Δεν με ενδιαφέρει καθόλου όταν σε δελτίο τύπου μιας μπάντας βλέπω φράσεις τύπου “έχουν το δικό τους κοινό τα τελευταία 15 χρόνια” κλπ, κλπ. Αν αξίζουν ακόμα, να βγουν εκεί έξω και να κερδίσουν περισσότερους.
Κάποιοι της προώθησης θα ψυλλιάστηκαν επικείμενες εντυπώσεις για τον δίσκο κι αποφάσισαν να ψαρώσουν κόσμο. Τι το ότι έχουν ανοίξει για live των Deicide, Six Feet Under, Entombed, Hatebreed και για τον Θεό τον ίδιο. Έχω δει εγώ παιδιά με κουβαδάκια να ανοίγουν live θρύλων. Η λάσπη παρέμεινε λάσπη. Ας εξισορροπήσω τα πράγματα λέγοντας πως δεν τα έχω αποκλειστικά με τη μπάντα αλλά και με τη προπαγάνδα που ίσως και η ίδια άφησε να την περιβάλλει.
Τα παλικάρια δεν πάνε πουθενά. Το ίδιο τραγούδι σε διαφορετικές εκδοχές. Κι αυτές φτωχές. Μελωδίες τόσο απλές που κάποιος άσχετος με ηλεκτρική μπορεί να τις φτιάξει στο μυαλό του όταν βαριέται (busted). Το “Kill on Command” απ’ ότι πληροφορούμαι είναι ο έβδομος δίσκος των Jungle Rot. Ελπίζω να είναι και ο χειρότερος αλλιώς δεν εξηγείται. Μετά θα πρέπει να αγανακτήσουμε στο Σύνταγμα και για τις δικές μας τις μπαντάρες που δεν αγγίζουν δεύτερο full length.
Εν ολίγοις – όπως δρα και η φιλοσοφία του δίσκου – έχουμε ένα “δείγμα” απλού και ατονικού death metal που, κοίτα να δεις. Βγήκε στην “κατάλληλη” στιγμή. Ενδιάμεσα σε άλλα μεγαθήρια. Avoid.
563 
