Τι να πρωτοπείς για μια θρυλική μπάντα όπως οι On Thorns I Lay που από εκεί που δεν το περιμένεις έρχεται να ταράξει τα νερά μαζί και το Αιγαίο και να βγάλει μία από τις καλύτερες δουλειές της. Η μπάντα με την κυκλοφορία του “Aegean Sorrow” ήρθε για να μείνει και δηλώνει το “παρών” για ένα νέο ξεκίνημα όπως και για νέες προκλήσεις. Ο Ραφαήλ Παγώνης προσέγγισε τον Χρήστο Δραγαμεστιανό, κιθαρίστα της μπάντας ώστε να μας μιλήσει για την μεγάλη επιστροφή και τα σχέδια της μπάντας.
Καλώς όρισες στο Rockway τι κάνετε αυτό διάστημα;
Kαταρχάς σε ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη. Αυτήν την εποχή προωθούμε το νέο μας δίσκο δίνοντας αρκετές συνεντεύξεις και κάνοντας κάποια live. Oι αντιδράσεις απ´ όλους τους οπαδούς μας νέους και παλιούς είναι πραγματικά υπέροχες και οι κριτικές που έχουμε πάρει είναι πάρα πολύ καλές.
Πέρασαν 3 χρόνια από τον προκάτοχο του ¨Eternal Silence” και φέτος κυκλοφορήσατε το νέο σας πόνημα με τίτλο “Aegean Sorrow”. Πείτε λίγα λόγια για τον δίσκο.
Κυκλοφόρησε πριν από ένα μήνα από δύο Ισπανικά labels σε βινύλιο και Digipack cd Ηχογραφήθηκε στα Devasounz studios με παραγωγό τον Φώτη Benardo. Μίξη και mastering έγινε στη Γερμανία απ τον Dan Swanö. Είμαστε περήφανοι για το αποτέλεσμα καθώς είναι με διαφορά ο καλύτερος δίσκος της εικοσιπενταετούς ιστορίας μας, ο πιο βαρύς, ο πιο συμπαγής και ο πιο ώριμος.
Το 2003 είχατε μία παύση με τελευταία κυκλοφορία “Egocentric”. Tι σας έκανε να σταματήσετε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Φέτος επιστρέφετε δυναμικά, πώς και αποφασίσατε να επιστρέψετε στα μουσικά δρώμενα;
Kοίτα, στις αρχές των 00´s είχαμε αρχίσει να χάνουμε τη μουσική μας ταυτότητα και φυσικά τον αρχικό μας ενθουσιασμό. Μετά την κυκλοφορία του Egocentric και ενώ παίζαμε κάποια live για την προώθησή του, ταυτόχρονα ετοιμάζαμε τον επόμενο δίσκο. Εκεί λοιπόν, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων απλά σταματήσαμε. Όταν εγώ γύρισα απ´ το εξωτερικό όπου ήμουν για επαγγελματικούς λόγους, το 2014 ξαναμαζευτήκαμε και είπαμε να ξαναπαίξουμε. Θέλαμε να παίξουμε πάλι όπως τότε στις αρχές των 90’s καθαρά ατμοσφαιρικό doom death metal.
Η θεματολογία συνήθως μέχρι τώρα με ποια κριτήρια προκύπτει;
Η έμπνευση πηγάζει από οτιδήποτε μας επηρεάζει. Συνήθως σκέψεις μέσα από δύσκολες καταστάσεις, η μιζέρια και η θλίψη που υπάρχει γύρω μας σε ένα κόσμο τόσο σκληρό και πολύπλοκο. Απλά και αυθόρμητα συναισθήματα που εκφράζονται απόλυτα μέσω των στίχων και της μουσικής μας.
Στον “Eternal Silence” πήγε καλά η κυκλοφορία, γιατί από όσο θυμάμαι ήταν λίγο “βιαστική”;
Όταν αποφασίσαμε να ξαναπαίξουμε, εγώ κυρίως, άρχισα να γράφω το νέο υλικό .Ακούσαμε όμως εκείνες τις ηχογραφήσεις που είχαμε άφησε στην μέση το 2004. Ακούγαμε κάποια καλά στοιχεία εδώ και εκεί οπότε αποφασίσαμε να τις φέρουμε όσο γινόταν στο νέο μας ύφος και έτσι το κυκλοφορήσαμε μέσω της Ελληνικής Sleaszy Rider Recs το 2015 κυρίως όμως εγώ δούλευα πάνω στο νέο υλικό. Είναι μια ειλικρινής δουλειά, αν και αν το ξαναγράφαμε τώρα, θα αλλάζαμε πολλά.
Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον; Πιστεύω σκοπεύετε να μείνετε και να μην αργήσετε για το επόμενο σας πόνημα.
Χεχε, δεν έχεις καθόλου άδικο που το επισημαίνεις. Κοίτα είναι μια νέα εποχή για την μπάντα και πιστεύω η καλύτερη. Σε λίγο θα είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε την συνεργασία μας με ένα μεγάλο agency που μας προσέγγισε μετά το live με Satyricon και ίσως και κάποιες πρώτες ημερομηνίες για κάποια live στο εξωτερικό. Ερχόμαστε από δύο καταπληκτικά live με τους φίλους μας Septic flesh σε Βόλο και Θεσσαλονίκη. Γενικά θα προσπαθήσουμε να προωθήσουμε όσο γίνεται περισσότερο το άλμπουμ και γύρω στην άνοιξη του 2019 θα μπούμε για το επόμενο άλμπουμ που έχουμε αρχίσει να ετοιμάζουμε. Επίσης συζητάμε για μια headline εμφάνισης εδώ στην Αθήνα για τον Νοέμβρη του 2018. Οι οπαδοί μας να περιμένουν πολλά από μας από δω και πέρα…
Παλιότερα είχατε γυναικεία φωνητικά, στον φετινό δίσκο πώς και μείνατε μόνο με ανδρικά φωνητικά;
Ήταν κάτι που έγινε εσκεμμένα. Θέλαμε να ακουστεί όσο πιο σκοτεινό και βαρύ και τα γυναικεία πίστεψέ με δεν είχαν καμία θέση στον δίσκο. Πάντα ό,τι κάναμε ήταν αληθινό χωρίς εμπορικές σκοπιμότητες, μιας και για μας όλο αυτό είναι καθαρή τέχνη χωρίς συμβιβασμούς. Ούτε στο επόμενο θα χρησιμοποιήσουμε γυναικεία μιας και ήδη ακούγεται πιο βαρύ doomy και μελαγχολικό…
Ποια ήταν η εμπειρία παίζοντας support δίπλα στους τεράστιους Satyricon και πώς νιώσατε επιστρέφοντας στην σκηνή μετά από αρκετό καιρό;
Ήταν μια καλή εμφάνιση για μια μπάντα που είχε να παίξει δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια. Είχαμε πολύ καλό ήχο και γενικά πιστεύω πως έχουμε επιστρέψει πολύ δυνατά σε όλα τα επίπεδα μιας και τα δύο νέα μας μέλη ο Άκης από Dexter Ward στην κιθάρα και ο Δημήτρης από Keepers of Jericho στο μπάσο έχουν ανεβάσει το επίπεδο και στις εμφανίσεις συν τοις άλλοις. Σίγουρα αυτή την εποχή έχουμε το καλύτερο line up.
Ποιος γράφει την μουσική και τους στίχους;
Και σε αυτό το άλμπουμ τους στίχους έγραψε ο Στέφανος και τη μουσική κυρίως εγώ με τον Αντώνη. Στο επόμενο ίσως υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή και από τους υπόλοιπους, πάντα όμως σεβόμενοι τον ήχο και την ιστορία της μπάντας, κάτι που βέβαια δεν κάναμε παλιότερα και πιστεύω μας κόστισε αρκετά…
Βγαίνουν αρκετές κυκλοφορίες κατά καιρούς, έχεις ξεχωρίσει κάποιες;
Βεβαίως μιας και είμαστε πάνω απ´ όλα οπαδοί της μουσικής που παίζουμε. Εδώ να πω πως δεν καταλαβαίνω διάφορα σχήματα που παίζουν metal και λένε πως δεν ακούν metal, ειλικρινά είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω. Θα σου πω τι ακούω αυτήν την εποχή. Το νέο Septic flesh τον καλύτερο death metal δίσκο για το 2017 κατά την γνώμη μου. Nightrage The Venomous, Hamferd το νέο άλμπουμ, Slow V oceans, Firespawn και τα δύο.
Ευχαριστώ για την συνέντευξη ,τα τελευταία λόγια δικά σου!
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για την κουβέντα που είχαμε. Χρωστάμε πολλά στο όνομα και την ιστορία μας. Αδικήσαμε τους εαυτούς μας στο παρελθόν και ίσως απογοητεύσαμε πολλούς οπαδούς μας με κάποιες μας επιλογές. Είμαστε όμως πάλι πίσω και οι καλύτερες μουσικές μας απλά έρχονται. Ελπίζουμε ο κόσμος να αγαπήσει το Aegean Sorrow όσο εμείς.
358 
