Όταν γκρίνιαζα για black metal “θιάσους” που υμνούσαν τον Σατανά νομίζοντας πως κάνουν τουλάχιστον τα standards είχα άλλα πράγματα στο μυαλό μου. Εδώ αυτό ακριβώς πρέπει να γίνεται. Τι στο καλό, αν δεν ξέρουν το πώς οι Corpus Christii ποιος ξέρει;
Χάρηκα για τα 10 κομμάτια του δίσκου αφού περίμενα πως ως συνηθίζεται θα είχαμε το πολύ 6 με 7 και διάρκειας λίγο πάνω της μισής ώρας. Αυτή τη φορά διαθέτουμε 9 χορταστικά κομμάτια κι ένα intro. Από την αρχή ξεχώρισα τα “TheOwlResurrection” και “Picatrix” για την τρομακτική τους αύρα και το ψαρωτικά κατασκότεινο ύφος τους.
Ευτυχώς οι Corpus εδώ δεν έμειναν και πολύ στα τεχνικά σημεία, εκτός από εκεί που χρειαζόταν. Υπάρχει δηλαδή αρκετή ελευθερία στο κάθε όργανο να “σπαράξει” όσο θέλει. Τελικά, όπως πάντα, οι κιθάρες κλέβουν τη παράσταση. Από φωνητικής απόψεως.. ίσως το πιο συναισθηματικό δημιούργημα των Πορτογάλων. Μόνο αυτό φτάνει.
Έτσι είναι, αν έχεις άφθονο και προσεγμένο υλικό στα χέρια σου βγάζεις ένα “Luciferian Frequencies” και εκπλήσσεις τους οπαδούς σου και μη. Γιατί, υπήρχε αμφιβολία;
479 
