Η δισκογραφική επιστροφή των AOR αμερικανών ηρώων δεν πέρασε απαρατήρητη όλο αυτό το διάστημα κατά το οποίο καρτερικά σύσσωμοι οι οπαδοί του μελωδικού ήχου, αναμέναμε τις νέες συνθέσεις και δεύτερη κατά σειρά κυκλοφορία με τον Φιλιππινέζο frontman τους, Arnel Pineda.
Το “Eclipse” άρχισε να κάνει την εμφάνισή του δειλά δειλά ήδη από τις αρχές του τρέχοντος έτους, δίνοντας μας σταδιακά μερικά από τα “στοιχεία” που θα περιελάμβανε η νέα κατεύθυνση του ήχου τους, όπως οι ίδιοι δήλωναν σε συνεντεύξεις της μπάντας. Αρχικά, πήραμε μια πρώτη γεύση από την συναυλία που έδωσαν κάπου στα τέλη Φεβρουαρίου στο Planet Hollywood Resort & Casino του Las Vegas, όπου παρουσίασαν πέντε νέα κομμάτια, αποσπάσματα των οποίων αναρτήθηκαν στο YouTube. Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν αρκετά θετικές και πως θα μπορούσαν να μην είναι άλλωστε, αφού ο δίσκος μας αποζημίωσε και με το παραπάνω. Το άλμπουμ στο γενικό σύνολό του περιέχει πάρα πολύ καλές συνθέσεις όπως το εισαγωγικό κομμάτι “CityOfHope”, ένα κλασσικό Journey track που λειτούργησε και ως single-προπομπός της νέας τους δουλειάς (μαζί με το “HumanFeel”) και στο οποίο γίνεται από την πρώτη στιγμή εμφανές ότι ο δίσκος ακολουθεί μια περισσότερο κιθαριστική προσέγγιση όπου τα εύσημα ανήκουν σαφώς στον “γίγαντα” Neal Schon που υπογράφει εξ ολοκλήρου όλες τις συνθέσεις, ενώ παράλληλα μαζί με την έτερη “ψυχή” του συγκροτήματος, τον εξίσου εντυπωσιακό Jonathan Cain αναλαμβάνουν το στιχουργικό κομμάτι, αυτή την φορά όμως με την μικρή αλλά πολύτιμη συμβολή του τραγουδιστή τους, μιας και δείχνουν να έχουν εκτιμήσει από την πρώτη στιγμή της ένταξής του στο συγκρότημα, το πάθος, την θέληση και προπάντων την αγάπη που τρέφει για την ίδια την μπάντα ο μικρόσωμος Arnel. Και ευκαιρίας δοθείσας, να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο ότι ο Pineda ερμηνευτικά τα δίνει όλα, έχοντας βεβαίως ως γνώμονα αυτό που χαρακτήριζε πάντα τις συνθέσεις των Journey: τις δυνατές ερμηνείες (ελέω Steve Perry). Επιστρέφοντας πίσω στα των συνθέσεων, εκτιμώ ότι ο δίσκος θα γνωρίσει άνετα την αποδοχή των οπαδών του είδους (για τους “βαμμένους” της μπάντας, δεν το συζητάμε καν) κι αυτό γιατί στο “Eclipse” ο ακροατής, στις δυνατές στιγμές του άλμπουμ όπως το ρυθμικό “EdgeOfTheMoment”, το μελωδικότατο “ChainOfLove”, το –a la Open Arms- “Tantra”, το οποίο στιχουργικά θα λέγαμε είναι η λογική συνέχεια του ήδη αγαπημένου “After All These Years” του προηγούμενου άλμπουμ “Revelation”, θα βρει όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στους Journey… μελωδικότητα, συναίσθημα, συνθετική δεινότητα και γενικότερα ευχάριστες μουσικές στιγμές που μιλάνε στις καρδιές όλων μας. Ως κορυφαία στιγμή του δίσκου, θα επέλεγα φυσικά το “Resonate”, ένα άκρως ατμοσφαιρικό κομμάτι το οποίο ξεχώρισε αμέσως, με το εκπληκτικό κιθαριστικό θέμα του Schon, αυτός όμως που κλέβει την παράσταση δεν είναι άλλος από τον ArnelPineda, ο οποίος κάνει κατάθεση ψυχής, ερμηνεύοντας ένα από τα ομορφότερα refrain που έχω ακούσει ever. Το κομμάτι έχει αρχή, μέση και τέλος, κάτι που δυστυχώς όμως δεν συναντάμε και στις τελευταίες κατά σειρά συνθέσεις του άλμπουμ, με αποτέλεσμα κάπου εκεί, ενδεχομένως ο ακροατής να περίμενε το κάτι παραπάνω, κυρίως ώστε να έχουν αντίκρισμα και τα μεγαλεπήβολα σχόλια του Schon και της παρέας του. Και ο νοών νοείτω. Συνοψίζοντας λοιπόν, το “Eclipse” αποζημιώνει στο σύνολο του τις προσδοκίες των πολυπληθών οπαδών των Αμερικανών ηγετών του AOR ήχου που περίμεναν καρτερικά την νέα κυκλοφορία της μπάντας, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν ξεπερνά τον προκάτοχο του, “Revelation”, αλλά μας αφήνει με πολύ ευχάριστες εντυπώσεις και έναν επιπλέον λόγο να υπεραγαπάμε αυτή την μπάντα. Α, εντυπωσιακή κίνηση επίσης από την πλευρά της Frontiers, να κυκλοφορήσει την απλή εκδοχή του άλμπουμ υπό μορφή… ecolbook.
Άρης Αβραμίδης
515 
