Ακούω από τώρα τα βογκητά, “ωχ, ακόμα μία ρετρό doom/heavy μπάντα, όχι άλλο κάρβουνο”, αλλά μην βιάζεστε ρε παιδιά, εντάξει, οι Σουηδοί δεν είναι πολύ πρωτότυποι αλλά τουλάχιστον συνθετικά και εκτελεστικά είναι αρκετά πάνω από τον μέσο όρο της σκηνής.
Συγκεκριμένα το Wishbone Ash/ Thin Lizzy hard/heavy τους συναντάει άριστα τις Jefferson Airplane και Coven ψυχεδέλειες, και ναι, δεν είναι κάτι το πρωτοποριακό αλλά η κατάσταση σώζεται από την πολύ καλή κιθαριστική δουλειά και τα άψογα φωνητικά της Frida που τους εξυψώνουν από τον βάλτο της μετριότητας στον οποίο έχει πήξει η σκηνή, καθώς και από τις έξυπνες, σχεδόν επικές συνθέσεις τους.
Μην βιαστείτε λοιπόν να τους απορρίψετε λόγω συνομοταξίας, όπως παραλίγο να κάνω εγώ μέσα στον όλο κορεσμό της φάσης, και χαρίστε τους μία ακρόαση, είναι το ελάχιστο που αξίζουν.
611 
