Έχει περάσει καιρός από την τελευταία εμφάνιση των Susperia, 9 χρόνια συγκεκριμένα, αλλά φαίνεται πως αποφάσισαν να επανέλθουν ανανεωμένοι με νέο τραγουδιστή και και ήχο.
Τα black κομμάτια της μουσικής τους σε μεγάλο βαθμό τα έχουν εγκαταλείψει εδώ και καιρό, με εξαίρεση κάποιες αναφορές σε Zyklon και Old Man’s Child που παραμένουν, και ο ήχος τους θυμίζει περισσότερο πλέον το σύγχρονο μελωδικό metal των Arch Enemy και το γυαλισμένο thrash των Witchery. Αναμένετε λοιπόν κοφτερά riff, πολλές τριγκαρισμένες δίκασες, παραγωγή περασμένη με ‘Αζαξ και τα φωνητικά σκληρά death/black, τα οποία εναλλάσσονται με Hammerfall-ικά heavy/power. Στην τελευταία περίπτωση η εναλλαγή death/thrash κιθαρών με τα καθαρά φωνητικά φέρνει και κάτι σε Nevermore στο σύνολο, χωρίς όμως να αγγίζει το πρωτότυπο παρά την τεχνική δεινότητα.
Καλοπαιγμένο έργο που μάλλον έχετε ξαναδεί και προσωπικά δεν με εντυπωσίασε, αλλά όπως λεν στο βίλλατζ μου δεν είναι το καπ οφ τη μου γενικότερα, και λάβετε υπόψη ότι έχω να ασχοληθώ με Arch Enemy από το “Stigmata” (και όχι, δεν φταίνε τα φωνητικά) οπότε καταλαβαίνετε πως η άποψη μου για το συγκεκριμένο υπό-ιδίωμα metal αξίζει όσο την πληρώσατε, δηλαδή τίποτα, καλύτερα λοιπόν όσοι ενδιαφέρεστε να ρίξετε μια αφτιά η ίδιοι.
582 
