Η έναρξη της δεύτερης μέρας του φεστιβάλ έγινε ακριβώς στις 19:30, καθώς η Κυριακή είναι μια δύσκολη μέρα, τα έξι γκρουπ που θα εμφανίζονταν συναρμολογούσαν μια μεγάλη χρονικά διαδρομή, και με δεδομένο το εργάσιμο της επόμενης μέρας, κάθε λεπτό ήταν πολύτιμο.
Το πενταμελές νεανικό σχήμα των Treason, ένα πολύ φρέσκο όνομα στη σκηνή της πόλης, έδωσε το βάπτισμα του πυρός για το μουσικό ταξίδι της δεύτερης μέρας. Μόνο ελπίδα και ευχαρίστηση μπορεί να φέρνει η εικόνα νεαρών παιδιών που ξεκινούν με ενθουσιασμό τη δική τους διαδρομή, τόσο στη δημιουργία της μουσικής τους, όσο και στην παρουσία στη σκηνή. Ένα πενταμελές σχήμα (δύο κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, φωνή), σε ένα είδος μελωδικού power metal που είχε και έντονα οπερετικά στοιχεία, ουσιαστικά χαρακτηριζόταν κυρίως από τα φωνητικά της frontwoman. Με ευδιάκριτο ήχο, και την χαρακτηριστική αυτοπεποίθηση της τραγουδίστριας, έδωσαν υποσχέσεις και περιμένουμε να ακούσουμε σύντομα από αυτούς.
Treason setlist:
Regret
This means war
Born in winter
Tisis
Murderess
Άλλο ένα όνομα που βρίσκεται στην αφετηρία της διαδρομής του, διαδέχτηκε τους Treason, και αυτό ήταν οι Αθηναίοι Nochnoy Dozor, οι οποίοι, υποθέτω πως εμπνεύστηκαν το ιδιαίτερο όνομά τους από το υπερφυσικό, ομότιτλο θρίλερ του Timur Bekmambetov. Στην περίπτωση αυτή, το γκρουπ αποτελείται από έμπειρους μουσικούς, με τον Manos G. των Universe 217 στην κιθάρα. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα γυναικεία φωνητικά τόσο της κύριας τραγουδίστριας, Λίνας, όσο και της Ρεβέκκας που έπαιζε και synths, δημιουργούν μια αμυδρή εντύπωση συγγένειας, όμως η μουσική τους είναι πιο στρογγυλεμένη, με διαφορετικούς, και πολύ ενδιαφέροντες ρυθμούς, χωρίς την έντονη doom βάση των U 217. Τα τραγούδια τους ήταν εξαιρετικά, με αρκετά στοιχεία από ιδιώματα, φιλικά αλλά και πειραματικά ηχοχρώματα, άμεσα και με όμορφη ροή, παρά το πρόβλημα με τον ήχο που τους διέκοψε για λίγα λεπτά. Συναισθηματικές και πολύ ώριμες ήταν και οι ερμηνείες των κοριτσιών. Περιμένουμε πολλά.
Nochnoy Dozor setlist:
Ben Hur
Virus
Closer
No sides
Mr Liar
Black hand
Το τρίο των Hypnotic Nausea πήρε τη θέση του στη σκηνή και μας πέρασε σε διαφορετικά ηχοτοπία. Οι post, heavy, experimental, stoner rockers ξεκίνησαν με ένα τραγούδι του “Hypnosis”, βάζοντας τους θεατές αλλά και τους εαυτούς τους στο κατάλληλο mood, που τους απορρόφησε απόλυτα σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης. Αμέσως μετά, με θάρρος αλλά και αυτοπεποίθηση, παρουσίασαν τρία νέα τραγούδια τους από το επόμενο άλμπουμ τους, συνεχίζοντας απόλυτα πετυχημένα το ιδιαίτερο μουσικό ταξίδι και αφήνοντας το ξεχωριστό τους στίγμα στη νύχτα. Οι φυσικοί ήχοι των οργάνων αλλά και τα καλοβαλμένα samples συμπλήρωναν ένα εσωτερικό, μουσικό ταξίδι. Έκλεισαν απόλυτα ταιριαστά, όπως ξεκίνησαν, με ένα ακόμα τραγούδι από το “Hypnosis” και δίκαια κέρδισαν πολλά χειροκροτήματα.
Hypnotic Nausea setlist:
Rapid eye movement
Dogma
Outside
The priest
Sensory integration
Η τελευταία μπάντα της πόλης που εμφανίστηκε στο διήμερο φεστιβάλ, πήρε τη θέση της στη σκηνή. Οι heavy doomsters Black Juju είχαν νέο πρόσωπο στα τύμπανα, τον Φώτη Κανίστρα, τον πρώην ντράμερ των Sarissa. Ακόμα και γι’ αυτούς που δεν τους είχαν ακούσει ως τότε, ανοίγοντας με την εξαιρετική απόδοσή τους στο κλασικό “Who Αre Υou” των Black Sabbath, έδωσαν το στίγμα τους με απόλυτο τρόπο. Με βάση τις δύο κυκλοφορίες τους ως τώρα, το LP “Letters From My Brother Cain” και το ΕΡ “I Prophesy Disaster”, παρουσίασαν ένα σετ άμεσου metal με αυτή την παραδοσιακή βάση που μπορεί να χωρέσει στην προσωπική τους σφραγίδα τις αντανακλάσεις των δύο πρώτων περιόδων των Sabbath, και το αγέραστο metal των Trouble. Με φανερή σιγουριά, διάθεση και ενέργεια, οι Juju σύρθηκαν και ξανασηκώθηκαν από σκοτεινά τραγούδια σε πιο ρυθμικούς, επιτακτικούς τόνους και δεν άφησαν κανέναν με παράπονο.
Black Juju setlist:
Who are you
In vain
My Sabbath vain
I need your soul
The raven
I prophesy disaster
J.O.V.
Black mamba
Black widow
Blame it on gods
Το ειδικό βάρος και η ιδιαιτερότητα των εμφανίσεων των U 217 είναι γνωστά σε όσους έχουν έστω και επιδερμική σχέση με τον χώρο. Το μυστήριο είναι πως, αν και είσαι προετοιμασμένος από τις προηγούμενες φορές, πάλι θα σε ρουφήξει αυτή η απόκοσμη τρύπα. Η ίδια τύχη μας περίμενε ξανά λοιπόν μπροστά σε μια νέα κατανυκτική εμφάνιση, από αυτές που σε κρατούν αιχμάλωτο σε περίεργα εκφραστικά επίπεδα, εκεί όπου τα τραγούδια σχεδόν χάνουν την όποια αυτονομία τους και γίνονται υπηρέτες αυτής της σκοτεινής αποπλάνησης σε δύσβατα doom, post ambient μέρη. Η φωνή της Τάνιας ήταν …ακριβώς η φωνή της Τάνιας! Μοναδική ένσταση πως όλοι θέλαμε περισσότερο.
Universe 217 setlist:
Rest here
Intentions
Mouth
Counting hours
Never
Furious
Undone
Το δυσκολότερο “crash test” απέμεινε για τους Need, που εκτός από την κόπωση του κοινού μετά από πέντε γκρουπ, είχαν να αντιμετωπίσουν την εργάσιμη Δευτέρα που ήδη διένυε τα πρώτα της λεπτά. Το σημαντικό είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου παρέμεινε στο Stage, τιμώντας ένα γκρουπ που έκανε και αυτό τη δική του υπέρβαση, κόντρα στην ελληνική πραγματικότητα. Οι πέντε μουσικοί ζωντάνεψαν με πάθος αλλά και εκτελεστική πληρότητα, μερικές από τις πιο απαιτητικές συνθέσεις τους. Οι μεταβάσεις στις διαθέσεις και τις εκφράσεις μεταδόθηκαν ευδιάκριτα και εύστοχα στο χώρο, και όλοι τους με αιχμή του δόρατος τις συγκινητικές ερμηνείες του Γιάννη, μας τράβηξαν εύκολα από το προχωρημένο της ώρας και την κούραση. Συνολικό, ειλικρινές και απόλυτα δίκαιο το ζεστό χειροκρότημα στο φινάλε.
Need setlist:
Rememory
Alltribe
Mother madness
Tilikum
Hegaiamas
Συνολικά, και η δεύτερη μέρα αγκαλιάστηκε από τον κόσμο, που έμεινε, στο μεγαλύτερο μέρος του, ως το τέλος, τιμώντας και επιβραβεύοντας τις εξαιρετικές εμφανίσεις των συγκροτημάτων. Ο ήχος ήταν και πάλι πολύ καλός, και σε διαστήματα εξαιρετικός. Η μεγάλη μερίδα συγχαρητηρίων πάει στη διοργάνωση. Κάθε γεγονός που δίνει βήμα στην εγχώρια σκηνή αξίζει να στηρίζεται. Να αναγνωρίζεις πως κάποιοι αγωνίζονται στη χώρα σου σε αντίξοες συνθήκες να εκφραστούν και να δημιουργήσουν, δεν είναι ελεημοσύνη. Είναι η πραγματικότητα.
Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής
618 
