Άλλο ένα δείγμα του νέου ήχου που κάνει επιτυχία στην Αμερική και συνδυάζει διάφορα ήδη της rock, με βασικά συστατικά όμως το metal και τα ηλεκτρονικά στοιχεία. Που θα πάει, θα αναγνωρίσουμε και εμείς κάποτε το είδος, άσχετα με το εάν θα έχουν περάσει αρκετά χρόνια (τα έχω ξαναγράψει άλλωστε).
Οι The Bunny The Bear, πέραν του στιλιστικού concept που παρουσιάζουν στις συναυλίες του, φορώντας μάσκες λαγού και αρκούδας, έχουν να κάνουν και μια πολύ ωραία σύγχρονη μουσική πρόταση (που συμβαδίζει με όσα ανέφερα παραπάνω). Οι εναλλαγές καθαρών/ σχισμένων φωνητικών λειτουργεί σωστά, τα electronic χαλιά που βρίσκονται πίσω από τις συνθέσεις, προσωπικά, δε με κούρασαν και η ομοιότητα σε ορισμένες στιγμές με τους Coheed & Cambria (στην ερμηνεία κυρίως) συντέλεσε θετικά στα πολυμήχανα αυτάκια μου. Η εισαγωγή του δίσκου μου άφησε κακή εντύπωση (καθότι αδιάφορη και κοινότυπη), αλλά η συνέχεια με αποζημίωσε. Βέβαια, η πικρή (για κάποιους) αλήθεια είναι πως ο δίσκος δεν είναι ιδιαίτερα heavy, παρά τα λογής ξεσπάσματα και οι (πραγματικά όμορφες) μελωδίες δεν είναι αυτό που περιμένεις αντικρίζοντας το (super) εξώφυλλο του “If You Don’t Have Anything Nice to Say…”, φτάνοντας πάλι στο ότι καμιά φορά δε χρειάζεται να το παίζουμε “κακοί” και πιο hardcore από ότι είμαστε, για να μη μας περάσουν για “αδερφές”! Οι ωραίες συνθέσεις είναι ευπρόσδεκτες ούτως ή άλλως και όσο και εάν τις πασπαλίσεις με ακραία στοιχεία δεν υπάρχει περίπτωση να τους αλλάξεις το ποιόν. Anyway, πολύ καλό το δισκάκι των The Bunny The Bear. Άμεσο, έξυπνο, μοντέρνο, μελωδικό και σε ανοιχτή επικοινωνία με το μέλλον. Οι φίλοι των Enter Shikari και Asking Alexandria θα το λιώσουν! Ας μην είναι οι μόνοι όμως…
520 
