Οι One Man Drop ήρθαν για να μείνουν. Μιλάμε για ένα τρίο από Αθήνα που παίζουν rock n’ roll και κυκλοφόρησαν πρόσφατα το EΡ “ Flanging The Zinc”. Έχουν κλείσει μια ακολουθία από συναυλίες (Σέρρες, Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη, Αθήνα) , όπου θα παίξουν παλιό και νέο υλικό. Ο Ραφαήλ Παγώνης είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Πάνο Αγγελοθανάση, κιθαρίστα και τραγουδιστή της μπάντας .
Καλώς όρισες στο Rockway! Tι κάνετε αυτό το διάστημα;
Γεια χαρά. Ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Έχουν περάσει 3 μήνες από την ηχογράφηση του νέου μας EP και δυστυχώς (ή ευτυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις), η μπάντα δεν έχει ασχοληθεί με την μουσική της στο βαθμό που θα ήθελε. Βλέπεις, η συνεχής επαφή με εξωτερικό για την παραγωγή του βινυλίου παράλληλα με την προετοιμασία ενός μίνι-τουρ για την προώθηση του ΕΡ, δεν μας έχει αφήσει ελεύθερο το χρόνο που θα θέλαμε για να εστιάσουμε 100% στη μουσική μας. Δεν παραπονιόμαστε!!!
Ποιος είχε την ιδέα για το όνομα της μπάντας, κρύβει κάτι αυτός ο τίτλος;
Όχι, δεν κρύβει κάποια ιδιαίτερη ιστορία το όνομά μας, πέρα από αυτή που δημιουργούμε μόνοι μας. Προήλθε από έναν καταιγισμό προτάσεων του κάθε μέλους όταν ξεκινήσαμε το project “One Man Drop” το 2014. Όπως μάλλον καταλαβαίνεις, η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία έχει να κάνει με την “λίστα” των προκρινόμενων ονομάτων μέσα στην οποία υπήρχε και το τωρινό, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση!!! Αν δεν κάνω λάθος πάντως, το “One Man Drop” σαν ονομασία, ήταν φλασιά του Διαμαντή που δεν βρίσκεται πια στη μπάντα.
Πρόκειται να βγάλετε τέλος του μήνα το ΕΡ “Flanging The Zinc”. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό.
Σε μια μπάντα θα πρέπει τα μέλη που την απαρτίζουν να έχουν κοινό όραμα γι’αυτό που κάνουν. Η φυσιολογία της μπάντας είναι τέτοια που “εκθέτει” τις προτεραιότητες του καθενός σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις που δημιουργούνται όταν αυτό το μουσικό σύνολο έχει στόχους.
Στους One Man Drop αυτό δεν κατέστη δυνατό τα 2 πρώτα χρόνια ζωής της μπάντας. Ναι μεν υπήρχε η διάθεση από όλους αλλά στη πορεία φάνηκε πως δεν ήταν εφικτό να ακολουθήσουνε όλα τα μέλη κοινή πορεία. Προέκυψαν έτσι κάποιες αλλαγές στο line-up του σχήματος και ουσιαστικά το καλοκαίρι του περασμένου χρόνου αποφασίσαμε η μπάντα να προχωρήσει ως τρίο. Παράλληλα ήρθε στη παρέα μας ο Φοίβος (τύμπανα) και φάνηκε αμέσως μια χημεία η οποία έλειπε τον προηγούμενο καιρό.
Είχαμε ήδη κάποιες ιδέες στα σκαριά. Έτσι λοιπόν, με την άφιξη του Φοίβου αποφασίσαμε να μπούμε σε ένα στούντιο και να ηχογραφήσουμε εξ’ολοκλήρου live 5 νέα κομμάτια τα οποία αποτελούν το περιεχόμενο του ΕΡ. Επομένως το Flanging The Zinc αποτυπώνει ένα νέο ξεκίνημα της μπάντας σε έμψυχο δυναμικό αλλά και σε μουσικό επίπεδο.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το είδος που παίζετε, γιατί κάθε κομμάτι είναι λίγο διαφορετικό;
Η διαφορετικότητα αποτυπώνει και την πραγματικότητα στο σχήμα. Είμαστε τρεις άνθρωποι που τα γούστα μας δεν μπορείς να πεις πως συμπίπτουν. Η κοινή μας αγάπη όμως στο rock n’ roll είναι ουσιαστικά και η κινητήρια δύναμη στη μπάντα. Τα κομμάτια έρχονται σαν ιδέες και παίρνουν την τελική τους μορφή όταν αποκτήσουν την ατμόσφαιρα που λειτουργεί και για τους τρεις μας. Δεν χτίζονται με κανόνα ένα μουσικό ύφος.
Έχουμε μια δόση ψυχεδέλειας, γουστάρουμε τα γκάζια, κάποιοι ακούνε μέσα μας στοιχεία garage αλλά για μένα είναι πάνω απ’όλα μια rock n’ roll συνθήκη.
Τι σημαίνει για εσένα η μουσική; Εάν δεν υπήρχε κρίση θα ήθελες να το κάνεις επαγγελματικά;
Η μουσική είναι η καθημερινότητά μου χωρίς αυτό να σημαίνει αυτό που έχει καταντήσει να σημαίνει η λέξη “καθημερινότητα”…
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη μουσική επομένως η ενασχόλησή μου μαζί της είναι ο τρόπος που έχω διαλέξει ώστε να την έχω συντροφιά.
Η κρίση δεν επηρεάζει το πόσο “επαγγελματίας” μπορεί να είναι κάποιος με τη μουσική του. Ο επαγγελματισμός αποτελεί προτέρημα για έναν μουσικό και μια μπάντα εφόσον δεν παραπέμπει σε κέρδος αλλά στο πόσο εκτιμά και προσέχει τη δουλεία που παράγει.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Έχοντας ένα νέο ΕΡ στις αποσκευές μας, ο δρόμος είναι ξεκάθαρος… Θα πρέπει να γιορτάσουμε τη νέα αυτή δουλειά με όσα περισσότερα live μπορούμε για το καλό πάνω απ’όλα της μπάντας και γιατί είναι ωραίο ο κόσμος να ακούει μουσική ζωντανά και εσύ να του το προσφέρεις.
Έχουμε λοιπόν ώς προτεραιότητα τις ζωντανές εμφανίσεις οι οποίες θα αποτελέσουν και την αφετηρία της επόμενης δουλειάς μας καθώς θα μας ζυμώσουν σε σημείο που θα πρέπει να βρούμε χρόνο για να αποτυπώσουμε μουσικά εκείνα που θα έχουμε ζήσει μέσα απ’αυτές!!!
Πέρυσι βγήκαν πολλές κυκλοφορίες. Ποιες ξεχώρισες πιο πολύ;
Ακούω μουσική χωρίς να δίνω βάση στο αν είναι “καινούργιες” ή “παλιές”. Είναι καθαρά θέμα διάθεσης. Εφόσον όμως με ρωτάς για το περασμένο έτος, από εγχώριες κυκλοφορίες άκουσα αρκετά τους τελευταίους δίσκους των 1000mods (Repeated Exposure To…), Puta Volcano (Harmony Of Sheres) και Psychedelic Trips To Death (Blood For Blood). Οι 2 κυκλοφορίες όμως που “έπαιξαν” περισσότερο στ’αυτιά μου ήταν αυτές των All Them Witches (Sleeping Through The War) και The Black Angels (Death Song).
Πιστεύεις σε ένα δίσκο, όποια θεματολογία και να ακολουθήσει μια μπάντα το κοινό, θα πιάσει το νόημα ή θα μείνει μόνο στην μουσική;
Εξαρτάται… Υπάρχουν μπάντες που “υπηρετούν” τον στίχο και τη φωνή που τον τραγουδά, ενώ παράλληλα έχουμε και μπάντες που η φωνή είναι απλά άλλο ένα όργανο. Η μαγκιά είναι εφόσον έχεις κάτι συγκεκριμένο να πεις και πόσο μάλλον αν πρόκειται για concept δουλειά, να μπορέσεις ΕΣΥ να το μεταδώσεις. Αν λοιπόν είσαι ειλικρινής και τίμιος και αυτό που λες ανταποκρίνεται σε αυτό που πραγματικά πιστεύεις και πρεσβεύεις, ε τότε θα το πιάσει και ο κόσμος. Σε κάθε περίπτωση όμως θα είναι και πάλι… μουσική!!!
.jpg)
Έχετε μια σειρά από συναυλίες (Σέρρες ,Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη, Αθήνα) στα σκαριά. Τι να περιμένει το κοινό από εσάς;
Ο σκοπός που γράψαμε το Flanging The Zinc ζωντανά και σε 3 μέρες, ήταν για να βιώσουμε την ατμόσφαιρα των ηχογραφήσεων παλαιότερων δεκαετιών, αλλά ακόμα περισσότερο, για να αφήσουμε την δύναμη του στούντιο να υπηρετήσει την ίδια τη δουλειά μας και όχι το ανάποδο. Επομένως αυτός που θα έρθει να μας ακούσει δεν θα ακούσει “διαφορετική” μπάντα από αυτήν του δίσκου. Παράλληλα, έχουμε και το υλικό του πρώτου μας δίσκου το οποίο θα ακουστεί διασκευασμένο στα πλαίσια ενός “τρίο” και όχι σαν “κουαρτέτο” που συνέβαινε παλαιότερα. Τέλος, το πρόγραμμα θα περιέχει και δυο διασκευές. Η μία είναι γνωστή στο κοινό μας… η άλλη όχι!
Ευχαριστώ για την συνέντευξη, τα τελευταία λόγια δικά σου!
Εγώ ευχαριστώ! Εύχομαι όλο και περισσότερος κόσμος να αγκαλιάσει την εγχώρια μουσική σκηνή καθώς συμβαίνουν πολύ όμορφα πράγματα από πολύ όμορφους ανθρώπους.
413 
