M3ΜΦ1Σ, Jaw Bones, Under The Sun (28/4/18) An Club

Οι φήμες που κυκλοφορούν πως κοιμήθηκα στον γνωστό συναυλιακό χώρο των Εξαρχείων διαψεύδονται κατηγορηματικά.

Λιγότερο από 24 ώρες από όταν άφησα πίσω μου το An Club, επέστρεψα και πάλι στο ίδιο σημείο για να δω τρεις ακόμα μπάντες του ευρύτερου rock ήχου με μια ιδιαιτερότητα αυτή τη φορά. Οι άνθρωποι ήταν μουσαφίρηδες από τη Θεσσαλονίκη και έπρεπε να δώσουμε το παρόν όσοι περισσότεροι μπορούμε (μπορούμε και καλύτερα, αδέρφια), ανταποδίδοντας την στήριξη που δίνουν και εκείνοι όταν Αθηναϊκα συγκροτήματα ανεβαίνουν προς Λευκό Πύργο.

Δεν άργησε να ξεκινήσει το έργο και οι Under The Sun έπαιξαν τις πρώτες τους νότες περίπου 15 λεπτά πριν τις 22:00. Doomατο heavy rock, υμνεί τέρατα σαν τους Black Sabbath, Saint Vitus και Trouble, με καλή σκηνική παρουσία και όρεξη να παίξουν μουσική ώσπου να σβήσει ο ήλιος. Μην έχοντας ακούσει ούτε τραγούδι τους πριν το live, τους συμπάθησα αρκετά και θα προσπαθήσω να τους έχω υπό το μικροσκόπιο μου και να ακολουθώ τα βήματα τους. Το κουιντέτο από τη Μακεδονία κυκλοφόρησε το παρθενικό του ΕΡ τον περασμένο Ιανουάριο και το παρουσιάζει όπου βρει ευκαιρία. Έκαναν μια εισαγωγή με το αθηναϊκό κοινό, το οποίο ομολογουμένως δεν είχε σπεύσει να γεμίσει τον χώρο. Αυτό δεν πτόησε καθόλου τους Under The Sun που μετά από 40 λεπτά έκλεισαν το set τους με το ομώνυμο τους κομμάτι.

Δεύτερο σχήμα επί σκηνής, οι Jaw Bones. Πρόσφατα άκουσα το ντεμπούτο τους “Wrongs on a Right Turn” και είχα την περιέργεια να τους δω ζωντανά. Η περιέργεια μου αποζημιώθηκε πλήρως με τους Jaw Bones να τα σπάνε και να δίνουν την εντύπωση πως ζωντανά ακούγονται πολύ καλύτεροι. Ο μπροστάρης τους Cobas τιτάνιος και ψαρωτικός έδινε παλμό και δημιουργούσε ένταση πάνω στη σκηνή με τους υπόλοιπους να τον ακολουθούν. Όντας ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ grunge και heavy rock/stoner, οι Jaw Bones απέδειξαν πως αξίζουν προσοχής και στήριξης. Ξέρω πως το Αθήνα-Θεσσαλονίκη δεν είναι ένα απλό ταξίδι για ένα συγκρότημα, αλλά ελπίζω να τους ξαναδούμε σύντομα στην πρωτεύουσα.

Οι headliners της βραδιάς, Μ3ΜΦ1Σ δυστυχώς όμως, δεν είχα τόσο εύκολο έργο, όσο οι προηγούμενοι. Όπως μας εξήγησε και ο τραγουδιστής τους Άλκης Κεχαγιάς, το in-ear monitor σύστημα που είχαν προετοιμάσει για να τους συντροφεύσει στη συναυλία, δεν λειτούργησε ως θα έπρεπε και χωρίς να έχουν άλλη λύση προσπάθησαν να βρουν από την αρχή τον ήχο τους στη σκηνή, πράγμα το οποίο αποδείχθηκε καταστροφικό. Μην μπορώντας να ακούει όσο καλά θα ήθελε, φαινόταν αρκετά εκνευρισμένος και απογοητευμένος, ευτυχώς όμως όσοι ήμασταν εκεί χειροκροτώντας του δώσαμε έξτρα δύναμη για να κάνει υπομονή. Πρώτη έκλαμψη ηχητικής καλυτέρευσης ήταν το “Ελένη” και από κει και πέρα τα πράγματα μπήκαν σε θετικό πρόσημο. Βέβαια, μακριά από το επιθυμητό, αφού όταν ο Άλκης κατέβαζε την ένταση της φωνής του, χάνονταν μέσα στα υπόλοιπα όργανα και έτσι δεν ακουγόταν ούτε πάνω (από τις γκριμάτσες του το καταλάβαινε κανείς), ούτε κάτω.

Στα δυνατά τους κομμάτια όμως, όλα ήταν υπέροχα και το κοινό συνόδευε εύκολα τα κομμάτια (αυτό είναι το καλό με τον ελληνικό στίχο), με τον νέο τους δίσκο “Ο Ιχνηλάτης που κυνηγούσε τον Θάνατο” να έχει την τιμητική του όπως είναι φυσικό. “Μόνο για μένα”, “Ρουβικών”, “1312”, “Στην Κόλαση Εδώ” και άλλα παλαιότερα κομμάτια τους έδειξαν πως οι άνθρωποι έχουν πολλά να προσφέρουν στη μουσική, αλλά η μέρα αυτή ήταν κάπως καταραμένη. Αν αναλογιστεί κανείς το πόσο είχαν δουλέψει για να κάνουν αυτό το live και πόσο ήθελαν να κατέβουν στην Αθήνα, θα καταλάβει πόσο άσχημα θα ένιωθε και αυτός στη θέση τους. Μπορεί να μην ήταν αυτό που θα περιμέναμε όλοι μας, αλλά δεν τα παρατάμε και θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε. Χρωστάτε, παιδιά και στο Street Mode θα περιμένω να μου δώσετε και τόκο!