Ο πάλαι ποτέ frontman των Verve, επισκέπτεται για πρώτη φορά τα μέρη μας, για να μας χαρίσει τις γλυκόπικρες μελωδίες του…
Για όσους από εμάς είμαστε λίγο μεγαλύτεροι και με αρκετά live στις αποσκευές μας, το άκουσμα της επίσκεψης κάποιου καλλιτέχνη για πρώτη φορά, δεν μπορεί παρά να μας γεμίζει χαρά. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια ίσως όχι και τόσο εμπορικά αναγνωρίσιμη φιγούρα όπως ο Richard Aschroft, αλλά σίγουρα με μεγάλο καλλιτεχνικό εκτόπισμα, ειδικά λόγω του ένδοξου παρελθόντος. Χρειάστηκε μια ακύρωση και αλλαγή του line up για να συμβεί αυτό βέβαια, αλλά μάλλον έτσι ήταν γραφτό να γίνει…
Βρισκόμαστε στο 1997. Η brit pop είναι στο απόγειο της, και το “Urban Hymns”, κάνει εκκωφαντικό θόρυβο με την κυκλοφορία του. Ανάμεσα σε Oasis, Blur και λοιπές δυνάμεις του χώρου, σε μια χρόνια που οι Radiohead κυκλοφόρησαν το (υπέρτατο) “OK Computer”, οι Verve τα σαρώνουν όλα. Εξώφυλλα στα μεγαλύτερα μουσικά περιοδικά, με το “Melody Maker” να το τοποθετεί στην κορυφή της λίστας για το έτος, και το συγκρότημα να λαμβάνει το βραβείο για το καλύτερο album της χρονιάς στα Brit Awards. Και όχι άδικα, μιας και το album είναι απλά υπέροχο.
Η μελωδικότητα ξεχειλίζει σε κάθε κομμάτι, ο συνδυασμός της brit pop με την μελαγχολία, με τις κιθάρες να γίνονται από απλά συναισθηματικές μέχρι groovy και τη φωνή του Ashcroft να συμπληρώνει τέλεια το πάζλ, συνιστούν ένα από τα προσωπικά αγαπημένα μου album ever. Από πού να αρχίσεις; Από την μελωδία του “Sonnet”; Τις κιθάρες του “Rolling People”; Τον πόνο του “Lucky Willow”; Και φυσικά την ναυαρχίδα όλων, το “Bittersweet Symphony”, που πρέπει να το ξέρουν όλες οι Μαρίες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων και των κουτσών ενώ παραμένει μέχρι και σήμερα το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι τους.
Για να φτάσουμε μέχρι εκεί βέβαια, υπήρξε έντονο παρελθόν. Οι Verve, δημιουργήθηκαν το 1990, από τον Ashcroft, και με τους Nick Mc Cabe, Simon Jones, Peter Salisbury και Simon Tong να αποτελούν τα υπόλοιπα μέλη στην κιθάρα, το μπάσο, τα τύμπανα και τα synths αντίστοιχα. Μετά από 2 Ep’s, κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους album “Storm in Ηeaven” το 1993, με τον ήχο τους να είναι αρκετά ψυχεδελικός. Ακολουθεί το “A Northen Soul” το 1995 και κάπου εκεί, εν μέσω τσακωμών και διενέξεων μεταξύ των μελών, υπερκατάχρησης κάθε λογής ουσιών και πάρα την αρκετά μεγάλη αποδοχή από κοινό και κριτικούς, που οδήγησε στο να παίξουν support στους Oasis και τους Smashing Pumpkins, η πρώτη διάλυση έρχεται.
Η πρώτη επανασύνδεση έρχεται το 1997, με τα καταπληκτικά αποτελέσματα που αναφέραμε πιο πάνω. Αλλά λες και δεν μπορούσαν να διαχειριστούν το τεράστιο hype που προκάλεσαν, ανακοινώνουν πάλι ότι σταματάνε να είναι μαζί το 1999, μετά από πολλά βραβεία, περιοδείες και κάποιες αποτυχημένες εμφανίσεις προς το τέλος. Ένα τέλος που δεν έμελλε να είναι οριστικό, μιας και το 2007, μετά από πολλές βαρύγδουπες δηλώσεις του στυλ “πιο πιθανό είναι να βρεθούν οι Beatles μαζί παρά οι Verve”, η επανασύνδεση είναι γεγονός και το 4ο album τους “Forth” κυκλοφορεί. Το single “Love is Noise” κάνει μια κάποια επιτυχία, αλλά τελικά, η κλασσική ρήση περί ραγισμένου γυαλιού βρίσκει εφαρμογή. Το οριστικό (;) τέλος των Verve είναι γεγονός.
Ο Aschroft, στο διάστημα της πρώτης παύσης της δραστηριότητας του group, πρόλαβε να κυκλοφορήσει 3 solo albums. Η αρχή έγινε το 2000, με το “Alone with Everybody”, που μας χαρίζει και το εκπληκτικό “A Song for the Lovers”, το οποίο ακόμα και σήμερα ακούγεται σε ραδιόφωνα και bars. To 2002 ακολουθεί το “Human Conditions” και το 2006 το “Keys to the World”. Τελευταία προσωπική του δουλεία είναι το “These People” του 2016, ενώ στην παρούσα φάση, αποτελούσε support στην αμερικάνική περιοδεία του Liam Gallaher, ενώ μετά την εμφάνιση του επί Αθηναϊκού εδάφους, θα πλαισιώσει του δεινόσαυρους Rolling Stones, σε συναυλίες τους στην Ευρώπη.
Σίγουρα η πορεία του Aschroft μετά τους Verve δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανοδική. Όμως η επικείμενη εμφάνιση του στο Release, θα ξυπνήσει πολλές αναμνήσεις σε πολλούς από εμάς. Και χωρίς να κάνω spoiler, να ξέρετε ότι δεν παίζει μόνο προσωπικό του υλικό, αλλά θα μας δοθεί η ευκαιρία να ακούσουμε urban hymns του παρελθόντος…
675 
