Κυκλοφορία υπ’ αριθμόν 32, studio album υπ’ αριθμόν 17! Από το 1989 που ξεκίνησε η solo καριέρα του, σίγουρα παραμένει ένα από τα πιο συμπαθή Γερμανικά “εξαγώγιμα προϊόντα”, στη χώρα μας και όχι μόνο.
Δε σκοπεύει άλλωστε, όπως δηλώνει και ο ίδιος, να αναζητήσει στα 57 του το “ΕΚΑΣ” του Γερμανικού κράτους, που ενδεχομένως θα αποστέλλεται μέσω Ελλάδος. “Never too old to Rock ‘n’ Roll”, όπως διαλαλεί στα μέσα του πονήματος αυτού. Στόχος άλλωστε, έκδηλα δηλούμενος από την τριακονταετή αυτή πορεία, η διάρκεια και όχι η πρόσκαιρη επιτυχία, συστατικό συνήθως τίμιας προσέγγισης του κοινού ενός δημιουργού.
Όντας συνοδοιπόρος για πολλά χρόνια με μια μπάντα της οποίας η χημεία είναι έκδηλη και σε αυτή την παραγωγή, που κυμαίνεται συνολικά σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα, καταφέρνει να επιτύχει ένα πολύ ελκυστικό αποτέλεσμα για τον ακροατή. Το τελευταίο δε χρονικά εισελθόν μέλος, ο drummer Bobby Rondinelli, μόνο τυχαίος δεν είναι, με συνεργασίες, μεταξύ άλλων, με Black Sabbath, Rainbow, Scorpions, Quiet Riot, Warlock, Blue Öyster Cult, Doro κ.α. Οι υπόλοιποι τον ακολουθούν για δεκαετίες ήδη. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει, στον αοιδό Gioeli, με τη ζεστή και “φιλική” προς τον ακροατή φωνή και ερμηνεία.
Ποικιλόμορφο αποτέλεσμα, περιλαμβάνοντας ορχηστρικές συνθέσεις, την συνήθη μπαλάντα αλλά και κλασσικά hard rock/heavy metal δημιουργήματα, φέρνοντας σε σημεία μνήμες και ακουστικά ερεθίσματα από ιερά τέρατα του χώρου, που κυριαρχούν στα αυτιά μας.
Ο Μεσαίωνας και η ατμόσφαιρά του, μας καλωσορίζουν με την έναρξη του album, και το ορχηστρικό intro “The Medieval Overture”, πριν συνεχιστεί με ένα από τα καλύτερα κομμάτια του, το “The Wild and the Young” πλαισιωμένο με ένα πολύ όμορφο solo του Pell. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες συνθέσεις αποτελούν επίσης το “Wildest Dreams” και σίγουρα το “Long Live Rock”, το καλύτερο του πρόσφατου δημιουργήματος, αλλά και άρτι εισαχθέν στα κορυφαία δημιουργήματά του.
Το “The Crusaders of Doom”, το “Truth and Lies” (ένα σπονδυλωτό instrumental με ενδιαφέροντα βιρτουόζικα στοιχεία) και η μπαλάντα “Beyond the Light” (μακρά αλλά επ’ ουδενί κουραστική), κινούνται σε ηπιότερους, πιο αργούς, αλλά κάθε άλλο παρά αδιάφορους “δρόμους”. Ο δίσκος κλείνει με τα “Follow the Sun” και “Tower of Babylon”, βαδίζοντας σε κλασικά μονοπάτια και φλερτάροντας με ιερά τέρατα και ήχους αυτών. Πριν των 2 αυτών ταξιδιών, δεν παραλείπει να στείλει και ένα μήνυμα για τα σύγχρονα μέσα σκλαβοποίησης, ηλεκτρονικά και ηλεκτρικά ορμώμενα, μέσω του “Slaves on the Run”. Τα clicks και τα likes σέρνουν καράβια, με την ανάλογη “παρέα” ή όχι.
Συνολικά, το τελευταίο εγχείρημα της μπάντας του Pell, αποτελεί κατά τη γνώμη του γράφοντα, μια τίμια και ιδιαίτερα καλή προσέγγιση του κοινού του συγκεκριμένου ήχου. Πιστό και σεβάσμιο προς την προσωπική ιστορία του, με ήπια προσπάθεια εκμοντερνισμού αλλά και κλασσικά στοιχεία εντόνως εκδηλούμενα. Με highlights καριέρας αλλά και “high-low” στιγμές. Συστήνεται και θα ικανοποιήσει τους fans, θα προσφέρει και φανερώσει πράγματα στους νεότερους.
Long Live Rock!
https://axelrudipell.lnk.to/KnightsCall
865 
