Χιλιομοδίτες και Χιολιομοδίτισσες, η ώρα σας έφτασε!
Ο τόπος δε θα μπορούσε να είναι άλλος από το Piraeus 117 Academy στο Γκάζι, που και την χωρητικότητα διαθέτει αλλά και τεχνικές προδιαγραφές να φιλοξενήσει τέτοιου βεληνεκούς και κυρίως απήχησης γεγονότα.
Δεν ήταν απλά ένα live. Δεν ήταν άλλη μια βραδιά που η εγχώρια σκηνή κατέθετε τα διαπιστευτήρια της. Ήταν η απόλυτη μέθεξη κοινού και μιας μπάντας που βρίσκεται σε έναν συναυλιακό αστείρευτο οίστρο!
Λίγο μετά τις 21:00 που παραβρέθηκα στο χώρο η κοσμοσυρροή στα πέριξ, προδίκαζε σε ένα βαθμό για το αδιαχώρητο κι εντός. Τα τελευταία εισιτήρια είχαν εξαφανιστεί γύρω στις 8 και η ταμπέλα sold out φάνταζε απαγορευτική σε όσους αισιόδοξους κατέφθασαν τελευταία στιγμή για να βρουν ένα μαγικό χαρτάκι.
Κατάφερα να μπω μετά τις 21:30, με αποτέλεσμα ώσπου να φτάσω σχετικά μπροστά στην σκηνή, να μην προλάβω τους Wish Upon A Star. Το Piraeus 117 Academy είχε ξεχειλίσει από κόσμο κι όσο περνούσε η ώρα, απορούσα πως πύκνωνε και πύκνωνε όλο αυτό το λεφούσι κι η διαπίστωση ότι είχαμε να κάνουμε μ’ ένα oversold event ήταν ηλίου φαεινότερο, αφού όχι το κουτάκι με τη μπίρα δε ήταν εύκολο να σηκώσουμε, αλλά ούτε καλά-καλά να χειροκροτήσουμε δεν μπορούσαμε. Όμως, παρά τη γενικότερη δυσφορία λόγω “πολυκοσμίας”, με την καθυστέρηση της μπάντας να την κάνει εντονότερη, το ηθικό παρέμεινε ακμαίο.
Το banner είχε υψωθεί, τα φώτα πάνω του τρεμόπαιζαν, το σετάρισμα του ήχου έγινε και οι 1000mods βγήκαν με εμφατικό τρόπο στην σκηνή περί της 22:30, κι από κάτω μια αρένα να φλέγεται, ενώ ακόμα και στον εξώστη οι πολυάριθμοι φίλοι της μπάντας κρέμονταν σα τα σταφύλια, με αντίστοιχο “νεύρo” και ενθουσιασμό.
Τα τύμπανα πραγματική γροθιά στο στομάχι, οι γκρούβες άλλοτε ζόρικες κι άλλοτε πιο ύπουλα “ρυθμικές”, η μπασογραμμή να δονεί τα αυτιά και το πνεύμα μας, ενώ ο Δάνης όχι μόνο να πατά πιο σίγουρα, αλλά να δίνει τον αέρα ενός πεπειραμένου performer. Είναι από τις φορές που μια ανταπόκριση μετατρέπεται σε εμπειρία, αφού ο γράφων δεν περιορίστηκε σε ρόλο παρατηρητή ή κλακαδόρου.
Μosh-pit παντού, headbanging ασταμάτητο, μπίρα άφθονη και πάνω απ’ όλα οι 1000mods να δικαιολογούν στο έπακρο το λόγο για τον οποίο θεωρούνται ένα από τα πιο δυνατά ονόματα (ίσως το πλέον δυνατό), στην εγχώρια σκηνή του σκληρού ήχου. Το κοινό να τραγουδά από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή όλες τις συνθέσεις τις μπάντας, με μια απίστευτη τάση να αυτό-ντοπάρεται και να παρασύρει σε αυτό και το ίδιο το σχήμα, που έδωσε άριστες εντυπώσεις και στην αλληλεπίδρασή της με τον κόσμο.
Πολλά εύσημα στο σχήμα που μετά την παγκόσμια περιοδεία του, επέστρεψε στον τόπο από όπου ξεκίνησαν όλα τα ωραία για αυτούς (κι όπως διαφαίνεται θα έχει και μεγάλη πορεία στο διάβα της ακόμα) και μπράβο σ’ ένα κοινό, που όσο περνούν τα χρόνια αποκτά καλύτερη συναυλιακή συμπεριφορά, μπολιασμένη με το μεσογειακό ταπεραμέντο του.
Αν υπήρχε κάποιος μετρητής έντασης και πάθους που να μπορούσε να περιγράψει το πανδαιμόνιο που επικράτησε το βράδυ του Σαββάτου, σίγουρα θα είχε σπάσει!
1000mods – Setlist:
1. The Son
2. Electric Carve
3. Road to Burn
4. Above179
5. Claws
6. Loose
7. Low
8. Desert Side of Your Mind
9. Into the Spell
10. On a Stone
11. She
12. 7 Flies
13. Vultures
14. El Rollito
Encore:
15. Vidage
16. Super Van Vacation
ΥΓ: Κάποια στιγμή θα πρέπει να μπει ένα φρένο από τους διοργανωτές κι όχι μόνο. Ήταν ένα event που αντίστοιχου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς εγχώρια σχήματα, θα το χειρίζονταν με μεγαλύτερο επαγγελματισμό. Οι Planet of Zeus, για παράδειγμα, στο Gagarin 205 πριν από ενάμιση χρόνο, επέβαλαν να τηρηθεί αυστηρά ο αριθμός των εισιτηρίων που θα κοπεί κι άπαντες ευχαριστήθηκαν το live, ενώ οι Rotting Christ το Μάρτη του ‘17, πρόσθεσαν άλλη μια ημερομηνία στις εμφανίσεις τους, λόγω αυξημένης ζήτησης, στο Piraeus 117 Academy. Οι 1000mods, μας είπαν ότι 3.000 ήταν στο live (ένας χώρος με φέρουσα ικανότητα τα 2000 περίπου άτομα), αλλά δεν αποκλείω ο αριθμός να ήταν μεγαλύτερος, με πάρα πολλά παράπονα από αρκετό κόσμο. Δε μπορείς από τη μία να ψάχνεις τους πιτσιρικάδες για μπίρες στις τσάντες (θεμιτό, οκ…), αλλά από την άλλη να στριμώχνεις τόσο κόσμο σα σαρδέλες. Απλά σεβαστείτε τον.
Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής
694 
