Αυτή η αίσθηση που νιώθεις όταν σε παίρνει τηλέφωνο κάποιος παλιόφιλος μετά από χρόνια και οι στιγμές που έχετε περάσει περνούν σαν ταινία από μπροστά σου, συμβαίνει και στην μουσική!
Όταν έχεις χρόνια να ακούσεις υλικό από κάποια αγαπημένη μπάντα και τσουπ σκάει μπροστά σου το νέο της album.
Στην προκειμένη περίπτωση, τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα πάρουν οι Godsmack που τέσσερα χρόνια μετά το “1000hp” (2014) επιστρέφουν στα γνωστά τους λημέρια. Οι Αμερικανοί ανέκαθεν ήταν μια μπάντα που ήξερε τι ήθελε να παίζει και δεν παρέκκλινε από το σχέδιο της. Μπορεί κάποιοι να τους θεωρούν τετριμμένους και βαρετούς, αλλά η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν κυκλοφόρησαν κάποιο σκουπίδι που θα τους βάλει σε κατηγορία “αρπαχτής” και το ότι έμειναν ζωντανοί όλα αυτά τα χρόνια, δείχνει πως δεν ήταν κάποιο πυροτέχνημα δισκογραφικής εταιρίας.
Στα τέλη του ‘90 και τις αρχές του ‘00, τότε που θέριευε η εναλλακτική metal σκηνή, οι Godsmack ήταν εκ των ηγετών της και με συμμετοχές σε soundtracks και μεγάλα festivals, εδραιώθηκαν στην μνήμη του μεταλικού κόσμου. Είναι βέβαια τυχεροί που έχουν στις τάξεις τους έναν πολύ ταλαντούχο τραγουδιστή, τον Sully Erna, τον οποίο αναγνωρίζει κανείς με τις πρώτες κιόλας λέξεις του.
Κι όμως μετά από τόσα χρόνια καριέρας, φαίνεται έστω και αποσπασματικά να προσπαθούν να πιάσουν λίγο τον σφυγμό του mainstream και να απαλύνουν ελάχιστα τον ήχο τους, πάντα με την βοήθεια της φωνής του Erna που και με το solo album του είχε δείξει πως μπορεί και χωρίς να ουρλιάζει. Έτσι, το “When Legends Rise” στο ξεκίνημα του με το ομώνυμο τραγούδι και τα “Bulletproof”, “Unforgettable”, μοιάζει σαν αερόστατο που ξεφορτώνεται σακιά άμμου, για να ξαλαφρώσει το βάρος του και να πάρει ύψος.
Στη συνέχεια, είτε έχεις συνηθίσει την αλλαγή και την μερική παράλειψη της αγριάδας, είτε τα κομμάτια ανεβαίνουν σε heaviness, αλλά καταλήγεις από εκεί που είχες παραξενευτεί/ξενερώσει, να αρχίζεις να γουστάρεις όπως παλιά και ας “φλώρεψαν”.
Το “When Legends Rise” δεν είναι το album που θα σου αλλάξει τη γνώμη για αυτούς, είναι όμως μια απόδειξη πως μπορούν να παίξουν και “αλλιώς”. Το “αλλιώς” δυστυχώς θα τους κάνει να χάσουν πολύ κόσμο από την παλιά φρουρά οπαδών, αλλά σίγουρα θα μοιραστεί κάποιους φίλους των Disturbed.
Η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη και ιδανική για το ύφος που προσπαθούν να υιοθετήσουν, τα κομμάτια σίγουρα πιασάρικα και ραδιοφωνικά ως επί το πλείστον και οι Godsmack είναι πλέον τόσο έμπειροι που μπορούν να σε κατακτήσουν αν τους δώσεις το χρόνο (η πρώτη εντύπωση μπορεί να είναι κακή, αλλά και με τη δεύτερη κιόλας ακρόαση, όλα διορθώνονται).
Αν δεν σου άρεσαν ποτέ, με τιμά που έφτασες ως εδώ, αν είσαι φίλος κάνε υπομονή στο τέλος ο λογαριασμός είναι θετικός. Δώσε την ευκαιρία και πάλι!
Highlights: “Someday”, “Say My Name”, “Bullet Proof”, “Just One Time”
671 
