Μια από τις σχετικά παλιές “καραβάνες” της extreme metal σκηνής της χώρας μας, επανέρχεται. Η αναφορά για τους Αθηναίους Karma Violens που καταθέτουν το τρίτο full length τους, ένα ακόμη βήμα μιας αξιόλογης πορείας που από την αρχή της δημιούργησε υψηλότατες προσδοκίες (με εκείνο το φοβερό “Dormancy” του 2011).
Το concept “Serpent God” που παρουσιάζουν αυτή τη φορά οι Αθηναίοι καταπιάνεται με την κοινωνική και ηθική παρακμή της ανελεύθερης και εγκλωβισμένης σε πρότυπα χειραγώγησης εποχής μας, διαφοροποιώντας τους Karma Violens – τουλάχιστον στιχουργικά – από το συντριπτικό ποσοστό των group του είδους που η βασική τους θεματολογία έχει να κάνει με την εναντίωση σε θρησκευτικό/θεολογικό επίπεδο. Μουσικά, μεταφέρεται αξιόλογα σε death/black μορφή με βασική επιρροή τους Σουηδούς πολέμαρχους Dissection.
Riff-οσειρές που παλινδρομούν ανάμεσα στη σιδηροδρομική φύση του “ορθόδοξου” σκανδιναβικού black metal (αρκετά Mayhem-ικά διαλείμματα) και με πάμπολλες post “λαμαρινιές”, εξαιρετικό (αν και triggered – οκ, δεν είναι και κανένα έγκλημα αυτό, ανήκει στα trademarks του είδους συνολικά) drumming και πάρα πολύ καλά φωνητικά από τον Μάριο, με εκφραστικές οδούς που θυμίζουν τον αυτόχειρα Jon Nodtveidt (Dissection).
Το “Serpent God” ανήκει στα “σκληροτράχηλα” albums αλλά θα έλεγα ότι οι καλλιτεχνικές κορυφές είναι μάλλον οι μελωδικότερες στιγμές του, όπως για παράδειγμα το solo του “The Sun I Never Had”, τα εξαιρετικά “A Letter To The Worthless Chamber” και “The Constructors”, το τεχνικότατο “Dark Morel” (που μου έφερε στο νου τους Arsis και κατ’ επέκταση τους Death) και τα “Radix Malorum”, “Blood Aurora”, κομμάτια που αποτελούν επιτομή – ορισμό της black/death συνθετικής αισθητικής.
Έχω ξαναπεί ότι η έννοια της παραγωγής είναι ένα θέμα το οποίο σηκώνει αρκετή συζήτηση γιατί δεν μπορεί να ξέρει κανείς ποιό είναι το ηχητικό attitude που επιλέγει μια μπάντα για να αποδώσει τη μουσική της και κατά πόσο αυτό επιτυγχάνεται από παράγοντες που διαμορφώνουν το αποτέλεσμα (όπως λόγου χάρη, το budget που διατίθεται). Στην περίπτωση του “Serpent God” θα έλεγα ότι ναι μεν η λιτή και απέριττη ηχητική αίσθηση προσδίδει καθαρότητα στο υλικό, τα πάντα ακούγονται διαυγέστατα. Αλλά σίγουρα η φύση του ακούσματος είναι τέτοια που θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με λίγο “fuzz-αριστό” χάος και λίγο μπασιστικό βάθος παραπάνω. Είτε τεχνικό ζήτημα είτε θέμα της οπτικής τους, δεν μειώνει τις συνθετικές αρετές που παρουσιάζουν οι Karma Violens, είναι καθαρά ένα ζήτημα που έγκειται στην ληπτική ιδιοσυγκρασία του κάθε ακροατή.
Το “Serpent God” δεν θα απογοητεύσει τους μόνιμους θαμώνες του είδους, είναι ικανό να προσελκύσει εξίσου και τους deathsters και τους blacksters. Καλοπαιγμένο υλικό με ενδιαφέρουσα όσο και ασυνήθιστη θεματολογία, μια αξιόλογη δουλειά που δικαιολογεί την παρουσία της μπάντας στα δισκογραφικά δρώμενα της πατρίδας μας. O γράφοντας ως φίλα προσκείμενος προς τη μελωδική “ασχήμια” προσήμανε θετικά την προσπάθεια των Karma Violens, οπότε ακούς και κρίνεις ως εαυτός φίλε αναγνώστη.
https://www.facebook.com/karmaviolens/
763 
