48- Pirate Song

Μια από τις κουβέντες που δεν έχουν τελειωμό, είναι αυτές που αφορούν την “πειρατεία”. Καταρχάς μιλάμε για παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο πλήττει στην ουσία λογής μουσικούς, συνθέτες και άλλους υπαλλήλους που χάρη σε αυτούς κυκλοφορεί ένας δίσκος. Δε θέλω να αναφερθώ στις ταινίες, καθώς κακά τα ψέματα, η μουσική είναι αυτό που τριβελίζει το μυαλό των περισσότερων αναγνωστών του rockway. Αφήστε που μια ταινία (ή σειρά) θα τη δεις μία μονάχα φορά, ενώ ένα δίσκο (ενδεχομένως) θα τον ακούσεις πολλάκις!

Καταρχάς, δηλώνω ενάντια στο downloading. Άπαξ και κάποιος θέλει να αποκτήσει ένα album και ουσιαστικά θέλει να βοηθήσει εν μέρει και τη μπάντα, δίνει τα λεφτά του. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να δοθεί εξίσου προσοχή σε ένα δίσκο, όταν αυτόν τον ακούς μέσω του υπο­λο­γι­στή σου, χωρίς εξώφυλλα, booklet και γενικά την όλη, σύντομη αλλά ουσιαστική, διαδικασία της το­πο­θέ­τη­σης του cd ή του βινυλίου στην αντίστοιχη μηχανή ανα­πα­ρα­γω­γής.

Αγοράζοντας album, δείχνεις με­γα­λύ­τε­ρο ενδιαφέρον στη μουσική που αγαπάς. Διότι άλλο είναι το να βολ­τά­ρεις σε 5-6 δισκοπωλεία και να αποκτήσεις, έχοντας πάρει το χρόνο σου, αυτά που θες, και άλλο το να πατάς 5-6 κλικ και να έχεις στον υπολογιστή σου ολόκληρες δι­σκο­γρα­φίες. Καταρχάς οι περισσότεροι που επιλέγουν τον δεύτερο (και εύκολο) δρόμο, σπάνια ακούν ότι έχουν κατεβάσει. Ένα πράγμα που έχουμε εμείς οι “rock” τύποι, είναι το ότι οι κυκλοφορίες της σκηνής μας, καλές ή κακές, μένουν στο χρόνο και δεν αποτελούν μια μόδα. Όταν όμως κάποιοι προτιμούν τη λύση του “κατεβάσματος” προσβάλουν τον κόπο όλων όσων μπήκαν στη διαδικασία να προσφέρουν κάτι το οποίο δε θα αποτελέσει απαραίτητα one hit wonder. Και η δικαιολογία για τα λεφτά, δεν πιάνει πολύ τόπο πλέον. Όταν υπήρχαν οι δραχμές, ένα νέο cd κόστιζε 5000, τα οποία ισοδυναμούν με (περίπου) 15 ευρώ. Οι περισσότεροι νέοι δίσκοι βρίσκονται με περίπου 17 ευρώ. Σιγά τη διαφορά, ύστερα από τόσα χρόνια! Εν κατακλείδι, όταν μαζεύεις σιγά σιγά λεφτά και αγοράζεις αυτό που θες, μαθαίνεις να το εκτιμάς πιο πολύ. Όταν όμως τα βρίσκεις όλα έτοιμα, χάνεις τεράστιο μέρος της μαγείας.

Επιπρόσθετα, δεν αντέχω τους αν­θρώ­πους που λένε “έχω 30 terra μουσική” και κορδώνονται! Τι μας λες ρε Καραμήτρο; Πάτησες δηλαδή τόσες φορές ένα κουμπί! Άξιος, άξιος! Δε λέω πως άπαξ και έχεις περισσότερα cd από κάποιον, έχεις περισσότερες γνώσεις ή κάτι παρεμφερές. Το σίγουρο όμως είναι πως δε μπορεί να προκαλέσει εντύπωση το ότι απέκτησες ένα τεράστιο όγκο δεδομένων, χωρίς να κοπιάσεις και να ασχοληθείς.

Στον αντίποδα, υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι δισκογραφικές θησαυρίζουν στις πλάτες διαφόρων συγκροτημάτων και τελικά δεν αξίζει απαραίτητα να τις ενισχύεις. Οκ, όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Επίσης, πολλοί “κατεβάζουν” δίσκους, για να εξετάσουν εάν αξίζει να δώσουν τα

χρήματά τους για αυτούς. Το έκανα και εγώ για μια περίοδο, αλλά κατέληξα στο ότι προτιμώ το να φυλάω για έκπληξη την πρώτη ακρόαση, είτε αξίζει τελικά είτε όχι το cd. Παρόλα αυτά, σίγουρα βολεύει το να έχεις μια ιδέα πριν δώσεις χρήματα, που στην τελική δεν περισσεύουν. Το να μένεις όμως στα όσα έχεις βρει μέσω internet δεν κολακεύει τη μουσική που όλοι αγαπάμε.

Ποια “αγάπη” όμως, όταν στην ουσία σαμποτάρεταιτρεις καφέδες παραπάνω από το να αγοράσουν ένα album (δικαίωμά τους, δεν αντιλέγω). Αλλά οι ίδιοι είναι αυτοί που θα γεμίσουν τα στάδια με τους Scorpions, τους Iron Maiden και τον Roger Waters, πληρώνοντας αδρά, ενώ μπάντες σαν τους Volbeat, Otep, Devildriver, Godsmack, Spock’s Beard, Melvins κτλ, θα πήγαιναν άπατα.

Ίσως να ακούγομαι μονόπλευρος, αλλά δεν είναι έτσι. Θα επανέλθω με το ίδιο θέμα και την επόμενη εβδομάδα, και έως τότε θα περιμένω και τις δικές σας απόψεις. Έτσι και αλλιώς σκοπός μου δεν είναι να μεταπείσω οποιονδήποτε αναγνώστη έχει συγκεκριμένες σκέψεις και πράττει αναλόγως. Κουβέντα να γίνεται βρε αδερφέ…

Δημοσιεύθηκε στις 13/06/11

ΥΓ έχει Sonisphere σε λίγες ημέρες… φροντίστε μην πάτε μονάχα για Maiden και Slipknot… τσεκάρετε και τους υπόλοιπους (αν και πιθανότατα να τους έχετε ήδη ξαναδεί…)