Αν η σύγχρονη εγχώρια ροκ σκηνή άφηνε το “αποτύπωμά” της στο χρόνο για τα τελευτά 10-15 χρόνια της αδιαμφισβήτητης άνθισης της, τότε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της αποτελούν οι Planet of Zeus. Κοντά 2 δεκαετίες στο χώρο, σαρωτικές και αναρίθμητες live εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, μ’ ένα fan base που εξαπλώνεται εν είδει “πανδημίας”, δε νομίζω ότι χρειάζονται παραπάνω συστάσεις. Με αφορμή ενός ακόμα sold out even στο Gagarin στις 12 Μαΐου (δελτίο τύπου), που τους ανάγκασε σε δεύτερη ημέρα την Κυριακή 13 Μαΐου, όπου θα γιορτάσουν τη λήξη του ευρωπαϊκού tour τους αλλά και τα δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ (το “Eleven The Hard Way” – 2008), ο Μπάμπης (τραγουδιστής, κιθαρίστας), μίλησε στο rockway.gr και τον Παναγιώτη Σπυρόπουλο, σε μια παραπάνω από χορταστική συνέντευξη.
-Αρχικά να σας ευχαριστήσουμε για ακόμα μία φορά που τιμάτε το rockway.gr απαντώντας σε ερωτήσεις μας. Θα ήθελα η πρώτη ερώτηση να εμπεριέχει το στοιχείο του “υποθετικού”. Ας πούμε, λοιπόν, ότι την παρούσα συνέντευξη θα τη διάβαζε ένας νέος/νέα rocker που δε σας είχε ακούσει ποτέ και κλίκαρε τυχαία εδώ. Τι θα του λέγατε για τους Planet of Zeus; Ποιοι είναι, τι πρεσβεύουν;
Οι Planet of Zeus είναι μια παρέα πέντε ανθρώπων που από μικρή ηλικία διάλεξαν τη μουσική ως μέσο ψυχοθεραπείας. Διαλέξαμε να υπηρετήσουμε το σκληρό ήχο και το κάνουμε από το 1999-2000 με συνέπεια και σταθερά βήματα. Η σκηνή είναι ο φυσικός μας χώρος. Ζούμε για να παίζουμε συναυλίες και να φτιάχνουμε τραγούδια. Η μπάντα έχει, αν όχι το πιο πωρωμένο κοινό στην Ελλάδα, ένα από τα πιο δυνατά. Επίσης με σιγουριά μπορώ να πω ότι η μπάντα έχει αποδείξει την αξία της, με πράξεις και πάνω στη σκηνή, και όχι με πλάγιους τρόπους.
-Κοντεύετε τα 20 χρόνια παρουσίας στα μουσικά δρώμενα. Ποιες θυσίες θεωρείτε ότι έγιναν από μέρους σας για να ακολουθήσετε και να αναπαράγετε την τέχνη σας; Υπάρχει, δηλαδή, κάποιο βασικό τίμημα από αυτή την αφοσίωση ή το πρόσημο από αυτό που “εισπράττετε” είναι κυρίως θετικό;
Δεν θα μιλήσω για τα χρήματα και το χρόνο. Αυτά είναι δεδομένες θυσίες όταν επιλέγεις να παίξεις εναλλακτική μουσική και ακόμα περισσότερο όταν επιλέγεις να το κάνεις στην Ελλάδα. Μπροστά στην χαρά και την ολοκλήρωση όμως που μπορεί να σου προσφέρει η δημιουργία είναι ασήμαντες. Η μεγαλύτερη θυσία αλλά και ευλογία ταυτόχρονα όταν παίζεις σε μια μπάντα τέτοιας δυναμικής, είναι το να περιστρέφεται όλη σου η ζωή, όλη σου η καθημερινότητα σύμφωνα με τις απαιτήσεις της. Από τη μια είναι δεσμευτικό αλλά από την άλλη σου υπενθυμίζει καθημερινά ότι πρέπει να προσπαθήσεις παραπάνω και να θέτεις νέους στόχους. Δεν μένεις ποτέ στάσιμος και συνεχώς δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου και ως ανταμοιβή λαμβάνεις τόση πολλή αγάπη από τον κόσμο. Οπότε μόνο θετικό μπορεί να είναι το πρόσημο.
-Από την Ιταλία στο Ηνωμένο Βασίλειο, από την Γερμανία στη Ρουμανία και μετά στον τόπο του εγκλήματος, την Ελλάδα και το γαϊτανάκι να συνεχίζεται. Είστε μια live μπάντα, όπως έχετε δηλώσει. Ποια στιγμή θα σας μείνει ανεξίτηλη από την τελευταία σας περιοδεία και θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Είμαστε ακόμα στο δρόμο οπότε η συλλογή εμπειριών δεν έχει τελειώσει για αυτό το tour. Μέχρι τώρα η πιο δυνατή στιγμή για μας ήταν η εμφάνιση μας στη μεγάλη σκηνή του Desertfest του Λονδίνου μπροστά σε περίπου 1000 άτομα, κάτι που δεν είναι παράσημο μόνο για εμάς και την ομάδα μας αλλά για όλη την Ελληνική, ανεξάρτητη, εναλλακτική σκηνή.
-Επειδή τα social media είναι μέρος της πραγματικότητας μας πλέον, θα θέλατε να μοιραστείτε κάποιο περίεργο (άβολο ή χιουμοριστικό) σχόλιο ή μήνυμα που δεχτήκατε;
Το πιο αστείο που έχουμε διαβάσει σε σχόλιο κάτω από βίντεο μας στο youtube είναι το “σκέτη Aεκάρα είναι τα riffs σας”. Κάποιος φαίνεται να βάρεσε σοβαρό ντέρτι με τη μουσική μας. Ακόμα πιο αστεία θεωρώ τα σχόλια μετά την κυκλοφορία του τελευταίου άλμπουμ που κάναν λόγο για στροφή της μπάντας για τα λεφτά… στην Ελλάδα… για αυτόν το δίσκο… αρκετά διασκεδαστικό. Το πιο βαρύ όμως είναι η αναφορά του Neil Fallon για μας, στα live αλλά και σε συνεντεύξεις του, ως μια απöo τις καλύτερες live μπάντες που έχει παίξει μαζί τους. Τρομερό ήταν και το “too heavy to follow, too hard to compete” που μου είπε ο John Garcia τη στιγμή που κατεβαίναμε από τη σκηνή του Gagarin όταν ανοίγαμε για τους Hermano πριν δέκα χρόνια.
-Τους επικριτές πως τους αντιμετωπίζετε; Μπαίνετε στη διαδικασία να εμπλακείτε σε αντιπαράθεση με “κακόβουλα” σχόλια και κριτικές;
Ξέρουμε πολύ καλά τι κάνουμε, γιατί το κάνουμε και ποιοι είμαστε. Τέτοιου είδους σχόλια μας απασχολούν μόνο τη στιγμή που τα διαβάζουμε ή τα μαθαίνουμε με κάποιο τρόπο. Τίποτα δε μπορεί να αγγίξει τους Planet of Zeus πραγματικά. Δεν το λέω υπεροπτικά. Είναι η απόλυτη αλήθεια. Σε σχόλια δεν απαντάμε ποτέ εκτός αν πρόκειται για κάτι πραγματικά επικίνδυνο, όχι για να δικάσουμε αλλά για να ορίσουμε την αληθινή μας θέση και να υπερασπιστούμε την ακεραιότητα μας σαν άτομα. Κατά τα άλλα μπορώ να καταλάβω την ανάγκη κάποιου να γράψει τη μαλακία του, ενώ έχει ανοιχτά άλλα 4 tabs με τσόντες. Γενικά είμαστε υπέρ της εκτόνωσης, αρκεί να μην περιλαμβάνει βία.
-Φαντάζει ίσως κοινότυπο να μιλάμε για την άνθιση της ελληνικής rock-metal σκηνής σ’ όλες της εκφάνσεις, όμως είναι μια πραγματικότητα (κι οφείλουμε να την επισημαίνουμε) και θα θέλαμε να μας σχολιάσετε, πως στα χρόνια της έντονης κοινωνικής ύφεσης που βιώνουμε “ξεπετάγονται” σαν τα μανιτάρια αξιολογότατες ελληνικές, αλλά και κυπριακές μπάντες;
Η άνθιση της σκηνής είναι δεδομένη και όποιος γυρνάει τη πλάτη του σε αυτό ή το πολεμάει δυστυχώς ή ευτυχώς θα προσπεραστεί και θα απομονωθεί. Οι νέοι μουσικοί έχουν πλέον ζωντανά παραδείγματα μπαντών που τα έχουν καταφέρει και έξω και μπορούν πιο εύκολα να τολμήσουν το κάτι παραπάνω. Επίσης η ανεργία δημιουργεί το συναίσθημα του “τί είχαμε, τί χάσαμε”. Τέλος οι δυσκολίες αποτελούν διαχρονικά πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης και έναν λόγο παραπάνω για εκτόνωση.
-Το γεγονός ότι είστε σημείο αναφοράς για πολλά σχήματα (όχι μόνο της εγχώριας σκηνής), σας βαραίνει με κάποια ευθύνη ή συνεχίζετε απερίσπαστοι να κάνετε αυτό που ξέρετε καλά;
Το να αποτελείς επιρροή για κάποιο μουσικό είναι εξαιρετικά κολακευτικό. Βλέπω στο net βιογραφικά από μπάντες, εντός και εκτός των συνόρων, που χρησιμοποιούν το όνομα μας ως αναφορά περιγραφής της μουσικής τους. Γεμίζω χαρά γιατί πρακτικά βλέπω ότι το όποιο έργο έχουμε αφήσει πίσω μας, έχει επηρεάσει κάποιους ανθρώπους στο πως βλέπουν τη μουσική οι ίδιοι. Προφανώς εκείνη τη στιγμή νιώθεις την ευθύνη αλλά αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να το αφήσεις να σε προσπεράσει. Πρέπει να παραμείνεις αυθόρμητος στο πως δημιουργείς μουσική και όχι να γράψεις επιτηδευμένα. Η δημιουργία είναι πρόκληση και όχι εργολαβία. Το πράγμα λειτουργεί σωστά μόνο όταν είσαι πηγαίος και ειλικρινής.
-10 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας και ομολογώ ότι όχι μόνο δεν έχω χορτάσει το “Loyal to the Pack”, αλλά ακόμα και το “Vigilante” μου φαίνεται ακόμα φρέσκο και “καινούργιο”. Πείτε μου ότι πέρα από το live στο Gagarin που θα ηχογραφηθεί (θα επανέλθω μετά), έχετε κάποια επόμενη studio δουλειά στα σκαριά;
Μου συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Δε μπορώ να βαρεθώ αυτά τα άλμπουμ με τίποτα, όμως εγώ δεν είμαι αντικειμενικός κριτής. Καινούριες ιδέες υπάρχουν συνεχώς. Ακόμα και ακριβώς μετά την ηχογράφηση κάποιου άλμπουμ μπορεί να υπάρξει μια νέα ιδέα. Συνεχώς δοκιμάζουμε νέα πράγματα και αυτοσχεδιάζουμε στο studio μας. Άλλα κρατιούνται, άλλα πετιούνται, άλλα μεταλλάσσονται και άλλα μπαίνουν στο αρχείο για να ξαναβγούν στην επιφάνεια μετά από καιρό.
-Είστε μια μπάντα που ζωογόνο στοιχείο της είναι οι live εμφανίσεις. Όπως προείπαμε το live στο Gagarin πρόκειται να ηχογραφηθεί ζωντανά για τις ανάγκες του πρώτου σας live album το Σάββατο στις 12 Μαΐου (δελτίο τύπου). Πώς νιώθετε για αυτή τη στιγμή; Πιστεύετε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για κάτι τέτοιο;
Είμαστε ακραία ενθουσιασμένοι! Είναι αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα στις ζωές μας και χαιρόμαστε που αυτό θα αποτυπωθεί σε μια επίσημη κυκλοφορία της μπάντας. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου μας οπότε είναι η κατάλληλη στιγμή με αυτή τη γιορτή θα κλείσει ένας κύκλος για τους Planet of Zeus και θα ανοίξει ένας καινούριος ανεξερεύνητος ακόμα. Δεν ξέρω αν θα πέσω μέσα αλλά πιστεύω ότι αυτή η κυκλοφορία θα κινητοποιήσει και άλλες μπάντες για μια τέτοια ηχογράφηση, κάτι που μόνο καλό μπορεί να είναι μιας και στρέφει τα φώτα και τα βλέμματα προς τα δικά μας χωράφια.
-Τελευταία φορά που σας είδα ήταν το Δεκέμβρη του 2016, έπειτα πάλι από μια μακρά συναυλιακή πορεία στο εξωτερικό, στο Gagarin και πάλι, ομολογώ ότι καταευχαριστήθηκα όλο το live. Τι σας συνδέει με αυτό τον ιστορικό πλέον χώρο;
Το Gagarin ήταν ο πρώτος μεγάλος χώρος που κάναμε sold out και το ξανακάναμε άλλες 2-3 φορές από τότε. Παρ’ ότι έχουμε κάνει sold out και σε μεγαλύτερους χώρους αυτή η πρώτη φορά έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Η μπάντα ήταν σε ανοδική πορεία, αλλά δεν τολμούσαμε να σκεφτούμε το τι έγινε εκείνο το βράδυ. Μεγάλη σελίδα για τους Planet, αλλά και την ελληνική σκηνή αφού σηματοδότησε την εκκίνηση, κατά την προσωπική μου άποψη, της έκρηξης, της σκηνής. Επιπλέον είναι από τους χώρους που έχουν mojo. Το μέρος “μυρίζει” rock και παρόλο που είναι 1200αρι μαγαζί βγάζει με κάποιον τρόπο την ενέργεια που έχουν μικρότεροι χώροι. Έχει φιλοξενήσει τόσες μεγάλες προσωπικότητες που έχουν ποτίσει αυτό το πατάρι που είναι πλέον ιστορικό μαγαζί. Ο τεράστιος Roky Erickson έχει παίξει εκεί! Μας φτιάχνει τη διάθεση να παίζουμε εκεί.
-Σας ευχαριστούμε για το χρόνο σας, αναμένουμε να σας δούμε και να χτυπηθούμε σε κάποιο live από κοντά. Το κλείσιμο δικό σας, μ’ ένα λόγο αφιερωμένο στους fans και φίλους.
Εμείς ευχαριστούμε πολύ. Ειλικρινά ήταν μια από τις πιο όμορφες συνεντεύξεις που έχω απαντήσει. Θα θέλαμε να πούμε ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά που ακολουθούν τη μπάντα όλα αυτά τα χρόνια για τη δύναμη και το κουράγιο που μας δίνουν. Για τέλος θα πω σε όσους θα έρθουν σε live μας, ότι θα μείνουμε πιστοί στον όρκο που έχουμε δώσει για τίμιες και γεμάτες ιδρώτα εμφανίσεις. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για αυτό τον κόσμο που μας ακολουθεί πιστά.
654 
