Στυγνοί, σκληροί και αμετανόητοι οι Ilsa, όπως και η πληθωρική dominatrix από την οποία πήραν το όνομα τους, συνεχίζουν χωρίς εκπλήξεις το προσκύνημα τους στην ηχητική βαρύτητα κλείνοντας πλέον μια δεκαετία στην πιάτσα.
Πιστοί στο doom/sludge/crust/death μουσικό υβρίδιο τους, σαν παρτούζα Coffins, Bolt Thrower, Hellbastard και Dopethrone, δεν διεκδικούν κανένα βραβείο συνθετικής πρωτοτυπίας αλλά κάνουν αυτό που ξέρουν, μαζεύουν riff-οδοστρωτήρας που σου θυμίζουν κάτι και τα συνδυάζουν με άλλα riff-ογκόλιθος που πάλι κάτι θυμίζουν φτιάχνοντας ένα κιθαριστικό ποτ-πουρί χαμηλών κουρδισμάτων. Κερασάκι οι τσιρίδες του Orion και ένα στιβαρό rhythm section και ιδού, μια γερή δόση αργόσυρτης και mid-tempo καφρίλας σε παλιομοδίτικο ασπρόμαυρο περιτύλιγμα φτιαγμένη για άτομα που βρίσκουν την ομορφιά σε ένα Baneblade (γιου νόου χου γιου αρ).
Στοχευμένη κυκλοφορία μεν, αλλά αρκετά καλή για να την εκτιμήσουν οι λάτρεις τις καφρίλας γενικότερα, ιδανική για να μπει ανάμεσα στα “The IVth Crusade” και “Rippercrust” αν τα έχετε στη δισκοθήκη σας, αν δεν τα έχετε τότε καλύτερα ξεκινήστε με αυτά.
617 
