Οι Βοστωνέζοι και φερέλπιδες heavy rockers Worshipper, έπειτα από το εμφατικό ντεμπούτο τους το 2016 με το “Shadow Hymns”, μπήκαν στο studio σε μια στιγμή τρέλας και επανεκτέλεσαν με το δικό τους ύφος 4 αγαπημένα τους τραγούδια κι έτσι προέκυψε το EP “Mirage Daze” (ως λεκτικό παίγνιο του “Garage Days” των Metallica).
Προς επίρρωση οι δηλώσεις του κιθαρίστα του σχήματος Alejandro Necochea, που μας επισημαίνει ότι “η βασική ιδέα ήταν να γίνει κάτι γρήγορα και άμεσα, χωρίς τις τυπικές διαδικασίες μιας στάνταρ παραγωγής, απλά για την πλάκα μας. Είναι η δική μας εκδοχή του “Garage Days”.
Το πόσο κατά πόσο επιτυγχάνουν το σκοπό τους; Σίγουρα δεν μας επανασυστήνονται, μιας η δυνατότητα να διαπιστώσουμε στοιχεία της εξελικτικής τους πορείας είναι πολύ περιορισμένα μέσω αυτού του πονήματος, όμως το δισκάκι είναι αρκετά διασκεδαστικό.
Το εναρκτήριο Easy Livin’ (των Uriah Heep) δε τους δίνει ως θέμα τη δυνατότητα να πειραματιστούν, να παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό ή πειραγμένο, μιας και πρόκειται για ένα top ενορχηστρωτικά και συνθετικά classic από μόνο του. Απλά το αναπαράγουν ή καλύτερα το επανεκτελούν “βιαστικά”, ντύνοντάς το με το ιδιότυπο αμάλγαμα hard rock και rock ‘n’ roll που πρεσβεύουν.
Το Night Child (των The Oath), που ακολουθεί δεν ξεφεύγει από το παραπάνω πλαίσιο, ενώ πιο “ξεχωριστές”, “ψαγμένες” και αξιοπρόσεχτες διασκευές απαντάμε στα “Julia Dream” (των Pink Floyd) και “Heaven and Hell” ( των The Who). Δύο συνθέσεις που ξέφυγαν από το κάδρο της (βιαστικής) επανεκτέλεσης και ο όρος “διασκευή” αποκτά σάρκα και οστά, αφού κατόρθωσαν να ενσωματώσουν τον ήχο τους σε δύο πολύ όμορφα b-sides των Floyd και Who. Ιδιαίτερα το “Julia Dream”, απογυμνωμένο από τον ακουστικό λυρισμό του, κατορθώνει να αγγίξει τις ‘80s χορδές μας με μια μπαλάντα από την εποχή των Eloy και των Scorpions της πρώιμης εποχής. Ομοίως, το “Heaven and Hell”, το οποίο, πέρα από το ότι μας έβαλε στο τριπάκι να ανασκαλίσουμε τη δισκοθήκη μας, παρουσίασε μια διαφορετική οπτική σ’ ένα υπέροχο τραγούδι.
Αν το EP προσφέρονταν σε δισκάκι 45 στροφών, τότε η δεύτερη πλευρά θα είχε πολλά να μας πει. Επ’ ουδενί, δε το λες “Garaze Days”, αλλά οι Worshipper είναι σε καλό δρόμο. Θα περιμένουμε μια ολοκληρωμένη δουλειά τους για να αποφανθούμε, μιας και τέτοιου είδους φιλικά (κατά την ποδοσφαιρική ορολογία) δεν ενδείκνυνται για συμπεράσματα.
650 
