Δεύτερη full length δουλειά γαι τους Θεσσαλονικείς power metallers Forbidden Seed, τρία χρόνια μετά το “From Sand to Eternity”, ένα αρκετά καλό album αν σε αφήνουν αδιάφορο έννοιες όπως “θυμίζει αυτό ή το άλλο” και το εξετάσεις αυτόνομα.
Τα τρία χρόνια που μεσολάβησαν μάλλον δεν άλλαξαν στο ελάχιστο την λατρεία που θρέφει η μπάντα για το U.S. power metal και ειδικότερα για ένα από τα ονόματα που ανέκαθεν απολάμβανε λατρείας από το ιθαγενές κοινό. Τους Iced Earth, για τους οποίους εις την ημεδαπή έχουν χυθεί τόνοι μελανιού (κατ’ άλλους αδίκως, κατ’ άλλους δικαίως, ανήκω στη δεύτερη τάξη και όχι αποκλειστικά για μουσικούς λόγους). Με τη διαφορά ότι σε σχέση με το debut, στο “The Grand Masquerade”, το πανταχού παρών πνεύμα της παρέας του Jon Schaffer αναμιγνύεται με διάφορα αρώματα του ίδιου στιλιστικού ρεύματος μεν, αλλά με εντελώς διαφορετικά συναισθηματικά προϊόντα δε.
Highlight θα έθετα την κιθαριστική δουλειά σε όλα τα κομμάτια. Με την βοήθεια του ήχου (ως παραγωγή ηχητικά ανήκει τεχνολογικά στη δεκαετία του 80, με δεδομένη τις underground καταβολές των ρυθμικών δομικών riff, αν και συνθετικά το album είναι σίγουρα “γόνος” της επόμενης δεκαετίας). Από εκεί και πέρα τα solo parts όλων των κομματιών ανεξαιρέτως είναι σεμιναριακού επιπέδου. “Ομιλητικά”, καταιγιστικά solos που στιγματίζουν τις καλές συνθέσεις των Forbidden Seed. Υψηλή απόδοση και με “πλάτες” από ένα αψεγάδιαστο δίδυμο που κινείται με άνεση ανάμεσα στα speed (στο μεγαλύτερο ποσοστό του “The Grand Masquerade”) και στα mid-tempo full power χωράφια. Ο Κωνσταντίνος Μάρης, έχει το θετικό ότι διαθέτει μια προσγειωμένη φωνή για το ύφος που διαπραγματεύεται η μπάντα, χωρίς χαζοχαρούμενες υψιφωνίες, είναι πολύ δυνατός και στα ρεφρέν και όταν βαθαίνει προς τα growl χωράφια. Εκφραστικώς παραπέμπει στον Matt Barlow χωρίς να δείχνει κάποια με το στανιό επιτήδευση αλλά κάποιες προπονησούλες στην προφορά δεν θα ήταν περιττές (θα το ξαναπώ, οι αναφορές στην προφορά δεν είναι μομφή ή αρνητισμός. Τι να κάνουμε; Δεν γεννηθήκατε στο Λονδίνο και καλώς ή κακώς, η φυσική γλώσσα του rock / metal είναι η αγγλική). Αξιοπρεπέστατος performer που ταιριάζει στο μουσικό background.
Παρά το πλήθος των κομματιών, οι μέτριες (ή έστω οι αδιάφορες στιγμές) απουσιάζουν μιας και όλα έχουν κάτι ιδιαίτερο να πουν. Καλό intro που δίνει τη σκυτάλη στο ομότιτλο track “The Grand Masquerade” με εξαιρετικό βιρτουοζικό solo (αυτό το θέτω ως δεδομένο σε όλα) και επίσης πολύ καλό επίλογο, πολύ καλό riffing στo εύγλωττα τιτλοφορημένο Nevermore-ικό “Into Nevermore” και στο Lethal-ικό “Of Wrath And Blood”, εξαιρετικό το “Labyrinth of Scars” με την ανατολίτικη / αμανετζίδικη εισαγωγή που ακολουθείται από ένα φοβερό riff, ένα καθαρά Iced Earth-ικό κομμάτι που θα μπορούσε να συγκριθεί συνθετικά με οποιοδήποτε κομμάτι του “The Dark Saga”, όπως θα μπορούσαν ομοίως τα “Dreamspace” (πιασάρικο και με όμορφα κουπλέ), “Stealer of Dreams” και “Night of Changes”, πολύ καλό το instrumental “The Gathering”, το Dream Theater-ικό “Jester of Light” (που μάλλον η πηγή του βρίσκεται στο “The Ytse Jam”) με καταιγιστικό riffing και τα Queensryche-ικά ατμοσφαιρικώς “Heretic” και “The Wanderer”.
Ο μόνος ουσιαστικά τομέας που ίσως να υστερεί (ίσως λέω!) στο “The Grand Masquerade” είναι ο ηχητικός, χωρίς να τίθεται θέμα συνθετικής αλλοίωσης από αυτό το γεγονός. Και δεν λέω ότι είναι κακός. Είναι αρκούντως heavy αλλά τα κομμάτια θα μπορούσαν να ακουστούν λίγο πιο πομπώδη, πιο “power” αν θέλεις. Και επαναλαμβάνω ότι ούτε αυτό αποτελεί μομφή, είναι η προσωπική μου ακουστική αντίληψη έχοντας άγνοια (όπως πάντα) για το attitude που έχει η μπάντα και στο κατά πόσο πέτυχε σ’ αυτό που επιδίωκε, κάτι που αφορά οποιοδήποτε ζήτημα που έγκειται σε τεχνικές παραμέτρους.
Αξιοπρεπέστατο album το “The Grand Masquerade” και σίγουρα εξελικτικό δισκογραφικό βήμα για τους Forbidden Seed, παρά την προσήλωση προς τους φυσικούς Μέντορές τους. Καλοδουλεμένο album που τους φίλους του συγκεκριμένου ρεύματος δεν θα τους απογοητεύσει σε καμία περίπτωση. Όχι κάτι πρωτότυπο ή ασυνήθιστο αλλά στους καιρούς που ζούμε, who gives a fuck για παρθενογενέσεις; Ακούς και τσεκάρεις φίλτατε αναγνώστη / ακροατή.
801