Οι πάντα ενδιαφέροντες και ποτέ επαναπαυμένοι Laibach είπαν να περάσουν μια βόλτα από τη χώρα μας ώστε να γιορτάσουμε όλοι μαζί την πανελλήνια ημέρα μπακαλιάρου. Στις 10 το Fuzz είχε γεμίσει και ήταν έτοιμο να υποδεχτεί τους Σλοβένους.
Στο πρώτο μισό της συναυλίας ουσιαστικά μας παρουσίασαν το μεγαλύτερο μέρος του τελευταίου τους δίσκου, “Also Sprach Zarathustra“ το οποίο θα έντυνε μουσικά μια θεατρική παράσταση που τελικά δεν προχώρησε, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Φρίντριχ Νίτσε. “Die Unschuld II”, “Ein Verkündiger”, “Das Glück”, “Das Nachtlied II” και “Als Geist” για αρχή.
Τα κομμάτια συνοδεύουν βίντεο με υπερηχογραφήματα εγκύων, animation, trippy εικόνες, βίντεο κλιπ των κομματιών τους αλλά και πιο έντονα πολεμικά θέματα που ταιριάζουν με το μιλιταριστικό χαρακτήρα της μουσικής αλλά και της σκηνικής τους παρουσίας. Τελευταίο κομμάτι από το συγκεκριμένο δίσκο θα είναι το “ Vor Sonnen-Aufgang”, τραγούδι που μοιάζει βγαλμένο από ταινία του Miyazaki, και για το οποίο θα κάνει την πρώτη της εμφάνιση η εξαιρετική φωνή της Mina Špiler. Θα ακολουθήσει το επίσης ιδιαίτερα κινηματογραφικό “New Parnassus” και η επιστροφή στη σκηνή του Milan Fras για το “Brat Moj”, με το οποίο θα ξεκινήσει το τρόπον τινά δεύτερο μέρος, που αποτελούνταν από παλιότερα κομμάτια του πλούσιου παρελθόντος του group.
O τραγουδιστής, μακροβιότερο μέλος των Laibach και ίσως χαρακτήρας του Sacha Baron Cohen (δε θα μου έκανε καμία εντύπωση αν ήταν αλήθεια) με τη χαρακτηριστική φωνή και ίσως το καλύτερο παντελόνι που έχω δει σε live ένα – δυο φορές απήγγειλε εντελώς ρομποτικά και ειρωνικά κάποια συναυλιακά κλισέ τύπου “You are the best crowd”, κάτι που επανέλαβε αργότερα λέγοντας “Let me hear you say ho” πριν βγουν για encore. Fun fun fun Spaß spaß spaß.
Συνέχεια με “Resistance is Futile”, “Ti, Ki Izzivaš”, “Eurovision” και “Wirtschaft ist Tot”. Μαζί με τα βίντεο που γέμιζαν τους τοίχους του Fuzz, σημαντικό ρόλο στο πολύ προσεγμένο show των Laibach είχε και ο φωτισμός, ο οποίος τόνιζε με την άλλες φορές πιο έντονη, άλλες πιο διακριτική παρουσία του ό,τι γινόταν στη σκηνή. “The Whistleblowers”, “Bossanova” και προσωρινό αντίο με την πολύ ωραία διασκευή του “See That My Grave Is Kept Clean”, κομμάτι ενός εκ των κορυφαίων blues καλλιτεχνών των ‘20s, Blind Lemon Jefferson. Οι μπαμπάδες των Rammstein θα επιστρέψουν με το “Tanz mit Laibach” και θα κλείσουν με μία ακόμα διασκευή, μισή στα αγγλικά – μισή στα γερμανικά, του “Life is Life” των Opus.
Υπέροχη εμφάνιση από τους Laibach, τίποτα λιγότερο από αυτό που περίμεναν οι fans του ιδιότυπου αυτού σχήματος. Αψεγάδιαστη εκτέλεση των κομματιών, αλάνθαστες ερμηνείες από Špiler και Fras, performance που συνδύαζε άψογα όλα τα στοιχεία που αναφέρθηκαν (μουσική, λιτή σκηνική παρουσία, οπτικά μέσα, φωτισμός), φτιάχνοντας ένα πλήρες και χορταστικό σύνολο, ένα διασκεδαστικότατο δίωρο-παρά-κάτι show.
Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου
676 
