Αυτά τα κολλητά διήμερα μουσική κατάνυξης και κατόπιν αποτύπωσης εμπειριών σε λέξεις έχουν γίνει πλέον, μετά από τόσα χρόνια, βίωμα.
Αυτή την εβδομάδα την τιμητική του έχει το Temple Athens, με αρχή την Πέμπτη 24 Μαΐου (την επομένη επιστρέφω δριμύτερος για Puta Volcano και Black Hat Bones), όπου σερβιρίστηκαν σαν ορεκτικό οι The Mighty N και σαν κυρίως πιάτο οι Yellow Devil Sauce, οι οποίοι παρουσίασαν το τέταρτο album τους, “Zulu”.
Αφού έφτασα στο Temple, παρκάροντας εύκολα ελέω Πέμπτης, βρήκα αρκετό κόσμο να περιμένει την έναρξη της βραδιάς με τους The Mighty N να βγαίνουν σύντομα στη σκηνή. To κουαρτέτο, με την Νατάσα Τσίρου στη θέση του σέφ, πρόσφερε δυνατές γευστικές απολαύσεις στο κοινό, καταφέρνοντας με μια μόνο κουβέντα να κάνει τους παρευρισκόμενους να εκμηδενίσουν το κενό που δημιουργείτε πολλές φορές μπροστά στην σκηνή.
Με τον κόσμο μπροστά τους πια το κλίμα ζεστάθηκε, η Νατάσα ζεστάθηκε και μάγευε με τις κορώνες της, το μπάσο είχε ένα όμορφο βαρύ ήχο και μέσω των The Mighty N ζωντάνεψαν τα 90s. Οι Alice In Chains και οι Soundgarden βρίσκονταν εκεί, μέσα από τις μελωδίες τους, με πινελιές Black Sabbath στο ντουέτο της ρυθμικής γραμμής και με το δεύτερο τους album “Retribution” να έχει την τιμητική του.
Ο ήχος σε γενικές γραμμές, ήταν καλός αν και έχω την εντύπωση πως ήταν περισσότερο εκκωφαντικός από ότι έπρεπε και με κούραζε κάπου κάπου, λόγω της έντασης και μόνο. Τα μέλη της μπάντας κινητικά επάνω στο σανίδι και καλά προβαρισμένα, με μια πρώτη αυτιά, έδωσαν το είναι τους και έλαβαν πολύ δυνατό χειροκρότημα.
Το κυρίως πιάτο της βραδιάς σερβιρίστηκε λίγο πριν τις 23:00, με τους Yellow Devil Sauce να παίζουν εξ ολοκλήρου τον υπέροχο νέο τους δίσκο “Zulu”, χωρίς να τσιγκουνεύονται τον ιδρώτα τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που τους παρακολουθώ ζωντανά και πάντα με ικανοποιούσε η ενέργεια που έβγαζαν προς τα έξω και με δεκαετή και πλέον εμπειρία, έχουν τόση αυτοπεποίθηση, όση χρειάζεται για να σε κάνουν να τους εμπιστευτείς ξανά και ξανά.
Βασισμένοι και αυτοί στα 90s, αλλά φτάνοντας και μέχρι τους Tool, οι YDS έχουν φτιάξει μια μοναδική προσωπικότητα και έναν ήχο που είναι ότι πρέπει για μπάχαλο και ακατάσχετη μπιροποσία. Αφού παρουσιάστηκε ολάκερο το “Zulu”, το alternative metal τριο επέστρεψε στο παρελθόν και κάνοντας και ένα μικρό encore μας έστειλαν χαρούμενους σπίτια μας λίγο μετά τις 24:00.
Ο ήχος ήταν δυνατός και ξάστερος, οι μόρτες παθιασμένοι και απόλυτα συγχρονισμένοι, ο κόσμος γούσταρε και κουνιόταν (πάμε κεφαλάκια λίγο περισσότερο, ρε παιδιά) και το κλίμα ήταν ιδανικό για ξέφρενο rock ‘n’ roll!
Στηρίχτε τη νέα τους προσπάθεια (το “Zulu” βρε), είναι φοβερή!
Υ.Γ. Αυτές οι συναυλίες με δυο ονόματα είναι ιδανικές. Δεν προλαβαίνει κανείς να κουραστεί από την ορθοστασία και το πρόγραμμα δύσκολα βγαίνει εκτός ελέγχου, δημιουργώντας γκρίνια λόγω ώρας και λήξης βάρδιας ΜΜΜ!
Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου
715 
