Thunder, SLTheory, Kingdragon (19/5/2018) Gagarin 205

May 22, 2018 Σταύρος Βλάχος LIVE REPORTS Comments Off

Περνώντας λίγο μετά τις 7 και μισή το απόγευμα του Σαββάτου την είσοδο του Gagarin και με λίγους μόνο θεατές να είναι ήδη εκεί, τίποτα δεν προμήνυε τί θα ακολουθούσε και τί θα ζούσαμε στην συνέχεια. Μόνο ο frontman των Kingdragon μάλλον, ήταν σίγουρος και επιπλέον προφητικός.

Γενικότερα, οι δύο εκπρόσωποι της εγχώριας παραγωγής στάθηκαν αντάξιοι της περιστάσεως και απεκόμισαν την ενθουσιώδη υποδοχή αλλά και το ιδιαίτερα θερμό χειροκρότημα του κοινού, που φυσικά αγωνιούσε για τη συνάντηση με τους Thunder.

Ακριβώς στις 8, έκαναν την εμφάνισή τους λοιπόν οι Kingdragon, με απρόοπτο της τελευταίας στιγμής και αλλαγή του μπασίστα τους, αλλά έτοιμοι και ορεξάτοι για ένα δυνατό show. Στο Gagarin άρχιζε να πυκνώνει ο κόσμος και η μπάντα ήταν το ιδανικό καλωσόρισμα.

Παίζοντας πάνω από το ήμισυ του “Hide the Sun”, στα περίπου 50 λεπτά που βρέθηκαν στη σκηνή, ενθουσίαζαν όλο και περισσότερο το κοινό με το πέρασμα της ώρας, δικαιώνοντάς το, για την απόφαση να μην τρενάρουν την άφιξή τους κοντά στην ώρα των headliners.

Δυνατός, καθαρός ήχος, αρκετό πάθος και εξαιρετικά φωνητικά, συνέθεσαν ένα μεστό show, που αποζημίωσε και πραγματικά ανέβασε θερμοκρασία, ιδίως στα ανώτερα πατώματα που ο εξαερισμός είχε παγοποιήσει λίγο.

Ξεχωριστή η στιγμή, όταν ο Γιώργος Ασπιώτης δεν λησμόνησε, και αφιέρωσε το “Bridges of War”, στην έντονη μνήμη της ημέρας, την επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων. Μία από τις αρκετές που έχουν λάβει χώρα ανά την υφήλιο αλλά και κοντά στα μέρη μας και είναι αξιομνημόνευτο να επιστρέφουν σαν θύμησες και να εκφράζονται, σε μια εποχή που η έκφραση γενικότερα, είναι πιο “ποινικοποιημένη” από ποτέ.

Kingdragon setlist:

1.Last time

2.Hide the sun

3.Burn it down

4.Bridges of war

5.Dreams are broken

6.Victim of love

7.Asian star

8.Man of yesterday

Στις 9 ακριβώς και για μία περίπου ώρα, οι SL Theory γέμισαν κυριολεκτικά και μεταφορικά τη σκηνή. Το πολύ ενδιαφέρον project, με 10 μελή σύνθεση και backing vocals επί 4 (!), παρουσίασε ένα ποικιλόμορφο set, με δαιδαλώδεις σε κάποιο σημείο συνθέσεις και πομπώδη ήχο. Ήταν η σειρά τους να ενθουσιάσουν το κοινό που όλο και γέμιζε το Gagarin.

Μετρώντας ήδη 8 έτη μουσικής διαδρομής με τις νέες προσθήκες να κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον το όλο εγχείρημα που ακούει στο όνομα SLTheory, ικανοποίησαν, σε προφανή από τις αντιδράσεις βαθμό, τους αισθητά περισσότερους πλέον θεατές.

Progressive ήχοι κυριάρχησαν στο setlist της παρέας του Σωτήρη Λαγωνίκα, που όπως έχει δείξει και το παρελθόν τους, η διάθεση για πειραματισμό και ιδιόμορφα εγχειρήματα, έχει θετικό πρόσημο. Το φινάλε των επιλογών τους, στα “Supersonic Rocket Man” και το “Icarus” των Kansas, απογείωσε το κοινό, που ήταν πια έτοιμο για τους Thunder.

SLTheory Setlist:

1.Saintz & Sinnerz

2.Counting My Pieces

3.Run Into The Night

4.See

5. Ghostly Train

6.Afterlife

7.On My Way

8.Song About Nothing

9.Now

10.Supersonic Rocket Man

11.Icarus

Το απαραίτητο κενό διάστημα που έπρεπε να μεσολαβήσει για την προετοιμασία της σκηνής των Thunder, δεν κρύωσε και πολύ το κοινό, που ήταν σε επιφυλακή για την ακροτελεύτια και σημαντικότερη άφιξη ενόψει.

Ήταν λίγο μετά τις 10 και μισή, που οι πρώτες νότες του μνημειακού Thunderstruck, άρχισαν να ηχούν. Η σπίθα είχε φανεί και ένα βραδύκαυστο φυτίλι, γέμιζε προσμονή για το τί θα επακολουθούσε. Η αδρεναλίνη ενός κοινού που, εκ του αποτελέσματος στο τέλος της βραδιάς, προσωπικά με εντυπωσίασε, είχε φτάσει σε δυσθεώρητα μεγέθη. Και η έκρηξη ήταν θέμα χρόνου.

Η παρέα των Danny Bowes και Luke Morley, φαινόταν λες και περίμενε από το 1989 που ξεκινούσαν, αυτή τη στιγμή ή εναλλακτικά, έδειχνε να ήξερε ότι δεν θα έπρεπε να έχουν περάσει 30 περίπου χρόνια για να την ζήσουν. Μπήκαν στη σκηνή φουριόζοι και με τρομερή όρεξη και η απουσία του Ben Matthews και η αντικατάστασή του με τον Dean Howard, δε φάνηκε να τους πτοεί.

Τα “Wonder Days” και “The Enemy Inside” , κατέλαβαν το Gagarin και οι θαμώνες του ήδη παραληρούσαν. Οι ίδιοι φαινόταν ότι πραγματικά το διασκέδαζαν, ενώ ο frontman ανέπτυξε ταχύτατα, μια εξαιρετική χημεία με το ακροατήριό του.

Ακολουθούν τα “River Of Pain” και “Resurrection Day”, πριν επέλθει μία ακόμη απογείωση την ώρα του “Low Life In High Places”.

Τα ακόλουθα “Backstreet Symphony”, “Higher Ground” και “The Thing I Want”, δεν άφησαν κανέναν ασυγκίνητο, ετοιμάζοντάς τους για το τελικό παραλήρημα με την τετράδα “The Devil Made Me Do It”, “Serpentine”, “Love Walked In” και “I Love You More Than R&R”.

Ο Γιώργος Ασπιώτης ήταν προφητικός, όπως προανέφερα. Απλά ισοπέδωσαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Ο Bowes παρέσυρε μαεστρικά το κοινό στο ρυθμό του, και τους έκανε να δοκιμάσουν πολλές φορές τα φωνητικά τους όρια, σε ένα ειλικρινές και μαγευτικό “συνοδοιπορικό”.

Η ώρα του encore είχε, δυστυχώς, πολύ γρήγορα φτάσει και με τα “Stand Up” και “ Dirty Love”, μας αποχαιρέτησαν με μία ιστορία αγάπης και απιστίας. Θα εκπλαγώ ιδιαίτερα, εάν βρισκόταν ένας από τους παρευρισκόμενους, σε μία ιδεατή δημοσκόπηση, που κατά την έξοδό του το Σάββατο βράδυ από το Gagarin δεν είχε στο μυαλό του το Long Live R ‘n’ R, χειρουργικά εκμαιευμένο από μια σημαντική μπάντα.

Οι σοφότεροι προγονοί μας, λέγανε “Ου γαρ έρχεται μόνο”! Πόσο δίκιο είχαν. Φέρνει μαζί μία εμπειρία και μία ικανότητα, που παρά τα αρνητικά που προηγούνται, τονίζουν την αξία και τη σημαντικότητα του ταξιδιού και οδηγούν σε μια μαγεία ανέγγιχτη και άπιαστη, χωρίς τη μεσολάβηση της διαδρομής. Οι Thunder κυριολεκτικά καθήλωσαν, σε μία εμφάνιση που αν είχα τα στοιχεία εκ των υστέρων, θα είχα μετανιώσει αν την έχανα. Με έκανε δε να ευχηθώ να είχα κι εγώ, λίγη περισσότερη προγονική σοφία, να μου εξασφάλιζε λίγα περισσότερα “πακετάκια”, ώστε να δύναμαι να πεταχτώ μέχρι το Donington, για την επόμενη μαγική στιγμή τους.