…και αισίως φτάνουμε στον 14ο δίσκο για τους Καναδούς θρύλους του Heavy Metal μετά από 30 χρόνια παρουσίας στη μουσική σκηνή. Το ντοκιμαντέρ “The Story Of Anvil”, άτυπα, τους ξαναέφερε στο προσκήνιο, αφού στις ΗΠΑ έκανε μεγάλη επιτυχία, για αυτό που ήταν, με προβολές σε σημαντικά κινηματογραφικά φεστιβάλ.
Βέβαια, η μουσική που συνεχίζει να παίζει ο Lips και η παρέα του, δεν απευθύνεται στον μέσο Αμερικάνο, οπότε οι περισσότεροι ασχοληθήκανε με το όνομα Anvil, ψιθύρισαν ένα “κρίμα για τα παιδιά” και συνέχισαν τη ζωή τους. Το θετικό της υπόθεσης (για την Ευρώπη) είναι ότι τους ξαναθυμηθήκανε όσοι τους γνώριζαν, αλλά για κάποιο τρόπο τους έχασαν στη πορεία ή τους βρήκαν μπροστά τους όσοι έλεγαν ότι κάποια στιγμή θα ασχοληθούν μαζί τους.
Πιστοί όσο λίγοι (ειδικά από την απέναντι πλευρά του ωκεανού) στο κλασικό Heavy Metal της δεκαετίας του ‘80, συνεχίζουν ότι έκαναν τόσα χρόνια και να είστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ. Για άλλη μια φορά, όπως όλοι τους οι δίσκοι, ο τίτλος αποτελείται από 3 λέξεις με την πρώτη και την τρίτη να ξεκινάνε από το ίδιο γράμμα. Απολαμβάνοντας τη στιγμή, κάνουν αυτό που γουστάρουν, με αιώνια εφηβικούς στίχους, δυνατή μουσική και πάντα με την πεποίθηση ότι θα γράψουν το καλύτερο άλμπουμ. Ο Robb Reiner είναι από τους πιο θρυλικούς drummer στη πιάτσα και χαίρει σεβασμού από πολλούς συναδέλφους του σε γνωστές μπάντες, ενώ ο Lips σε κιθάρα και φωνή, μετουσιώνει σε νότες όλη του την πειραχτική διάθεση και την αγάπη του για τη μουσική που παίζει, σε κομμάτια όπως το “TurnItUp” και το “OnFire”. Η παραγωγή είναι εξαιρετική και οι Anvil ακούγονται καλύτεροι εδώ και αρκετά χρόνια. Όλα τα στοιχεία που αγαπήσαμε σε αυτούς είναι εδώ. Από αργά, σχεδόν doom σημεία όπως το “Paranormal” μέχρι τις πολλές γνωστές τους γρήγορες στιγμές. Το “NotAfraid” έχει ένα σχεδόν Running Wild riff και μας θυμίζει άλλη μια σπουδαία μπάντα που ήδη μας λείπει, αλλά στο θέμα μας πάλι… πόσο γουστάρω όταν συνεχίζουν να βγάζουν αγνούς δίσκους οι μπάντες με τη μουσική των οποίων μεγάλωσα! Δεν θα βρείτε ανοιχτομυαλιά εδώ, σαξόφωνα, πειραματισμούς και προοδευτικές τάσεις. Αυτά στους Queensryche. To “JuggernautofJustice” προσφέρει απλόχερα, αγνό, γραφικό, καλοπαιγμένο Heavy Metal. Ότι πρέπει για βράδια με μπύρα και καλή παρέα. Επιρροές; Δεν πάμε καλά… οι Anvil τα έπαιζαν αυτά πριν τους άλλους.
Ανδρέας Ανδρέου
627 
