Σκληρό, επιθετικό, βιωματικό και πάνω από όλα ποιοτικό – αυθεντικό rock ‘n’ roll, είναι ότι προσφέρουν οι αθηναίοι Beggars, στο επερχόμενο πόνημά τους “The Day I Lost My Head”, το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 10 Αυγούστου υπό το lebel της ROAR!
Rock Of Angels Records. Τόσο απλά, λιτά κι άμεσα, όπως και ο απολαυστικός southern hard rock ήχος της μπάντας.
Αν το “Devil’s Highway” (2015) είναι το σκαλοπάτι για να ταυτοποιήσουν πλήρως το ύφος τους, στο “The Day I Lost My Head” αποκρυσταλλώνεται όλη η δυναμική τους και με εξαιρετικές συνθέσεις που κολλάνε στο μυαλό και παίρνουν θέση άμεσα στις playlist μας, κατορθώνουν να απογειώσουν τον ήχο τους.
Τα βασικότερα ατού της τραγουδοποιίας των Beggars είναι ο αναμφισβήτητα ο γεμάτος, σφιχτοδεμένος και τραχύς ήχος τους, απόρροια της χημείας που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στα μέλη από την 8χρονη διαδρομή τους, η εξαιρετική παραγωγή του album στις “αυθόρμητες” εκτελέσεις των συνθέσεών τους και σε τελική ανάλυση αυτές καθαυτές οι συνθέσεις που έχουν αρκετούς λόγους για να μείνουν στον ακροατή.
Όλο το album διαπνέεται από μια speed – hard rock διάθεση, η οποία είναι αποτραβηγμένη από τα Kyuss στοιχεία των προηγούμενων δουλειών τους και διαπνέεται από μια απολαυστική motorhead-ική ατμόσφαιρα και δυναμισμό, που ο “τραχύς” και βρώμικος λυρισμός που αντανακλούν τα φωνητικά του Γιάννη Πασσά, κάνουν τα κομμάτια πιο θελκτικά σε περισσότερα αυτιά.
Ξεχωρίζω αναμφισβήτητα τα εξαιρετικά “Book of Days”, “The Day I Lost My Head”, “Intersolar Traveller” (με ιδιαίτερη αδυναμία στο συγκεκριμένο κιθαριστικό instrumental), με τα οποία μας βάζουν με τη μία και χωρίς ιδιαίτερες παλινδρομήσεις στο κυρίως θέμα, δίχως να παρεκκλίνουν από αυτό, ή να κουράζουν.
Οι τόνοι ίσως να πέφτουν προσωρινά στο doom-άτο “Medusa”, για να συνεχίζουν με το πόδι πατημένο στο γκάζι μέχρι “Chief Commander (1945 – 2015)”, έναν απόλυτο φόρο τιμής στο Lemmy που ακόμα και ο πιο ένθερμός οπαδός του θα έβαζε ψηλά στο ράφι των προτιμήσεων του με ιδιαίτερη υπερηφάνεια.Medusa
Το album σε καμία φάση του δεν κάνει κοιλιά, δεν κουράζει και δημιουργεί αντίθετα vibes από αυτά της μονοτονίας και της σκοτούρας. Η ακούραστη μπασογραμμή, τα σκληρά – ευφάνταστα- catchy riff και μια υποθάλπτουσα groovy διάθεση, συνθέτουν μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς για το είδος τους.
Tο “The Day I Lost My Head”, εκτοξεύει τις μετοχές τους. Οι Beggars κάνουν το παλιομοδίτικο και τραχύ rock ‘n’ roll να ακούγεται τόσο φρέσκο και “ζωντανό”, δίχως ίχνος επιτηδευμένης αναβίωσης, που όχι μόνο αξίζουν περισσότερη από την προσοχή μας, αλλά ίσως και ευκαιρίες ώστε να διαδώσουν ευρύτερα τον αυθεντικό ήχο που πρεσβεύουν.
548 
