Από την κεντρική Αγγλία και συγκεκριμένα τα περίχωρα του Birmingham, την πόλη του Walsall, οι Stone Broken, έρχονται με κεκτημένη ταχύτητα, πολύ όρεξη και ίσως υπερβολικό (έως αδικαιολόγητο) push-αρισμα από τη μουσική βιομηχανία, αποτελώντας τον νέο εμπορικό στοίχημα και “πουλέν” της Spinefarm Records, με το “Ain’t Always Easy” που κυκλοφορεί από το Μάρτη ν’ αποτελεί και το ντεμπούτο τους με την εταιρία (διάδοχος του “All in Time” από το 2016).
Σε μια περίοδο που ακόμα και οι Nickelback αποτραβήχτηκαν από τα πιο εμπορικά μονοπάτια, σκληραίνοντας τον ήχο τους στο τελευταίο album τους (“Feed the Machine”), έρχονται οι Stone Broken με αμιγώς αμερικάνικο hard rock εμπορικό προσανατολισμό, να βαδίσουν ως άλλοι κλώνοι της άκρως επιτυχημένης Καναδικής μπάντας, στα μουσικά χνάρια του προ δεκαετίας και βάλε ύφους της.
Οι Stone Broken δεν ακολούθησαν την ίδια συνταγή με τον προκάτοχο του “Ain’t Always Easy”, το “All in Time” κι από Black Stone Cherry επιρροές, παντρεμένες με ψίγματα βρετανικού hard rock, αποφάσισαν να κινηθούν βορειότερα με τους Nickleback και τους Theory Of A Deadman, να έχουν κυρίαρχη θέση στον ήχο τους.
Έχουμε αναμφισβήτητα να κάνουμε με μια άψογη παραγωγή, όπου “παιχτικά” – τεχνικά και ενορχηστρωτικά οι βρετανοί hard rockers (με τη σύμπραξη της εταιρίας τους) παρουσιάζουν μια άρτια δουλειά. Εντούτοις, όλα τα tracks φαίνεται να πασχίζουν να βρουν “ραδιοφωνικό” διέξοδο, ενώ από στιχουργικής άποψης η ανεύρεση της ελπίδας (έπειτα από προσωπικά αδιέξοδα) και η ενδυνάμωση-αναπτέρωση της αυτοπεποίθησης, αποτελούν κυρίαρχο ζήτημα. Βέβαια, η απέραντη εμμονή στη “θετική ενέργεια” καταντά σ’ ένα βαθμό αυτιστική και λίγο έλλειψε μετά τη δεύτερη ακρόαση να βγω στους δρόμους, να ντύνω παγκάκια και να διαβάζω Coelho.
Στις ζωντανές εμφανίσεις τους βέβαια είναι καταιγιστικοί (με πολλούς ένθερμους οπαδούς τους να τους ακολουθούν) κι έχουν κατορθώσει να σταθούν πλάι σε πολύ σημαντικά ονόματα (όπως τα support που έκαναν στον Glenn Hughes, που προκάλεσαν αίσθηση). Η περιοδεία για το προμοτάρισμα του “Ain’t Always Easy” έχει ξεκινήσει με sold out συναυλίες σε Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία και Γερμανία (ένα σερφάρισμα στο διαδίκτυο θα σας πείσει και για το ιδιαίτερα τσουχτερό ύψος του αντιτίμου, με μέσο όρο τα 60€), δείγμα της ανερχόμενης δυναμικής του σχήματος.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε τον ήχο τους, μένει στους λάτρεις του συγκεκριμένου ύφους να ξεχωρίσουν τις συνθέσεις που τους ταιριάζουν, ή οι ραδιοφωνικοί σταθμοί αποφασίσουν να εντάξουν στις playlists τους κάτι για εμάς, μιας και η πορεία τους προς την επιτυχία φαντάζει λίγο πολύ προδιαγεγραμμένη. Η δυνητική “απειλή” να βρεθεί το καλογυαλισμένο, αλλά αναχρονιστικό “Ain’t Always Easy” σε υψηλές θέσεις των charts ανά τον κόσμο, δε θα μας βάλει στον πειρασμό στρώσουμε δάφνες στο διάβα του, με “διθυραμβικές” κριτικές.
667 
