Μπορεί να απουσίαζαν για 4 χρόνια αλλά οι Σουηδοί φυσιολάτρες επιστρέφουν επιτέλους μετά το “I Döden”, ανανεωμένοι και με 4ο μέλος, πάνω στην ώρα που πιάνουν οι ζέστες για να μας κάνουν να βλαστημάμε που δεν βρισκόμαστε σε ένα σκανδιναβικό δάσος να τρέχουμε τσίτσιδοι, με προσοχή στις αρκούδες πάντα ( ή και όχι, δεν ξέρω τα βίτσια σας).
Όπως πάντα το ατμοσφαιρικό τους μαυρομέταλλο παραμένει πρωτοκλασάτο, με το “Skuggorna Kallar” να κάθεται αναπαυτικά μεταξύ των προγενέστερων “Vittra” και “Eld” στην κλίμακα μελωδία/επιθετικότητα, με μόνη σχετικά αισθητή αλλαγή την πιο συχνή χρήση καθαρών φωνητικών. Προβλέψιμοι λοιπόν, αλλά καμιά φορά άμα κάτι δεν είναι σπασμένο κλπ κλπ.
Στην σημερινή ευρωπαϊκή black metal σκηνή άλλωστε είναι πρωτότυπο πλέον να μην παίζεις στριφνά και να μην επικαλείσαι κάποιο είδος χαοτικού μηδενισμού, οπότε οι Skogen και οι συνοδοιπόροι τους στην Nordvis είναι σαν να επιτελούν λειτούργημα για όσους θέλουμε να κάνουμε ένα διάλειμμα με μαυρομέταλλο πιο 90s καταβολών.
Όχι το μεγάλο αριστούργημα τους λοιπόν, εξακολουθώ να προτιμώ κάποια παλιότερα τους άλμπουμ, αλλά πολύ παραπάνω από αξιόλογο ποιοτικά, οπότε calling all druids, ξέρετε ποιοι είστε.
600 
