Επιστροφή των Σουηδών hard rockers, 4 χρόνια μετά το “Storm of Blades”. Από καινούριο ορμητήριο (Steamhammer) μια και το προηγούμενο εγχείρημά τους, είχε γίνει από τα λημέρια της Nuclear Blast.
Καβάλα στο κλασικό τους Volvo B63508 (“Bullet Bus”), που τους έχει συντροφεύσει σε άπειρες μουσικές διαδρομές, κερδίζοντας δικαιωματικά και μια θέση στο εξώφυλλο του “Dust to Gold ”.
Το νέο αυτό album, γράφτηκε με γνώμονα ακριβώς αυτή την ατμόσφαιρα αλλά και θεματολογία. Από ένα group που θα ταίριαζε ιδανικά να ζεστάνει το κοινό τις επικείμενες βραδιές του Ιούλη, πριν από τα ιερά τέρατα Priest, Saxon και Accept, για τους δικούς τους, τους δικούς μας λόγους και το αρκετά ταιριαστό υλικό που μας φέρνουν στο καινούριο τους πόνημα.
Το “Dust to Gold”, πήρε στους Bullet περισσότερο χρόνο για τη δημιουργία του και την παραγωγή σε σχέση με τα προηγούμενα. Τους πήγε όμως, σαν παραγωγή, σαν ήχος, σαν συνθέσεις, τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά (Ίσως εδώ, έχει επηρεάσει και η αλλαγή “ορμητηρίου”). Στόχος τους αρχικός, ήταν ένα album χωρίς fillers.
Ακούγοντάς το ξανά και ξανά, γράφοντας αυτές τις αράδες, εκτιμώ ότι σε μεγάλο βαθμό το πετύχανε. Ομολογουμένως, το συνολικό αποτέλεσμα προσεγγίζει το στόχο.
Κάποιες συνθέσεις σε πιο γρήγορο tempo, οι περισσότερες σε πιο αργό και heavy. Τα “Ain’ t Enough” και “One More Round” , αγγίζουν την τελειότητα (που έλεγε και μια ψυχή). Το δεύτερο, μαζί με το “Speed And Attack”, το “Hollow Grounds” και το “Screams In The Night”, αποτελούν και τα πιο speedy του album. Τα “Rogue Soldier” και “Fuel The Fire” είναι επίσης ξεχωριστά, ενώ και τα υπόλοιπα κομμάτια δε συμπληρώνουν απλά το χρόνο διάρκειας και κάθε άλλο παρά θα χαρακτήριζες κάποιο από αυτά ως αδιάφορο. Τέλος, τα “The Prophecy” και “Dust To Gold”, φέρνουν θύμησες στο μυαλό, από γνώριμους κλασσικούς ήχους.
Το “Dust to Gold”, είναι ίσως η πιο μεστή και ώριμη προσπάθεια του group, σημαδεύοντας ξεκάθαρα σε ένα μεγαλύτερο “κομμάτι απήχησης”, που “φωνάζουν” ότι δικαιούνται. Η όλη ατμόσφαιρα του album και το οριακά (σε σημεία) cult, οπτικοακουστικό υλικό που έχουν δημοσιοποιήσει , κατά τη γνώμη του γράφοντα, εκπέμπει ένα ελκυστικό ρομαντισμό και, καλώς εννοούμενο, ερασιτεχνισμό και αγνότητα, στη σκιά των ήχου/-ων, που αποτελεί/-ούν ότι καλύτερο έχει αναδείξει η παγκόσμια μουσική παραγωγή.
662 
