “We Can Fly– ARO mix” είναι τραγούδι με νέα μίξη από τον πρώτο τους δίσκο, τα “All This Time”, “Lucky Girl” και “Queen For A Day” είναι όμορφες μπαλάντες, τα “Far Away Boy ” και “W.Y.T.A.T.” είναι αρκετά ξεσηκωτικά, ενώ το “Keep Waiting” είναι κομματάρα.
Ο συνδυασμός Rock και πιο εμπορικών τραγουδιών κρίνεται επιτυχημένος, υπάρχουν ωραίες μελωδίες και η Duchess είναι φωνάρα. Παρόλο που προτιμώ τα πιο σκληρά κομμάτια, το “II ” με κέρδισε στο σύνολο του, και θα είναι ενδιαφέρον να ακούσω τη μουσική κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν στο τρίτο τους δίσκο.
Y.Γ. Η τοποθεσία που γυρίστηκε το video για το “We Can Fly” βρίσκεται στον Καναδά και είναι το μεγαλύτερο ιδιωτικό δορυφορικό πιάτο στον κόσμο.
686 
