Δεν ξέρω αν το djent / math ρεύμα βρίσκεται σε περίοδο ακμής, το σίγουρο είναι ότι το πλήθος των συγκροτημάτων που καταπιάνονται με το αντικείμενο αυξάνεται εκθετικά ανά την υφήλιο.
Φυσικά η τεχνική κατάρτιση των μουσικών είναι υψηλοτάτου επιπέδου και ως προς αυτό δεν τίθεται καμία αμφιβολία, αυτό ακούγεται σε κάθε ανάλογη δουλειά οπότε το σημαντικότερο διακύβευμα ως προς την αξιολόγηση κάθε τέτοιας μπάντας είναι η συνθετική άποψή της.
Οι σουηδοί Letters From The Colony δεν αποκλίνουν από τα βασικά χαρακτηριστικά του είδους. Οι κιθαρίστες Sebastian Svalland και Johan Jonsegard παράγουν δαιδαλώδεις δομές με άκρως τεχνική riffολογία, ρυθμικώς τα πράγματα είναι ακόμη πιο “εξωγήινα”, με τον drummer Jonas Skold να ρολλάρει και να σφυροκοπά το kit του χωρίς σταματημό και φωνητικώς πλήρως εν growling από το λαρύγγι του Alexander Backlund, ο οποίος είναι αρκετά καλός στα καθήκοντά του, ένας επαρκής performer.
Η βασική διαφορά των Letters From The Colony σε σχέση με άλλες μπάντες του είδους είναι τα διάσπαρτα ψήγματα μελωδικότητας που ξεχωρίζουν εμφανώς μέσα στο εν γένει Meshuggah-ικό περιβάλλον, προσεγγίζοντας ηχητικά τους θεούληδες Animals as Leaders, Gojira και Between Buried and Me, σε κομμάτια όπως το δωδεκάλεπτο ομότιτλο track, το “Galax” και το ακουστικό instrumental “This Creature Will Haunt Us Forever”.
Ο ήχος είναι αφαιρετικός για το είδος και ολοκάθαρος και τελικώς οι σουηδοί παραδίδουν ένα αρκετά καλό δίσκο που οι ακόλουθοι του στιλ καθώς και όσοι progsters δηλώνουν λάτρεις της “δυσκολίας” θα εκτιμήσουν. Ο γράφων δεν συγκινείται και ιδιαίτερα από τέτοια ακούσματα (primitive νεαντερταλικός metaller από την Ιουράσεια περίοδο, συγχωρείστε τον), αλλά το “Vignette” σε κάνει μέχρι και να το συμπαθήσεις. Η κρίση επαφίεται στα ώτα των ανάλογου πνεύματος ακροατών. Δεν με χάλασε αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας.
https://www.facebook.com/lettersfromthecolony
687 
