Είδος: Heavy Rock/Stoner/Garage
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Φεβρουαρίου 2021
Ο Σοβιετικός επιστήμονας Vladimir Petrovich Demikhov αποτέλεσε πρωτοπόρο στον τομέα της μεταμόσχευσης οργάνων κατά την διάρκεια της δεκαετίας μεταξύ 1940-1950, διενεργώντας αρκετά πειράματα, με αποκορύφωμα το σκυλί με τα δύο κεφάλια.
Οι δικοί μας 2 Headed Dogs ουδεμία σχέση έχουν με κάποιο απεχθές πείραμα. Αφενός προέρχονται από την Ήπειρο και αφετέρου αποτελούν μια καλαίσθητη μουσική συνεύρεση που ενσωματώνει στοιχεία garage ψυχεδέλειας, με μια πάνκικη και ροκενρολίζουσα αύρα τοποθετημένα σε ένα heavy/stoner πλαίσιο, από το οποίο ούτε δεσμεύονται ούτε και περιορίζονται, και φυσικά βγαίνουν έξω από αυτό. They’re thinking and playing out of the box, προς τέρψιν των ακροατών τους.
Οι Πρεβεζάνοι πετυχαίνουν διάνα…bullseye, και επιστρέφουν (όχι ότι έφυγαν και ποτέ δεδομένου ότι υπήρξαν αρκετά δραστήριοι συναυλιακά) ακριβώς πέντε χρόνια από το ομότιτλο ντεμπούτο τους, με τη “μηχανή να παραμένει αναμμένη και ζεστή”. Μετά από κάποιες απαραίτητες ανακατατάξεις μεταξύ των μελών, την αναγκαία πλήρωση με τα κατάλληλα “έλαια” και το ιδανικό καύσιμο για υψηλές αποδόσεις, “πατάνε γκάζι” από την αρχή με το που πέσουν τα κόκκινα φώτα της εκκίνησης, εκλύοντας ατμοσφαιρικούς “ηχο-ρύπους”.
Το “τριθέσιο” συγκρότημα βγάζει ενέργεια και ένταση και μας παρασύρει από το ξεκίνημα, αποδεικνύοντας για ποιο λόγο η Σουηδική σκηνή συγκαταλέγεται στις κορυφαίες (αν όχι η κορυφαία) στον κόσμο, γιατί οι Hellacopters είναι από τις επιδραστικότερες μπάντες εκεί έξω και επίσης γιατί το “Supershitty to the Max!” είναι ένας διαχρονικός δίσκος και κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί “μνημείο” μουσικής κληρονομιάς.
Η πρώτη τριπλέτα του άλμπουμ, από το εναρκτήριο “Death Race” μέχρι και το “Brand New Mother”, κυριολεκτικά και μεταφορικά δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα και ούτε καν ο λόγος για “τζούρα”. Όταν, και μόνο όταν, “σκάσουν σαν μάννα εξ ουρανού” τα “The Prey” και “Last Chance” προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί, να “ανεφοδιαστείς” και να προετοιμαστείς για τη συνέχεια, ενόσω oι μελωδίες are taking (you) off to the center of the (music) universe, που θα έλεγαν και οι Nebula.
Η συνέχεια παραμένει ηλεκτρισμένη, καθώς η μπάντα σαν γεννήτρια παραγωγής ενέργειας “διαλύει” τα κοντέρ, μηδενίζει τα db-όμετρα και παράγει garage/punk/stoner ήχους ικανούς να σε αναγκάσουν να “σπάσεις την καραντίνα” και να βγεις έξω τρέχοντας για να εκτονωθείς, πατώντας 666 και στέλνοντας μήνυμα στο 13033.
Η μουσική παρακαταθήκη του Rocky Erickson συναντά την “αλητήρια”, απροσάρμοστη και αστείρευτη, από πλευράς δυναμικής και ταλέντου, περσόνα του Nick Oliveri κάπου “Down the Road”, λίγο πριν πέσει η αυλαία και η καρό σημαία του τερματισμού με το “You”, το οποίο αφενός λειτουργεί σαν κομμάτι αποθεραπείας έπειτα από ένα έντονο cardio μισάωρο και αφετέρου βγάζει προς τα έξω την ψυχεδελική και μελωδική πλευρά των Ηπειρωτών.
Οι 2 Headed Dogs αποτελούν τρανή απόδειξη ότι η Ήπειρος, εκτός από το μεγαλείο του τόπου και του τοπίου, τα πανηγύρια, τα τσίπουρα, τους επιδέξιους οργανοπαίκτες και τα μοιρολόγια, είναι μέρος μιας πολιτιστικής κληρονομιάς, μαζί με μια πληθώρα συγκροτημάτων, που κλώθουν μουσική σαν γιατρικό για την ψυχή-κάτι εξίσου απαραίτητο με τον αέρα και την τροφή.
Facebook: https://www.facebook.com/2headeddogs
Bandcamp: https://twoheadeddogs1.bandcamp.com/
You Tube: https://youtu.be/7fm2Ig6CBGM
670 
